جنبش کارگری ، ضرورت اتحاد عمل
جنبش کارگری در ایران در دوره های خاصی توانسته است با اتحاد عمل گام های مهمی را به جلو بردارد . در مقاطع مختلفی ما شاهد آن بوده ایم که بر اساس ضرورت و منافع طبقاتی ، فعالین و پیشروان این جنبش دست به اتحاد عمل بزنند . نمونه سراسری آن را می توانیم در شورای همکاری تشکل ها و فعالین کارگری نام برد که متشکل از ، کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل های کارگری ، کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری ، اتحاد کمیته های کارگری ، جمعی از دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب ، انجمن فرهنگی حمایتی کارگران ، فعالین کارگری، که در بهمن ۱۳۸۵ تشکیل شد که بعد از تشکیل کمیته دفاع از محمود صالحی ، این کمیته هم به جمع تشکل های موجود پیوست .
نمونه دیگری از اتحاد عمل در سال ۱۳۸۵ در سنندج بود . این اتحاد عمل گسترده، تا جائی پیش رفت که تمامی سازمان های چپ را به دنبال خود کشاند . این اتحاد عمل با تلاش و پیگیری خستگی ناپذیری به انجام رسید . اتحاد عملی که از آن تاریخ تا به امروز این سنت را در شهر سنندج به جای گذاشته است که با تمام اختلافات ممکن ، حول برنامه مشخص روز جهانی کارگر را گرامی بدارند و از کارگران زندانی و در بند به حمایت برخیزند.
امروز با توجه به فاجعه معیشتی که کارگران ایران با آن دست به گریبان هستند ، می طلبد که تمامی تشکل ها ، فعالین و پیشروان کارگری با هر گرایش فکری! به دور از اختلافات موجود ( با به رسمیت شناختن تمام اختلاف ها ) دور هم جمع شوند و شعار افزایش دستمزد را به شعار همگانی کارگران تبدیل کنند. امروز طبقه کارگر برای رسیدن به ابتدایی ترین خواست خود، نیاز مند اتحاد عمل است . بدون اتحاد عمل تمامی فعالین و پیشروان کارگری ، بدون اتحادعمل کمیته ها و تشکل های موجود از جمله ، کمیته پیگیری ، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ، اتحادیه آزاد کارگران ایران ، کانون مدافعان حقوق کارگر ، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ، سندیکای کارگران شرکت واحد و… و حمایت تمامی نهاد ها و سازمان های مدعی طبقه کارگر این امر به سرانجام نخواهد رسید. پیروزی کارگران در رسیدن به افزایش دستمزد ، طبقه کارگر ایران را یک گام به جلو خواهد برد . گامی که با اتحاد و مبارزه همه جانبه کارگران حاصل شود آگاهی ،شهامت ،جسارت و خود باوری کارگران را افزایش خواهد داد . گامی که می تواند سر آغاز یک خیز بلند برای رهایی از استثمار و لغو کار مزدی باشد.
امروز مدعیان واقعی طبقه کارگر در ایران راهی به جز اتحاد عمل حول خواست های مشخص ازجمله خواست افزایش دستمزد را ندارند .
هر گونه عدم همکاری در این راه ، نشان از عدم درک شرایط ویژه جامعه ایران است. اتحاد عمل مشخص حول مبرم ترین نیاز کارگران نشان از درک طبقاتی تمامی مدعیان این طبقه است. حضور نیرومند طبقه کارگر در این عرصه از مبارزه ، راه را بر هر نوع سکتاریسمی خواهد بست .
از تمامی مدعیان ودوست داران طبقه کارگر با هر گرایش فکری ،خواستارم در این مورد به هر طرق ممکن که شایسته است وارد بحث شده تا نکات مشترک امر مبارزه طبقاتی را با مشارکت بیشتر روشن سازیم .
با اتحاد عمل نمایندگان کارگری ، تشکل های کارگری ، پیشروان و فعالین کارگری و تمامی نهاد ها و سازمان های چپ و مدافع طبقه کارگر می توان به این مهم دست یافت .
با اتحاد عمل ، مبارزه سراسری برای افزایش دستمزد را تقویت کنیم .
بهزاد سهرابی
هفده هم بهمن ماه ۱۳۹۲