روز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت نیروهای حکومت اسلامی طبق معمول هر سال تمام خیابانها و مراکز اصلی شهر سنندج را قرق کردند. به هر جا که احتمال می دادند کارگران و مردم آنجا تجمع و یا راهپیمایی کنند نیرو فرستادند و یک حکومت نظامی اعلام نشده را برقرار کرده بودند. این در حالی بود که از یکماه قبل از روز جهانی کارگر فعالین و رهبران کارگری را تهدید و احضار کرده و از آنان خواسته بودند که در روز جهانی کارگر دخالت نکنند و یا پیرامون این روز حرفی نزنند تا بدینوسیله بخیال خود بتوانند مانع از برگزاری روز جهانی کارگر شوند.

مراسم روز جهانی کارگر در حالی باشکوه برگزار شد که از یک هفته قبل از ۱۱ اردیبهشت نیز موج احضارها و متعاقب آن بازداشت فعالین کارگری شروع شد و برای ایجاد فضای رعب و وحشت ۵ نفر از اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، شیث امانی، صدیق کریمی، مظفر صالح نیا، خلیل کریمی و شریف ساعد پنا به اداره اطلاعات شهر سنندج احضار شدند. قبلتر از آن کمیته هماهنگی برای کمک به تشکلهای کارگری هم خبر داده بود که وفا قادری، فردین میرکی، یدالله صمدی، آرام زندی، فواد زندی، شورش کریمی و جلیل محمدی با احضار به ستاد خبری اداره اطلاعات سنندج، مورد آزار و اذیت بازجویان اطلاعات قرار گرفته اند.

کاربدستان رژیم در سنندج تنها به تهدید و احضار فعالین کارگری بسنده نکردند بلکه با میلیتاریزه کردن خیابانها و گماشتن نیروهای انتظامی، اطلاعاتی، پلیس و لباس شخصیها تلاش کردند کارگران و مردم را از برگزاری روز جهانی کارگر در سنندج محروم کنند. حضور کارگران و مردم در این مراسم و سر دادن شعارهای انسانی و آزادیخواهانه توانست این سد امنیتی و نظامی رژیم را بشکند و بار دیگر، کارگران، فعالین کارگری و مردم مبارز سنندج برگ زرین دیگری بر مبارزات و حرکتهای اعتراضی خود در روز جهانی کارگر را بر تاریخ مبارزاتی خود حک کردند.

با توجه به میلیتاریزه کردن شهر سنندج از سوی نهادهای سرکوب رژیم و بازداشت و دستگیری فعالین کارگری، ساعت ۷ بعداظهر روز ۱۱ اردیبهشت علیرغم این همه لشکر کشی و بگیر و ببندها، با کاردانی، مهارت و سازماندهی فعالین با تجربه، مراسم و راهپیمایی باشکوهی بمناسبت روز جهانی کارگر با شرکت کارگران و مردم سنندج در خیابان گلشن برگزار شد. این مراسم قرار بود در خیابان فرح به خیابان غفور ابتدای شهرک کشاورز منتقل شود اما بدلیل حضور گسترده نیروهای انتظامی و لباس شخصی و با اندکی تاخیر تصمیم گرفته شد به خیابان گلشن منتقل شود. جمعیت شرکت کننده خود را به خیابان گلشن رسانیدند و بلافاصله خواستها و مطالبات روز جهانی کارگر که بر روی پلاکاردهای قرمز نوشته شده بود توسط جمعیت حاضر در محل بروی دستها بلند شد و با سر دادن شعارهای: نان مسکن آزادی”، ” زنده باد اول ماه مه”، “کارگر زندانی آزاد باید گرد”، دانشجوی زندانی آزاد باید گردد” دست به راهپیمایی زدند. بر روی پلاکاردهایی نوشته شده بود، “جعفر عظیم زاده، جمیل محمدی و همه کارگران بازداشت شده آزاد باید گردند” و از خیابان گلشن بطرف زندان مرکزی شهر سنندج حرکت کردند. مسیر خیابان گلشن تا زندان مرکزی شهر بمدت ۱۵ دقیقه در کنترل کامل شرکت کنندگان در این راهپیمایی بود. دست تک تک فعالین و شرکت کنندگان در این مراسم را باید بگرمی فشرد و به آنان خسته نباشید گفت.

برگزاری روز جهانی کارگر در سنندج موفقیت بزرگی برای فعالین، تشکلهای کارگری و مردم بود. نهادهای سرکوب رژیم دریافتند که با نظامی کردن شهر سنندج و احضار و بازداشت فعالین و چهره های محبوب و شناخته شده جنبش کارگری قادر نخواهند بود مانع از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر شوند. این بار نیز سنندج سرخ همچون هر دور دیگری از حضور و دخالت در مناسبتهای هشت مارس، روز جهانی کودک و طبق سنت هر سال در ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر درخشید. این تلاشها و این مبارزات برای دست یابی به یک زندگی انسانی حق بی چون و چرای مردم است. اعتراضات و مبارزات کارگران و مردم برای تحقق تک تک خواستها و مطالبات انسانی و رادیکال مندرج در بیانیه ها و قطعنامه های صادر شده بمناسبت روز جهانی کارگر که خواست و مطالبات کل جامعه است، همراه با خواست آزادی فعالین کارگری و همه زندانیان سیاسی کماکان ادامه خواهد داشت.
۳ مه ۲۰۱۴