تبعیض جنسیتى علیه زنان در ایران باید سریعا متوقف شود
مصاحبه با مینا احدى در رابطه با ملاقات با فدرسیون جهانى فوتبال، (فیفا)
سیامک امجدى: شما در تاریخ ١٢ فوریه ٢٠١٢ ملاقاتى با کمیته اجرایى فدراسیون جهانى فوتبال (فیفا) داشتید. این ملاقات چگونه انجام شد و چه هدفى را از این ملاقات دنبال مى کردید؟
مینا احدى: این ملاقات به درخواست ما از فدراسیون جهانى فوتبال، (فیفا) انجام گرفت. ما طى یک نامه به مسئولین فیفا در مورد شروع بکار کمپین “استادیوم براى همه” براى آنها نوشته و توضیح دادیم که زنان در ایران از حق ورود به استادیوم ها براى تماشاى مسابقات فوتبال به همراه مردان محرومند و آنرا یک نمونه بارز تبعیض جنسیتى در ایران دانسته و خواهان لغو این محرومیت شدیم.
در این نامه اشاره کرده بودیم که زنان در ایران سالها است علیه این سیاست ضد زن جمهورى اسلامى مبارزه میکنند و فیفا باید به این بى حرمتى به زنان در ایران عکس العمل نشان داده و اقدام جدى انجام دهد و از آنها درخواست ملاقاتى در این رابطه را داشتیم.
بلافاصله از دفتر سپ بلاتر رئیس فیفا، یک نامه دریافت کردیم و آنها موافقت خود را با این ملاقات اعلام کردند. به هر ترتیب این ملاقات روز چهارشنبه ١۴ فوریه انجام گرفت و من و طاهر جعفرزاده – نماینده کمیته ندا دى( Neda Day ) – از طرف کمپین استادیوم براى همه در این ملاقات شرکت کردیم.
سیامک امجدى: شما با چه کسانى ملاقات کردید. موضوعات مورد بحث شما در این جلسه در چه ارتباطى بود؟
مینا احدى: ما با چهار نفر از اعضا کمیته اجرایى فدراسیون جهانى فوتبال (فیفا) ملاقات کردیم. “لیدیا نسکرا” و “سونیا بین آیمه” از اعضا کمیته اجرایى فدراسیون جهانى فوتبال (فیفا)، “تاتیانا هانى” مسئول کمیسیون فوتبال زنان فیفا و “مویا دوود” معاون رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا و مسئول کمیته زنان فیفا در آسیا در این نشست حضور داشتند. در این ملاقات همانطور که مى بینید ما بالاترین مقامات زن در فیفا را ملاقات کردیم. فدراسیون جهانى فوتبال یک کمیته اجرایى ۲۵ نفره دارد که ظاهرا تا سال ۲۰۱٣ همه این ۲۵ نفر مرد بوده اند. لیدیا نسکرا اولین زن در کمیته اجرایى است که با راى بالایى انتخاب شده بود و از سال ۲۰۱٣ عضو بالاترین کمیته فیفا است. همچنین سونیا بین آیمه یکى دیگر از زنان عضو کمیته اجرایى فیفا است. جالب این بود که اولین بحثى که هیئت فیفا با ما کرد از سوى لیدیا نسکرا بود و ایشان گفت: ما زنان در فیفا هم سالها است براى اینکه در سطح مسئولین فیفا کار کنیم، داریم مبارزه میکنیم. بحث حضور زنان در بالاترین سطوح فیفا از ۲۰۰۲ مطرح است و ما در سال ۲۰۱٣ توانستیم در کمیته اجرایى عضو بشویم. منظور ایشان البته این بود که باید صبر و حوصله داشت.
بهر حال موضوع مذاکره از سوى من و طاهر جعفرزاده، معرفى کمپین ”استادیوم براى همه“ و معرفى دقیقتر مبارزات زنان در ایران، ابعاد این مبارزه براى لغو محرومیت حضور زنان در استادیوم ها و خواست دخالت بیشتر فیفا براى لغو این محرومیت بود.
ما در این نشست در مورد فیلم آفساید ساخته جعفر پناهى حرف زدیم که به موضوع مبارزه زنان در ایران براى ورود به استادیوم ها مربوط است و یک نسخه از این فیلم را به همراه قاب عکسى که پوستر کمپین ”استادیوم براى همه“ در آن قرار داشت، در اختیار آنها قرار دادیم.
سیامک امجدى: توقع شما از این ملاقت چه بود؟ آیا انتظارات شما از این جلسه بر آورده شد؟
ما در آغاز براى یک ملاقات با سپ بلاتر رئیس فیفا نامه داده بودیم و اولین مکاتبات ما با فیفا بیانگر این بود که بلاتر علاقه دارد ما را ملاقات کند. اما روز ملاقات بهر دلیل بلاتر خود در این نشست حضور نداشت. مذاکره با مقامات بالاى فدراسیون فوتبال یعنى دو عضو کمیته اجرایى و یک عضو مهم کنفدراسیون فوتبال آسیا و مسئول فوتبال زنان در اروپا ، براى ما بسیار مهم بود و این نشست باعث خواهد شد که فیفا بیش از پیش با معضل زنان در ایران مشغول شود و اقداماتى را در این مورد در دستور بگذارد.
واقعیت اینست که در مورد محدودیت هاى اعمال شده بر علیه زنان در زمینه ورزش در کشورهاى اسلام زده و از جمله در ایران، در این نشست، یک گرایش فکرى را مى دیدم که این محدودیت ها را به فرهنگ مردم و یا مذهب مردم منتسب میکرد و حکومتهاى اسلامى و اعمال فشار و سرکوب زنان بدلیل جنبش اسلامى و اسلام سیاسى را یا نمى دید و یا حاشیه اى میکرد، ما در این نشست سعى کردیم بگوییم که عدم ورود زنان به استادیوم ها بدلیل فرهنگ مردم نیست، همین مردم قبل از حکومت اسلامى دسته جمعى به استادیوم میرفتند.
انتظار ما از این نشست در عین حال این بود که فیفا جدى تر به این سیاست ضد زن حکومت اسلامى اعتراض کند و یا حتى در صورت امکان اقدامات تنبیهى در پیش بگیرد. پاسخ آنها این بود که ما یک نهاد ورزشى هستیم و تا جایى که به موضعگیرى مربوط است بلاتر در سفر اخیرش به ایران، در ملاقات با روحانى و مقامات مجلس اسلامى و در کنفرانس مطبوعاتى اش در ایران از ورود زنان به استادیوم ها دفاع کرده و علیه سیاست حکومت اسلامى حرف زده است. از این بیشتر فعلا نمیتوانند کارى بکنند.
استدلال آنها این بود که عرصه ورزش عرصه سیاست نیست و آنها نمیتوانند اقدامات تنبیهى در پیش بگیرند.
سیامک امجدى: نظر فیفا در رابطه با ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاههاى ورزشى در ایران چه بود؟ آنان چه اقداماتى را تا به امروز براى لغو این تبعیض در ایران انجام داده اند؟
مینا احدى: نظر فیفا این بود که این ممنوعیت و فشارهاى دیگر بر زنان در زمینه ورزش باید ملغى شود. آنها گفتند که در ماه نوامبر سپ بلاتر – رئیس فیفا – به ایران رفته و در این مورد ظاهرا براى اولین بار با مقامات حکومت اسلامى حرف زده و از مبارزه و خواست زنان در ایران دفاع کرده است. آنها در عین حال همین اقدام را کافى مى دانستند. در این نشست”مویا دوود” معاون رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا و مسئول کمیته زنان فیفا در آسیا گفت که خودش به همراه رئیس فیفا در ماه نوامبر به ایران رفته بود. ایشان میگفت در مورد سفرش به ایران قبل از رفتن به آنجا تویت کرده بود و در صفحه فیس بوکش و کلا در مدیاى اجتماعى، بحثهاى زیادى را در این مورد شاهد بوده است و از اینکه زنان و مردم در ایران و یا خارج از ایران تا این اندازه به این موضوع علاقه نشان میدادند، برایش جالب بوده است.
او گفت که در ایران یک سخنرانى انجام داده در مورد ”فوتبال زنان و نقش زنان در ورزش“ که با استقبال زنان در ایران مواجه شده بود و از سخنرانى او یک خانمى فیلم گرفته بود که بعد از اینکه آنرا علنى کرده بود، مباحثات داغى را در این مورد نیز شاهد بوده است.
مویا دوود میگفت که او جامعه ایران و زنان در ایران را بسیار فعال و پرشور دیده است و برایش جالب است که در این زمینه کارهاى جدى انجام دهیم. ایشان بما قول داد که در جلسه اى که به مناسبت ۸ مارس روز جهانى زن، کنفدراسیون فوتبال آسیا در کوالالامپور سازمان خواهد داد، سعى خواهد کرد در قطعنامه پایانى آن در مورد مقابله با محدودیتهاى اعمال شده علیه زنان و بطور ویژه در مورد لغو ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاهها در ایران نیز حتما موضعگیرى کنند.
سیامک امجدى: فیفا چه اهرم های فشاری برای تحت فشار گذاشتن جمهوری اسلامی دارد؟ چقدر میتواند موثر واقع شود؟
مینا احدى: بنظر من یک موضوع مهم این است که فیفا به پرنسیپ برابرى زن و مرد متعهد است و باید هر جا که این پرنسیپ زیر پا گذاشته میشود اقدام کند. موضوع اصلى اینست که در دنیایى که ما زندگى میکنیم، نه فقط فیفا بلکه دولتهاى غربى و همه صاحبان قدرت در دنیا، به امر بى حقوقى زنان در کشورهاى اسلام زده و به تعرض وحشیانه جنبش اسلامى به حقوق و حرمت زنان، از دیده نسبیت فرهنگى نگاه میکنند چون این به نفع اشان است. مثلا در مورد تحمیل حجاب اسلامى به زنان و یا حتى سنگسار میگویند، این فرهنگ آنها است و ما نمیتوانیم خیلى خودمان را قاطى کنیم. دقیقا از این موضع جمهورى اسلامى سو استفاده میکند و به اعتراض به اعدام روزانه چهار نفر در همین دوره روحانى میگوید این فرهنگ ما است و این سنت و مذهب و اسلام است و کسى نمیتواند اینرا زیر سئوال ببرد.
فیفا در ضمن این سپر دفاعى را نیز دارد که میگوید ورزش سیاست نیست و ما همین قدر میتوانیم دخالت کنیم که بگوییم این کار خوب نیست. بنظر من البته فیفا تا کنون سکوت کرده و فقط چند ماه قبل یک اظهار نظر کرده است و الان هم میگوید کار بیشترى نمیشود کرد. در حالیکه بنظر من فیفا میتواند بگوید مادام که زنان را چنین تحقیر میکنید و اجازه ورود آنها به استادیوم ها را هم نمیدهید، ما این و یا آن اقدام تنبیهى را اعمال میکنیم. این اظهار نظرهاى علنى و این اقدامات میتواند بسیار موثر باشد.
سیامک امجدى: مبارزه براى لغو ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاهها ﯾﮏ ﺑﺨﺶ از ﻣﺒﺎرزه ﺟﺎﻣﻌﮫ و زﻧﺎن ﻣﺒﺎرزه ﻋﻠﯿﮫ ﺟﺪاﺳﺎزی ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﯾﺎ ھﻤﺎن آﭘﺎرﺗﺎﯾﺪ ﺟﻨﺴﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه را چگونه ارزیابى مى کنید؟
مینا احدى: مبارزه زنان علیه جدا سازى جنسیتى و در مورد اجازه نداشتن زنان براى ورود به استادیوم ها، یک عرصه مهم مبارزه زنان در ایران علیه آپارتاید و جدا سازى جنسیتى و علیه تحقیر و توهین به زنان بوده و هست. زنان اتفاقا در این عرصه بسیار فعال بودند، از راههاى مختلف علیه این تبعیض بیشرمانه حکومت اسلامى مبارزه کرده و توجه ها را بخود و مبارزات خود جلب کردند، ساختن فیلمى همچون آفساید نتیجه این مبارزات و عطف توجه به این مبارزات بود. زنان در ایران صد هزار امضا علیه این ممنوعیت جمع کردند، در مقابل استقادیوم ها تجمع کرده و رژیم را در این عرصه به چالش گرفتند. این اعتراضات بنظر من بسیار مهم بوده و مهم است. امروز با اعلام کمپین ما در سطح بین المللى کمپین استادیوم براى همه که با جمع آورى امضا از شخصیت هاى مهم بین المللى آغاز و با ملاقات با فیفا ادامه یافت، زنان فعال در این عرصه باید بدانند که ما صداى آنها را در دنیا و در سالنهاى فیفا در زوریخ منعکس کردیم و این مبارزه باید متحدانه به پیش برود و رژیم اسلامى را همه با هم وادار کنیم که این محدودیت را لغو کند.
سیامک امجدى: فراخوان شما در این زمینه به زنان و مردان و کلا به مردم چیست؟ چه راههائی برای شل کردن دیوار آپارتاید بطور کلی و درمورد حضور زنان در استادیوم ها بطور مشخص وجود دارد؟ مثلا صحبتى بود که اگر زنان را به استادیومها راه ندهند، مردان هم به استادیوم نروند؟ چقدر این کار و کارهاى از این نوع را موثر میدانید؟ توصیه شما در این رابطه چیست؟
مینا احدى: ما چند ماه دیگر یعنى در ماه ژوئن ۲۰۱۴ جام جهانى فوتبال را پیش رو داریم. از نظر من این فرصت مناسبى است که یکبار دیگر توجه ها در دنیا را به مبارزات زنان در ایران براى لغو محدودیت ورود زنان به استادیوم ها بخود جلب کنیم. یک موضوع مهم اقدامات و ابتکارات دختران و پسران جوان و مردم در ایران در این مورد است. بنظر من زنان در ایران باید از این فرصت و از فرصت هشت مارس استفاده کرده و بیانیه اى مبنى بر لغو فورى این محدودیت صادر کنند. بنظر من مردان باید در این زمینه فعالتر و جدى تر وارد عرصه اعتراض شوند. طبعا ما در اعتراضات اخیر در ایران شاهد حضور و حمایت مردان بیشترى از این خواست زنان بودیم. ولى اىن هنوز بسىار کم است. باىد همه مردان اىن عرصه را بعنوان ىک عرصه مهم علیه آپارتاید جنسىتى و علیه حکومت اسلامى ایران دیده و فعالانه در این زمینه وارد مبارزه شوند. من فکر میکنم الان به نوعى توپ در زمین فعالین در ایران است. هر صداى اعتراضى در ایران و یا هر نوع کنفرانس و یا بیانیه اى میتواند دست ما را پر کند براى رفتن و اعمال فشار به نهادهاى بین المللى و یا دولتهاى اروپایى و غیره. فراخوان من به زنان و مردان در ایران اینستکه بهر طریق که مناسب میدانند از این حرکت دفاع کنند و از فیفا بخواهند که جمهورى اسلامى را براى بازکردن درب ورزشگاهها به روى زنان تحت فشار بگذارد. زنان و مردان نیز باهم و بطور دسته جمعى در مسابقات بعدى فوتبال وارد استادیوم ها شده و این دیوار جدا سازى را عملا بهم بریزند.
سیامک امجدى: تبعیض جنسى هویت جمهورى اسلامى در طول ٣۵ سال گذشته بوده است. بنظر شما تا این رژیم سر کار است لغو ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاهها امکان پذیر است؟
مینا احدى: بنظر من امکان پذیر است که رژیم اسلامى را در این زمینه نیز به عقب نشینی وادار کنیم. اتفاقا عرصه مبارزه در دفاع از حقوق زنان و علیه آپارتاید جنسیتى یک عرصه اى است که میتوان به روشنى نشان داد که قبل از اینکه حکومت بیفتد، ما این حکومت هار و تا دندان مسلح را به زانو در آورده و مجبورش کرده ایم که در این و یا آن عرصه زانو بزند. نمونه بارز این تحمیل شکست به رژیم اسلامى سنگسار است. سنگسار قرون وسطایى و وحشیانه هست و رژیم اسلامى براى ترساندن زنان همواره به این حربه وحشتناک متوسل شده است. هنوز رژیم اسلامى سرنگون نشده ولى بدلیل اعتراضات بین المللى و اعتراضات در ایران این رژیم اکنون جرات سنگسار کردن ندارد. دوفاکتور ما این رژیم را وادار کرده ایم سنگسار را به نوعى کنار بگذارد. یا در عرصه تحمیل حجاب به زنان، این حکومت از چادر بعنوان حجاب برتر حرف زد و خواهان لباس سیاه و گشاد و مانتو و مقعنه و از این حرفها است. در مقابل میلیونها زن در ایران همین امروزلباسهایى با رنگ هاى شاد بر تن کرده و حجاب را عملا “استحاله” کرده و به نوعى آنرا کنار گذاشته اند. واقعیت اینست که در ابعادى میلیونى براى دستورات حجاب اسلامى رژیم، زنان تره هم خرد نمیکنند، رژیم عملا به نوعى وا داده و کارى نمى تواند بکند. اینها مى بینند که مزدوران حکومتى و یا آخوندى که به زن در خیابان تذکر میدهد، کتک میخورد و مجبور میشود با لب و لوچه آویزان در مورد حمله زنان به خودش مصاحبه کند و مظلوم نمایى کند. این یعنى شکست رژیم قبل از سرنگون شدن از دست زنان در عرصه تحمیل حجاب. پس ما میتوانیم این شکست را نیز به رژیم اسلامى تحمىل کنیم.
یکبار دیگر تاکید میکنم که در آستانه هشت مارس روز جهانى زن باید کارى کنیم که در ایران این موضوع در جلسات و کنفرانسها و قطعنامه هاى هشت مارس مطرح شود و باید فعالین این عرصه با صدور قطعنامه و درخواست از جامعه جهانى و یا فیفا توجه ها را به این زمینه از مبارزات خود جلب کرده و ما با در دست داشتن این قطعنامه ها در سطح بین المللى میتوانیم بیش از پیش فعالیت کنیم. شاید بتوانیم رژیم اسلامى را قبل از جام جهانى وادار به عقب نشینى در این زمینه بکنیم.
درج در نشریه زن آزاد ٣٢
http://www.fitnah.org/fitnah_farsi_page.html