زنده باد اول ماه مه!

کارگر آگاه!
هر روز
سنگینی سقف کارخانه بر روی شانه های اش
تنگنای اسارت دیوارهای کارخانه بر جسم اش
چشمان تنگ کارفرما مقابل چشمان اش
ابزار کار در دست ش
و فکر ساختن و آباد کردن در سر ش
وسائل ثروت، رفاه، امنیت و پیشرفت بشریت را تولید می کند
هر شب
با لباس های پاره و چروکیده
با دست هایی که درد می کند
پاهایی که درد می کند
سری که در د می کند
به خانه باز می گردد
و زیر سقفی که لرزان
و پای سفره ای که خالی است
در فکر چاره است.
او می داند
که او و همدرد ان ش آنقدر قدرت دارند
که می توانند
تمام دنیا را بر روی دستان شان بلند کنند
و بگو نه ی دیگری زمین بگذارند
نام او
همچون صاعقه است بر اندام دشمنان اش
سیل است بر دارایی آنها
و موج است بر ساحل آرام آنها
زیرا که او فقط کارگر نیست
او «کارگر آگاهی ست»!.
ناهید وفائی
۲۰٫۰۴٫۱۴