خیابانهای ونزوئلا صحنه های درگیری پلیس با مخالفین حکومت موروس

خیابانهای ونزوئلا صحنه های درگیری پلیس با مخالفین حکومت موروس

موجی دیگر بر علیه چاوریزم!

از: سعید صالحی نیا

۲۷ فوریه ۲۰۱۴

مقدمه:

این بار دومست که حکومت مدل چاوزی در ونزوئلا مورد اعتراضات وسیع قرار می گیرد.شورشهای شهری اخیر در ونزوئلا دوباره به سطح مدیای جهانی کشیده شد.می گویند این بزرگترین و وسیعترین تظاهرات ضد حکومتی در ونزوئلاست.هنوز درگیریها ادامه دارد.امواج اعتراضی مردم در خیابانها توسط پلیس و ارتش مورد سرکوب قرار گرفته و تعداد کشته شدگان تا همینجا از ۱۳ نفر بیشتر گزارش شده است. تعداد نامعلومی دستگیر شده اند از جمله رهبر مخالفان رئیس جمهور بنام بئوپولدولوپز که می گویند پروغرب است.

نیکولاس مادورو موروس ، رئیس جمهور کنونی ونزوئلا که از سال ۲۰۱۳به قدرت رسیده، ۵۲ سال سن دارد. او از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۱۳(زمان مرگ پاوز)، وزیر خارجه او بود و از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ به مقام معاون ریاست جمهوری رسید. در گذشته، راننده اتوبوس بود و سپس رهبر اتحادیه کارگری. در سال ۲۰۰۰ به عنوان عضو شورای ملی انتخاب شد و از “مقربین” چاوز بود.بعد از مرگ چاوز در مارس ۲۰۱۳، در ماه آوریل ۲۰۱۳ مادورو به عنوان رهبر حزب اتحاد سوسیالیستی، در رای گیری نزدیک به رقبای دیگر، به سمت ریاست جمهوری ونزوئلا برگزیده شد.

رئیس جمهوری کنونی ونزوئلا، سالها از نزدیکان هوگو چاوز بود و بعد از مرگ او در سال گذشته به سمت رهبری حزب اتجاد سوسیالیستی و سپس به ریاست جمهوری ونزوئلا انتخاب شد.ظاهرا همان سیاستهای چاوز را دنبال ی کند و با همان متدها هم به مخالفین برخورد می کند.مخالفین او طبق معمول عوامل امپریالیزم، فاشیست و دست نشانده معرفی می شوند و او مدعیست که از طرف مردم ونزوئلا دارد در مقابل مخالفین می ایستد! داستان اینقدر تکراری و تهوع آور است که تکراری!

حکومتهای نیم بند سوسیالیستی با استفاده از متدهای پوپولیستی و حکومت سوبسیدی دوره ای توده ها را دور خود جمع می کنند و بعد از مدتی بحران اقتصادی و نظامی گری و فقر و دیکتاتوری یقه شانرا می گیرد و راست هم از اعتراضات مردم استفاده می کند و “انقلاب نارنجی” می سازد و اون حکومتها را پائین می کشد.این سناریوی تکراری چند دهه اخیر است از زمانی که دیگر بلوک شرقی نیست که ارتش و توپ و تفنگ بفرستد به رایگان به کمک این حکومتها!

در این مقاله کوتاه سعی می کنم پنجره ای بگشایم برای خواننده در موضوع شورشهای اخیر شهری در ونزوئلا:

(۱)داستان شورشهای شهری اخیر در ونزوئلا:

حدود ۲۳ روز پیش بود که در یکی از شهرهای ونزوئلا دانشجویان به خیابانها ریختند در اعتراض به افزایش قیمتها و کمبود مواد غذائی و افزایش جنایات در ونزوئلا . این جرقه ای شد برای توسعه سریع اعتراضات و شهر کاراکاس به تظاهرات بر علیه رئیس جمهور ونزوئلا پیوست.بعد درگیریهای وسیع خیابانی شروع شد و اتهامات و تبلیغات حکومتی که مخالفین نوکر امپریالیزم هستند و سیپس دستگیریها که هم در خیابان بود و هم در سطح رهبری اپوزسیون:

“ تظاهرات مردم ونزوئلا درماه فوریه ۲۰۱۴، بر علیه نیکولاس مادورو، توسط رهبرانی مثل ماریا کورینا مورچادو(نامزد سابق ریاست جمهوری)، شهردار کاراکاس(آنتونیو لدزما)و رهبر حزب “اراده مردم” یعنی لئوپولدو لوپز رهبری می شود.

رئیس جمهور ونزوئلا، اوباما را بخاطر ترغیب و حمایت رهبران مخالفان، محکوم کرده است و مدعی است که حکومت امریکا ، پشت این تظاهرات اعتراضی است و از جهت مالی به تشدید خشونت دامن می زند.وی مدعی شد که حکومت امریکا در حال مداخله در امور داخلی ونزوئلاست.

بنا به گزارشها ، تظاهرات دانشجویان اعتراضی در کاراکاس را که با خواست بهبود وضعیت زندگی و کاهش سطح جنایات به میدان آمده اند، به کشته شدن حداقل ۱۳ نفر و دستگیری صدها نفر انجامیده. رئیس حکهور ونزوئلا ، مخالفین را به تلاش جهت کودتا و توسعه خشونت متهم می کند.

در سال ۲۰۰۲، تظاهرات گسترده مشابه بر علیه حکومت چاوز انجام شد که آنزمان هم چاوز ، مخالفین را به تلاش برای کودتا و “همکاری با حکومت امریکا”، متهم کرده بود. او همچنین مدعیست که مخالفین او فاشیستها هستند.

لوپز ۴۲ ساله، از شاخص ترین رهبران مخالفین حکومت کنونی است. وی تحصیل کرده هاروارد است، نتیجه اولین رئیس جمهور ونزوئلاست، رهبر حزب “اراده مردم” است و از سوی رئیس جمهوری ونزوئلا بعنوان “عامل اغتشاشات و کشتارهای کنونی” معرفی شده. رئیس جمهوری ونزوئلا می گوید:”لوپز را بیندازید زندان! او و امثال او و همه فاشیستها را! من اجازه نمی دهم او ، مردم ونزوئلا و قانون اساسیشان را تهدید کند”. لوپز در حال حاضر دستگیر شده و در زندان نظامی در کاراکاس بسر می برد.

رئیس جمهور ونزوئلا در پی تظاهرات اخیر،نمایندگان رسانه های خارجی را به اخراج از ونزوئلا تهدید کرده است چرا که مدعی است این رسانه ها به “جنگ بر علیه ونزوئلا پیوسته اند”.

بنا به گزارشات دیگر، تظاهراتی از سوی دانشجویان ونزوئلا در کاراکاس بسوی سفارت کوبا انجام شد. دانشجویان اعتراضی، جکومت ونزوئلا را دست نشانده دولت کوبا می دانند.

بنا به گزارشهای دیگر، متعاقب تظاهرات وسیع بر علیه حکومت ونزوئلا، حکومتهای امریکا و ونزوئلا ، چند دیپیلمات طرف مقابل را از کشورهای خود اخراج کرده اند.

در گزارشی دیگر، رئیس جمهور ونزوئلا فراخوانی به همه گروههای سیاسی، اتحادیه ها و گروههای مذهبی داده که به یک کنفرانس ملی برای تامین آرامش بپیوندند.

تظاهرات بر علیه حکومت ونزوئلا در چهارم فوریه ۲۰۱۴ در ایالت غربی تاچیرا توسط گروههای دانشجوئی شروع شد و به سرعت به کاراکاس توسعه یافت و بتدریج به درگیریهای خیابانی و کشته شدن مردم توسط پلیس انجامید.اعتراضهای اولیه در اعتراض به کمبود مواد غذائی، افزایش سرسام آور تورم (نزدیک به ۵۰ در صد) شروع گردید و در حال حاضر خواست آزادی همه دستگیرشدگان و رسیدگی به عوامل کشتارهای خیابانی به خواستهای تظاهرکنندگان اضافه شده است..

یکی از کشته شدگان، جوان ۲۴ ساله ای بود بنام باسیل داگوستا که از ناحیه سر مورد هدف پلیس قرار گرفته بود.او دانشجوی رشته بازرگانی در شهر والنکا بود.فرد دوم کشته شده، خوان مونتویا نام داشت. در گزارشهای جدیدتر ، رقم کشته شدگان به ۱۳ نفر رسیده است.”

(۲)انقلاب مخملی یکبار دیگر از نزدیک:

داستان بالا بیشتر تیپیک انقلاب مخملی است.طبعا الان حکومت ونزوئلا در حال سرکوب است و هنوز مردم در خیابانها هستند. فرمولندی این نوع انقلابها اینست که بر بستر اعتراضات مردم بخاطر سختی معیست و شکستهای حکومتهای توتالیتر در پاسخگوئی به مردم ، بالا رفتن تورم و توسعه اعتراض اجتماعی ، جریانهای راست بیدار می شوند و اعتراضات را سازمان می دهند و مردم را به خیابانها می کشند.حکومتهای توتالیتر از سوئی مدعی ریشه اجتماعی وسیع هستند و از سوئی مجبورند مردم معترض را سرکوب کنند.صحنه این می شود که مخالفان بنام نوکر امپریالیزم سرکوب می شوند و رهبران مخالفین هم چون پروغرب هستند توسط حکومتهای غربی پشتیبانی.نتیجه دعوا را این تعیین می کند که کدام سمت ارتجاع بتواند مردم را بیشتر سمت خودش بکشد.در ونزوئلای تحت حکومت چاوز یکبار راست این تلاش را کرد و شکست خورد.حالا بار دوم است که شورشهای شهری عوج می گیرد و دوباره حکومت جانشین چاوز می خواهد با همان متدها آنرا سرکوب کند.

سوال اینست که چرا این چرفخه ها تکرار می شود؟ کجای حکومت چاوزی اینقدر لنگ است که مردم را به لبه اعتراض بر علیه خود می کشد؟ پاسخش ناتوانی حکومت چاوزیست به رادیکالیزه شدن و سوسیالیزه شدن به عوم توانائی این مدل حکومتی به زدن پایه های سیاسی فرهنگی و اقتصادی راست.توی این ناپیگیریهاست که حکومت چاوزی شکست نهائی خواهد خورد و مثل حکومت مدل ساندینیستی به تاریخ خواهد پیوست.ونزوئلا تا انزمان در نوسان بین گرایشات چاوزی و پروغربی خواهد سوخت.

منابع بیشتر:

(۱)اخبار تحولات اخیر ونزوئلا:

http://www.bbc.com/news/world-latin-america-26363268

http://www.bbc.com/news/world-latin-america-26335287

http://topics.nytimes.com/top/news/international/countriesandterritories/venezuela/

http://www.ibtimes.com/venezuelans-are-rioting-against-president-nicolas-maduro-people-are-dying-1555262

http://rt.com/news/maduro-accuses-obama-venezuela-988/

http://news.yahoo.com/elderly-march-venezuela-night-time-clashes-205715838.html

(۲)اطلاعاتی در مورد نیکولاس مادورو رئیس جمهوری کنونی ونزوئلا

http://en.wikipedia.org/wiki/Nicol%C3%A1s_Maduro

(۳)اطلاعاتی در مورد لئوپولدو لوپز مندوزا یکی از چهرهای شاخص اپوزسیون

http://en.wikipedia.org/wiki/Leopoldo_L%C3%B3pez_Mendoza