طلوع خونین نظم نوین جهانی که با حمله آمریکا به عراق در دوم اوت سال ٩٠ آغاز شد٬ با غروب تاکنون کمتر خونین جدائی کریمه از اوکراین در شانزدهم مارس ٢٠١۴ بپایان رسید. نظم نوین در دو جبهه پیشتازی میکرد و در هر دو جبهه مغلوب شد. جبهۀ اولی که قرار بود ریاست آمریکا بر جهان در آن تثبیت شود٬ جبهه ای علیه مردم دنیا بود. قرار بود همه کس در همه جا مقهور قدرت نظامی آمریکا و قدر قدرتی آن شود. در این مسیر جنبش متحجر و ضد انسانی اسلام سیاسی و مشخصا منطقه خاورمیانه به کیسه بوکسی برای تثبیت این سیاست تبدیل شد. این بعد از استراتژی نظم نوین جهانی آمریکا (پس از بن بست نظامی و سیاسی در عراق و افغانستان) با انقلابات خاورمیانه و عروج جنبش نود و نه درصدیها٬ که عکس العمل محرومان جامعه به بحران سرمایه بود٬ با شکست مواجه شد. تنها اقدام نسبتا موفقیت آمیز آمریکا در تقابل با تحولات فوق تکیه بر سیاست مغلوب کردن انقلابات و جنبش اشغال از درون آنها بود و باینترتیب آمریکا تنها توانست سرش را بالای آب نگه دارد. جبهه دوم٬ مطیع ساختن دول جهان بود. این دومی اگر چه در طی دو دهه گذشته به اشکال مختلف به چالش کشیده شده بود (ظهور بلوک جدید اقتصادی سیاسی خصوصا برکس– ܂ برزیل٬ روسیه٬ هند٬ چین و آفریقای جنوبی) اما نهایتا با یک چالش علنی نظامی از طرف روسیه در اوکراین به انتها رسید و شکست قطعی نظم نوین جهانی را اعلام کرد