افراد همیشه مطمئن و سعی صفا و مروه!
در حاشیه پیوستن مجدد بخشی از گروه علی جوادی به حزب کمونیست کارگری ایران!
از: سعید صالحی نیا
۳۰ می ۲۰۱۴
(خواننده گرامی: در متن قبلی به اشتباه نام بهزاد جواهری را در لیست محفل علی جوادی نوشته بودم.ایشان با من تماس گرفت و تاکیید کرد که هرگز سنخیتی با محفل جوادی نداشته است.با عذر خواهی از ایشان این متن را تصحیح شده مجدد برای سایت آزادی بیان می فرستم)
پرده اول!
“….ما به حزب کمونیست کارگری حکمتیست می پیوندیم و اطمینان داریم که این حزب به بستر اصلی کمونیسم و اردوی چپ جامعه در ایران تبدیل میشود.”(بیانه اتحاد گروه جوادی به حزب حکمتیست در سال ۲۰۱۲)
پرده دوم!
“….. ما حزب کمونیست کارگری را حزب بستر اصلی کمونیسم ایران در این شرایط میدانیم و معتقدیم که در فردای تحولات سیاسی ایران چنانچه جامعه به چپ خود امکان نیرو گرفتن و قدرت گرفتن دهد این حزب را از زمین سخت بلند خواهد کرد”.(بیانیه جدا شدن از حزب حکمتیست و پیوستن گروه جوادی به حزب کمونیست کارگری در سال ۲۰۱۴)
مقدمه:
انتشار خبر “جدائی”بخشی از گروه علی جوادی (منهای آذر ماجدی ، سیاوش دانشفر و چند نفر دیگر , که ظاهرا در جزب حکمتیست ماندند) و الحاق مجدد آنها به حزب کمونیست کارگری ایران، بیشتر برای خود این احزاب باقیمانده از حزب منصور حکمت شاید جذاب و شعف برانگیز یا “تاسفبار” است و برای فعالین کمونیست و جامعه اصلا خبری نیست.جامعه و کمونیستها از این انشعابات و پیوستنها بسیار دیده اند و چند نسلی است که دیگر حوصله دنبال کردن این داستانها حتی در میان فعالین چپ هم یافت نمی شود.
برای فردی که به تاریخ کمونیزم ایران اشراف دارد در آن دخیل بوده و حداقل علاقه دارد که بالاخره این کمونیزم از باتلاق تاریخیش بیرون بیاید اما این صحنه ها می تواند از دیدگاهی دیگر ، فضا و مجالی دیگر بسازد برای کالبد شکافی وضعیت رقت بار احزابی که بنام کمونیزم کارگری هنوز “عمل” می کنند!
سعی صفا و مروه بخشی از عملیات حج مسلمانان است. دویدن بین دو کوه که در اساطیر مسلمانها ، عیال و کودک لب تشنه ابراهیم می دویده تا آب پیدا بکند و اون آب پیدا نمی شد تا بالاخره چشمه ای بدستور “خدا” باز می شود و داستان دویدن فیصله می یابد.
ربط اون اسطوره به داستان مضحک گروه علی جوادی چیست؟ من سعی می کنم در این نوشته کوتاه مقداری ماجرای سعی صفا و مروه گروه علی جوادی را بیشتر باز کنم.هدفم اینست نشان دهم که این دویدنها و تشنه ماندنها دلیلش عمیقتر از دنبال آب بودنست حتی! دلیلش اینست که اصلا آبی درکار نیست !
(۱)گروه علی جوادی “اطمینان داشت و حالا اطمینان دارد”!
از ویژگیهای علی جوادی و همفکرانش این بوده و هست که اینها همیشه اطمینان داشتند! هم زمانی که در سال ۲۰۰۷ از حزب کمونیست کارگری بیرون رفتند و اون حزب را “راست اعلام کردند .هم زمانی که اعلام کردند اون حزب موازی خط حکومت اسرائیل و امریکا حرکت می کند ، هم زمانی که “اطمینان داشتند” که حزب حکمتیست کوروش مدرسی مرکز کمونیزم کارگریست (بعد از رد کردن درخواست پیوستن اینها البته داستان عوض شد!) و بعد همانزمان که اینها در سال ۲۰۱۲ پیوستند به حزب حکمتیست دوم(۵) که همچنان اطمینان داشتند که این حزب به “بستر اصلی کمونیزم در ایران تبدیل می شود! حالا چطور؟ الانهم مطمئن هستند که همون حزب کمونیست کارگری ایرانی که قبلا اطمینان داشتند راست است….الان “بستر اصلی کمونیزم ایرانست”!(۱). من از دوستان خواننده می خواهم برخی از اسناد اینها را که در زیر ارائه می دهم با دقت بخواند تا خودش قانع شود که این گروه علی جوادی همیشه صد و هشتاد درجه چرخیده و همیشه هم “اطمینان داشته” و من شوخی نمی کنم!
حالا این “اطمینان” دائم که در جهتهای مخالف محکم و استوار ادامه داشته نشانه چیست؟ با اینهمه اطمینان “دینامیک” که مثل بازار بورس امریکا هر آن ممکنست تغییر جهت بدهد مردم چه کنند؟ به کدام اینها اعتماد کنند؟! این نکته اول!
(۲)گروه علی جوادی به کجای اون حزب حکمتیست دوم ایراد دارد؟
گروه جوادی در اطلاعیه جدائیش (۱) می گوید که حزب حکمتیست دوم که قبلا “اطمینان ” داشته مرکز کمونیزم ایرانست، در رویدادهای جاری فعال نیست و به راست آوانس می دهد! و بر اساس منطق گروه جوادی باید از اونها جدا شد و رفت سراغ اون یکی که قبلا “اطمینان داشتند دست راستی و موازی حکومت اسرائیل و امریکاست” تا کمونیزم ایران جلو برود و از این معضل در بیاید و ……جامعه بیاید و این حزب کمونیست کارگری ایران را “از زمین سخت بلند کند”!(؟) باور بفرمائید که اینها را خودشان گفته اند!
گروه علی جوادی که چند نفرشان البته در فاز قبلی اطمینان مانده اند و همچنان در حزب حکمتیست دوم مانده اند (آذر ماجدی و سیاوش مدرسی و بهزاد جواهری) هم اعلام کرده که حتی اون حزب کمونیست کارگری ایران هم الان روی زمین سخت دراز شده و منتظر است که “جامعه به “چپ خود امکان دهد و نیرو دهد” تا….اون حزب از روی زمین سخت بلند شود! (۱)
اینها اعلام کردند که سیاست حزب حکمتیست دوم در عمل کمک می کند که گرایشات راست بیشتر قدرت بگیرند و این حزب که اطمینان داشتند مرکز کمونیزم ایرانست “نمی خواهد هژمونی را بدست بگیرد” و چون گروه علی جوادی نمی خواهد “جدل کشدار بکند” لذا سرش را می اندازد پائین و با “اطمینان” به حزب “بستر اصلی کمونیزم ایران” دوباره نقل مکان می کند! اینها را هم مورد بمورد می توانید در اسناد ارائه شده اینها بیابید و فکر نکنید من دارم شوخی می کنم!
(۳) گروه علی جوادی می خواهد “اعتبار خودش را در اختیار حزب کمونیست کارگری قرار دهد تا پیشرفت کند”:
در آخر اطلاعیه گروه علی جوادی می خوانیم:
“ از این رو میخواهیم اعتبار و تلاش سیاسی خود را پشتوانه پیشروی بیشتر حزب کمونیست کارگری قرار دهیم.”
از دوستان خواننده می خواهم با جدیت این داستان را دنبال کنند! این فعالین بسیار مطمئن که ۳۶۰ درجه طی ۷ سال چرخیده اند و به سمت حزبی که سالها بر علیه آن فحاشی و اتهام زنی کردند برمی گردند تا “اعتبارشان”(؟) را در اختیار اون حزب قرار دهند! مکعلوم نیست با اینهمه “اطمینانها” دیگر اینها از چه اعتباری حرف می زنند! رهبران کشورهای سرمایه داری با کسری از این چرخشها استعفا می دهند می روند خانه!
(۴)حزب کمونیست کارگری و بیانیه “معیار حال افراد است”!
از سوی دیگر، حزب کمونیست کارگری ایران هم با همان سطح “اطمینان” جمله معروفی که سابقه دردهه اول حکومت اسلامی دارد زمانی که خمینی بعد از سرکوبهای اول، اعلام کرد که “معیار حال افراد است” تا مخالفان سرکوب شده و پشیمان را دور خودش نگه دارد ، تکرار می کند!
این جمله “معیار حال افراد است” جمله ای فرصت طلبانه است برای جذب سیاسی لشکر.قرار است بی پرنسیبی عده ای ضرب شود در بی پرنسیبی عده ای دیگر تا “اتحاد مطمئن ها” دوباره شکل بگیرد بیاد روزهای قدیم!
(۵) راه حل فعالین کمونیست کارگری چیست؟
از دید من این صحنه ها تایید پایان دوران احزاب موجود است.فعالین کمونیست کارگری باید فراخوان بدهند که این “رهبران” و لیدرها” جمعی استعفا بدهند بروند خانه هاشان! کار کوروش مدرسی را بکنند! این لیدرها و رهبرها عامل درجه اول کشاندن این احزاب به وضعین زار کنونی هستند.برنامه دنیای بهتر تجدید نظر شود.تاریخ احزاب کمونیزم کارگری نقد کامل شود و فراخوان برای تاسیس حزب کمونیست کارگری بدون رهبران فعلی آن داده شود.دوران حمید تقوائیها و علی جوادیها و آذرماجدیها و بقیه تیمهای رهبری این احزاب تمامست.بیخودی تقلا می کنند.بیخودی از کمپ یکی به دیگری نقل مکان می کنند.این احزاب همه “به زمین چسبیده اند” جامعه انها را رد کرده.بیخودی منتظر مردم نشسته اند تا بلندشان کنند! جامعه به اینها اعتماد ندارد.زیادی به خودشان اطمینان کرده اند!
ملاحظه سعی صفا و مروه گروه جوادی یادآور بحران سراسری احزاب موجود کمونیست کارگریست.از نزدیک باید اینها را دید و شناخت تا فهمید پشت این حرکات چه خوابیده و چه نخوابیده!
زنده باد آزادیخواهی برابری طلبی و سوسیالیزم!
زنده باد مبارزه کمونیستهای کارگری برای احیای تحزب کمونیزم کارگری!
منابع دیگر:
https://rowzane.com/recent-announcements/11047-27-javadi.html?tmpl=component&print=1&page
(۲)اطلاعیه حزب کمونیست کارگری در مورد پیوستن ۸ نفر:
http://www.azadi-b.com/J/2014/05/post_541.html
(۳)اطلاعیه حزب حکمتیست در مورد کناره گیری هشت نفر از کادرهای حزب
(۴)کوتاه در خصوص کناره گیرم از حزب حکمتیست، و درخواست عضویت در حزب کمونیست کارگری ایران!(سیروان قادری)
http://www.azadi-b.com/J/2014/05/post_532.html
(۵)بیانیه حزب اتحاد کمونیسم کارگری در باره:پیوستن به حزب کمونیست کارگری حکمتیست در سال ۲۰۱۲ –
http://www.wupiran.org/etelaeyeha/Baynye%20HEKK%20dar%20bare%20payvastan%20be%20HH-%20Final.html
(۶) کشمکش بامزه بر سر انحلال حزب کمونیست کارگری ایران!
(۷)سعید صالحی نیا: سخنی با فعالین جنبش کمونیزم کارگری
http://monazere-siasi.com/مقالات-سیاسی/مقالات-سال-٢٠١٣/۴۹۷-سخنی-با-فعالین-جنبش-کمونیزم-کارگری
(۸)آرشیو برخی نقدها به محفل علی جوادی(آپدیت ۲۸ می ۲۰۱۴)