یازده اردیبهشت با تحرک قابل مشاهده کارگران و مردم، با برپایی تظاهرات میلیتانت در سنندج با شرکت فعالین کارگری و جوانان در دفاع از “نان، مسکن، آزادی” با شعار “آزادی کارگران زندانی” با قطعنامه های رادیکال و ضد سرمایه داری و در دفاع از حق معیشت و تامین زندگی انسان در شهرهای کردستان در سنندج، سقز، پاوه، بانه، مریوان و سروآباد برگزار شد. در این روز فضای شهرها متفاوت بود. نیروهای جمهوری اسلامی با اقدامات پلیسی ـ امنیتی با تهدید و دستگیری تعداد قابل توجهی از فعالین کارگر و مردم شهر از چند روز قبل از یازده اردیبهشت عملا در حال آماده باش اعلام نشده بود. تحرک امنیتی ـ پلیسی نهادهای جاسوسی و اطلاعات رژیم فضای غیرعادی شهر را بیشتر کرده بود.
جمهوری اسلامی تحت تاثیر تنگناهای درونی و ترس از اقدامات توده ای و تجمع توده ای کارگران و مردم شهرها در روز یازده اردیبهشت دست به این نوع اقدامات امنیتی ـ پلیسی زد. و بار دیگر در شهرهای کردستان به اقدامات نظامی و پلیسی متوسل شد. برای رژیمی که بیش از سه دهه است با زور اسلحه و میلیتاریزم نظامی با دستگیری و فشار مداوم به مردم و فعالین کارگری، فعالین و مدافعین حقوق زنان و کودکان “محبوبیتی” و “جاپایی” پیدا نکرده و از هر نوع تحرک و جنب و جوش مردم به هراس میفتد قطعا روز جهانی کارگر در شهرهای کردستان و بویژه در سنندج و سقز هراس برانگیز است.
در شهرهای کردستان برگزاری روز کارگر سنتی جا افتاده است. کارگران در حمایت مردم شهرها در روز کارگر تجمع و مارش و جشن را برگزار کرده اند. اما فضای سیاسی امسال تحت تاثیر عوامل ابژکتیو و زنده ای رو در رویی کارگران در طول یکسال گذشته و اعتراضات مداوم برای افزایش دستمزدها و حقوق و مزایای پرداخت نشده و برای تامین دارو و امکانات پزشکی و تامین بیمه های اجتماعی برجسته تر بود. و در صف مقابل این تخاصم طبقاتی دولت و کارفرماها قرار گرفته اند که با سیاستهای ضد کارگر و ضد انسانی تحت نام «هدفمندی یارانه ها» به منظور قطع “یارانه”ها و با اجرای بیشترین بیکارسازی ها با افزایش گرانی سرسام آور با افزایش قیمت دارو و امکانات پزشکی و هزینه های بیمارستان و مداوا، و با مصوبه حداقل دستمزدها(بیش از ششصدهزارتومان) چهار برابر زیر خط فقر ریاضت کشی اقتصادی را به جامعه تحمیل کرده اند.
تخاصم طبقاتی و بدرجه زیادی آمادگی و در صحنه فعال مبارزه و اعتراض گارگران و اعتراض کارگری عوامل و فاکتورهای زنده این دوره و روز کارگر هستند. سد کردن و اقدامات پیشگیرانه برای ممانعت و جلوگیری از تجمعات کارگران بویژه در روز کارگر سیاستی دفاعی برای جلوگیری از تجمعات توده ای بود. عمق این تخاصم و دستگیری فعالین کارگری و نظامی کردن شهرها از تهران تا سنندج و اصفهان و اهواز سد کردن حرکت و تظاهرات توده ای بود که کارگران و مردم برای رسیدن به آن دنبال فرصت مناسبی هستنند. جمهوری اسلامی میداند با هر اقدام تجمعی با باز شدن هر روزنه ای از دستیابی کارگران و توده میلیونی کارکنان جامعه به تجمعات هزاران نفری کنترل شهر و اعتراضات برایش ساده نیست.
اگر جمهوری اسلامی بر دریایی از نفرت و نارضایتی مردم تاکنون روبرو بوده امروز این نفرت و نارضایتی تحت تاثیر تخاصم طبقاتی دو طبقه اصلی جامعه طبقه کارگر در حمایت و همگام با اکثریت میلیونی مردم و طبقه بورژواری و دولت با نهاد و ماشین سرکوب رو در روی هم قرار گرفته اند. این جنگ و نبرد طبقاتی در ایران تحت حاکمیت استبداد فاشیسم اسلامی قطبی تر شده است. جنبش کارگری و سخنگویان و فعالین کارگری در محک رهبری و هدایت این جنگ طبقاتی قرار گرفته اند. وظایف بسیار مهم از جمله تلاش برای تشکل و سازمان کارگری و همبستگی درونی کارگران و ادامه اصلی ترین مطالبات و خواستهای دوره گذشته افزایش دستمزدها، تامین معیشت خانواده های کارگری سد کردن ریاضت کشی اقتصادی و ممانعت از حذف یارانه ها خصلت اعتراضات ایندوره است.