مورد اول، در چهارمین سالگرد اعدام فعالین سیاسی فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان در زندان اوین، تعدادی از خانواده‌های آنها در سنندج دور هم جمع شده و بر مزار و سنگ مزاری نمادین، یاد و خاطره فرزندانشان را گرامی داشتند. این مراسم با حضور خانواده فرهاد وکیلی و دیگر اعدام‌شدگان در کنار آرامگاه پدر فرهاد برگزار گردید. این پنچ فعال سیاسی سحرگاه روز یک‌شنبه، نوزدهم اردیبهشت‌ماه ٨٩، در زندان اوین به دار آویخته شدند. علیرغم گذشت ۴ سال از اعدام این فعالان سیاسی، مقامات امنیتی ـ قضایی از اعلام مکان دفن این زندانیان امتناع می‌کنند و پیگیری خانواده‌ها با بی‌پاسخی نهادهای دولتی مواجه شده است. گرامیداشت اعدام ۵فعال سیاسی در شهر سنندج پاسخ رادیکال و انقلابی شرکت کنندگان به نهادهای امنیتی ـ پلیسی جمهوری فاشیسم اسلامی است. برگزاری این مراسم ناکامی نهادهای سرکوبگر جمهوری اسلامی در اعمال فضای سکوت و فضای ترس در شهرهای کردستان و سنندج است. روز ۲۳ اردیبهشت سالروز اعتصاب عمومی و پیروزمند مردم شهرهای کردستان در محکومیت اعدام ۵فعال سیاسی است.
مورد دوم، یکی از کودکان سرطانی در یک “دکلمه‌ی احساسی” آرزوهایش را این چنین بیان نمود: شنیدن حرف ترخیصی در بیمارستان، ندیدن گریه‌های مامانم، تلاش پدرم را برای خرید داروها نبینم و دیگه موهام نریزه. سومین جشن تولد کودکان مبتلا به سرطان در استان کُردستان بود.
مراسم با حضور کودکانی که اکثرا کلاهی برسرشان بود و بدین وسیله سرهای بی‌موی خود را پوشانده بودند و نیز هنرمندان شخصیت‌های عروسکی در برنامه کودک شبکه استانی، برگزار شد. یکی از برگزارکنندگان مراسم و عضو انجمن خیریه حمایت از بیمارن مبتلا به سرطان از تشکیل پرونده برای ١۵٨ کودک سرطانی خبر داد و گفت: از سال ٨۵ که انجمن راه‌اندازی شد تاکنون ٣٠ کودک مبتلا به سرطان جان خود را از دست داده‌اند. ثریا لطیفی در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرد: حداقل ۶۰ درصد هزینه‌های درمان، ایاب و ذهاب و دیگر هزینه‌های کودکان، توسط این انجمن پرداخت می‌شود. همچنین هتل شادی سنندج به صورت رایگان سالن اجتماعات را در اختیار انجمن خیریه حمایت از بیمارن مبتلا به سرطان قرار داد. طبق گزارش رسانه‌های دولتی، در حال حاضر هیچ مرکز درمانی ویژه‌ای برای کودکان سرطانی در سنندج وجود ندارد و حتی در تأمین اعتبارات لازم با مشکل جدی مواجه‌اند.
در شهرهای کردستان اقدامات ابتکاری از جمله فستیوال کودکان و این مورد اخیر جشن کودکان سرطانی و ده ها مورد دیگر سنتی پایدار و توده ای است. این ابتکارات انسانی در ایجاد روحیه اتحاد، همبستگی انسانی و فضای اعتراض خیابانی بسیار موثر هستند. این اقدامات ابتکاری را باید گسترش داد. ایجاد این اقدامات و برگزاری فستیوالهای خیابانی به روابط گرم و انسانی مردم و جامعه کمک خواهد کرد.