بودجه‌ی ۱۳۹۳ و زنان: امید کوچکی که نقش برآب شد
امید کوچکی بود اما همان هم نقش بر آب شد.
یکی از تبصره‌های لایحه‌ی بودجه که فعالین حقوق زن در ایران به آن امید بسته بودند قرار بود بیمه‌ی تامین اجتماعی را در اختیار زنان خانهداری قرار دهد که شغلی بیرون از خانه ندارند. فراکسیون زنان مجلس کاملا با آن موافقت کرده بود و حتی در نسخه‌ی اول قانون توسط مجلس تصویب شد اما پس از رفت و برگشت با شورای نگهبان از میان رفت.
دیگر بخش مشابهی که از میان رفت اعطای تامین اجتماعی به آن ۲۰۰ هزار خانوار ایرانی بود که سرخانواده‌شان زن هستند و هرگز بیمه و مزایای بهداشتی دریافت نکرده‌اند.
این تبصره‌های کوچک، که موضوع مقاله‌ای به قلم مهرناز صمیمی در وب‌سایت المانیتور بودند، خبر از یکی از مشکلات و بغرنجی‌های بیشمار پیش روی زنان در ایران می‌دهد که کمتر به آن توجه شده است.
فرزانه، خانهداری ۵۵ ساله، در گفتگو با المانیتور می‌گوید: “حالا من باید باز دندان روی جگر بگذارم و بدترین کابوسم را زندگی کنم. آن هم زندگی با مردی است که از او متنفرم. هیچ اختیاری هم ندارم. تمام امیدم این بود که به رویایم برسم و برای خودم شغلی، حتی با درآمد پایین، پیدا کنم و از این بدبختی خلاص شوم. اما اصلا ممکن نیست. غیرممکن است.”
این بار هم “تدبیرِ” بالایی‌ها “امید”ی برای عموم مردم به میان نیاورد.
زنان ایران شایسته‌ی بهتر از این‌ها هستند.