آیا دوران کنونی در جمهوری اسلامی یاد آور عصر کارتر در حمایت از حقوق بشر نیست؟

با ایران همچون آفریقای جنوبی زمان آپارتهاید رفتار کنید ، تمام کانال های اقتصادی سیاسی فرهنگی و بین المللی رژیم اسلامی را بایکوت کرده ببندید و نیز انرژی هسته ای و بمب اتم تهدیدی جهانی بر علیه مردم ایران و منطقه و جهان است و نه یک پروژه ملی سیاست من و ما در بیش از دو دهه گذشته در مقابل جمهوری اسلامی ایران بوده است.

سیاستی که به جهان در رابطه با تروریزم رژیم اسلامی هشدار میداد و انگشت بر نقض مستمرحقوق بشر در ایران میگذاشت و رسیدن جمهوری اسلامی به دانش هسته ای و بمب اتم که در دست سپاه پاسداران و بیت خامنه ای اداره میشد را تهدیدی بر علیه منطقه، جهان و بشریت میدانست و میداند از شاخصه های این سیاست بود و نیز انگشتش مرتب بر روی حزب الله لبنان و بر روی سوریه بعنوان عاملان تروریستی فعالیت های برون مرزی و بین المللی رژیم
برای باج گیری از جهان نشانه میرود و میرفت قرار داشت.
فشار های خرد کننده اقتصادی بر رژیم اسلامی کنکرت از زبان حسن روحانی رئیس جمهور ولی فقیه درخیمه شب بازی ۲۲ بهمن زیر صفر عنوان شد و از همان زبان گفته شد که دولت باید سعی فراوان بکند که ابتدا از زیر صفر خود را به صفر برساند تا بعد بشود راجع به اقتصاد صحبت کرد.

مسلمن این وضعیت زیر صفر اقتصادی رژیم باعث شد که خامنه ای به صحنه بیاید و به نرمش قهرمانانه! بپردازد جام زهر نوش کند و با شیطان بزرگ و آمریکای جهانخوار به یک جوال برود و سر تعظیم در مقابل قوانین و مقررات بین المللی فرود بیاورد.

به کلامی دیگر عقب نشینی به هر درجه ای از موازین هسته ای / اتمی که به گفته خودشان همیشه خط قرمز جمهوری اسلامی بوده بزرگترین شکست استراتژیک ولی فقیه و رژیم جمهوری اسلامی است.
تغیر وضعیت در سوریه که از زبان رفسنجانی گفته شد گویا بشار اسد به جنایات زیادی اقدام کرده جام زهر دیگری بود که رژیم اسلامی از زبان یکی دیگر از سردمداران خودش نوش میفرمود و بعنوان یک پارامتر تعین کننده در عقب نشینی رژیم از مواضع هسته ای و اتمی در آینده کارگر میشد و میبایست به نرمش قهرمانانه! راه ببرد زیرا با این تعبیر که بشار اسد جنایات زیادی کرده رفسجانی از حیات خلوت جمهوری اسلامی به گفته خودشان خارج میشد سوریه ای که از نگهداری استان خوزستان باز به گفته خودشان برای رژیم ارزشمند تر و استراتژیکمان دارای ارزش حیاتی بیشتری بود.

با عقب نشینی از سه خط قرمز استراتژیکی یعنی شکست اقتصادی و عقب نشینی از مواضع هسته ای اتمی پذیرش شکست در خاورمیانه در لبنان و سوریه چون با اقتصاد ورشکسته نمیشود در لبنان و سوریه حضور داشت و سوم گذشتن از خط قرمز مذاکره و همکاری با شیطان بزرگ که فردا حتمن باید سفارتش را در ایران بازگشائی کند رژیم اسلامی را به نقطه ای نزدیک میکند که شاه در زمان کارتر و فشار بر حقوق بشر در ایران رسیده بود.

این فشار های اقتصادی سیاسی باید بر رژیم اسلامی و بر دولت حسن روحانی ادامه یابد تنها پارامتری که باید امروز وارد جریان شود حضور روشنفکران نویسندگان و آزادیخواهان کارگران کارمندان زنان دانشجویان جنبش های مختلف اجتماعی برتر و بالاتر و والاتر از گذشته در صحنه های داخلی و بین المللی است با این منطق که کلیه گزینه های گذشته اپوزیسیون که در بالا توضیحش رفت نباید از روی میزبرداشته شود .همگونی شبهای شعر در سال ۵۶/۵۷ با عقب نشینی های رژیم اسلامی در امروز از خط قرمز هایش یعنی گسترش اعتراضات و اعتصابات سراسری خصیصه این برهه تاریخی است که نباید سوزانده شود و یا بی دغدغه از روی آن عبور شود.
نوید اخگر
۱۳ فوریه ۲۰۱۴ برابر ۲۴ بهمن ماه ۱۳۹۲ خورشیدی