بهرام رحمانى
آمارها، گوشه هایی از واقعیت های اجتماعی را به قضاوت عموم می گذارند. هر چند که در کشورهایی هم چون ایران که مرکز آمارگیری مستقلی وجود ندارد آمارها چندان قابل اتکا نیستند. از این رو، باید آمارهای مختلف را در کنار هم قرار داد تا میانگین آن ها در نظر گرفته شود. آمارگیری در کشورهایی که دیکتاتورها با زور اسلحه و میلیتاریسم بر جان و مال مردم حاکمیت دارند نظیر حکومت اسلامی، همواره از صافی سانسور می گذرند و تعدیل شده آن ها در رسانه ها انعکاس می یابند. به ویژه برخی مواقع در اوج کمشکش و رقابت جناح های درونی حکومت، با هدف افشای طرف مقابل، این آمارها از زبان مسئولین سابق و فعلی نیز رسما جاری می شود. اما همین حد هم که آمارها از صافی سانسور حکومت اسلامی گذشته در رسانه ها انعکاس یافته اند به ویژه تا آن جا که به فقر و فلاکت اقتصادی و سرکوب های سیاسی مربوط است بسیار فجیع و تکان دهنده هستند.
آمارهایی که در زیر ملاحظه می کنید مربوط به آمارهای جدید در سال جاری است که زیر تیترهای «بحران اقتصادی و گرانی و تورم»، «فساد اقتصادی سران و مسئولین حکومت اسلامی»، «حوادث»، «آسیب ها و بحران های اجتماعی» و «سرکوب های سیاسی و اجتماعی» به ترتیب تاریخ آمده اند.