خدامراد فولادی

غزل بهاری

از خواب ِ گیاه آمده ای، مژده ی آبی
نیلوفر ِ پیچیده به تنواره ی خوابی
در ذهن ِ بیابانی و شوق ِ علف از توست
یک چشمه ی جوشانی و در پشت ِ سرابی
از تاک ِ کلامت بروید خوشه ی انگور
معنای می ِ واژه و احساس شرابی
بر بستر رؤیایی شب هاله ی ماهی
سرچشمه ی مهتابی و باران ِ شهابی
بوی خوش ِ شب بو به سر انگشت ِ نسیمی
بوییدن آن گرده به یک لحظه ی نابی
میعاد چمن با نفس ِ سبز ِ بهاری
دیدار ِ تر ِ گلبرگ با قطره ی آبی
بر پرده ی خوشرنگ ِ شفق طرح ِ غروبی
تصویر ِ خوش ِ منظره در پوشش ِ قابی
آیینه ی چشمان ِ تو سرشار ِ صداقت
آهو بره ای بی خبر از قصد ِ عقابی
یک لحظه ی تابیدن ِ نور از پس ِ ابری
در دفتر ِ اشعار ِ من آن تابش ِ نابی