رفقا :مسعود طاعتی زاده از میان ما رفت

رفیق دوست داشتنی ما ،مسعود طاعتی زاده روز شنبه نوزدهم دیماه ١٣٨٨ برابر با نهم ژانویه ٢٠١٠ از میان ما رفت و حسرت دیدار او پس از سالهای تبعید ما به دل ماند.مسعود عزیزرا در صحنه های تظاهراتهای سیاهکل ، کوهنوردیهای مشترکمان در شروین و توچال ، در قرارهای تشکیلاتی سالهای ۵۹ تا اواخر سال ۶۰بخاطر می آورم  آخرین بار در خیابان لاله زار اواسط سال ۶۰ با هم قرار داشتیم و او را همانند همیشه با روحیه ای قوی ، شاد و متین میدیدم که با شوق و شور همیشگی از انقلاب و وظایف خطیر و جدید ما سخن میگفت. سالها بود که پس از آزادی مسعود مهربان از زندان جمهوری اسلامی آرزوی دیدارش را در دل میپروراندم و فقط یکبار دیگر آرزوی کوهنوردی با مسعود در شروین را در دل نگهداشته بودم. دیشب با دریافت ایمیلی از ایران خبردار شدم که مسعود ما روز شنبه در منزل مسکونی اش در تهران درگذشت. رفیق مسعود طاعتی زاده یکی از جسورترین رفقائی بود که در ماههای آغازین سال ۶۰ همچنان با شهامت به فعالیتهایش ادامه میداد و رفقا را تشویق به بالا بردن روحیه یکدیگر میکرد و از مقابله با دژخیمان جمهوری اسلامی و فالژنهایش در جریان حمله به کمونیستها کوچکترین ترسی بخود راه نمیداد. آخرین خاطره حضور مسعود در یک درگیری را من در مهر ماه سال ۶۰ هنوز در ذهن دارم. بهنگامیکه تعدادی از رفقای فدائی اقلیت برای شکستن جو خقفان اقدام به حضور و تبلیغ و پخش علنی اطلاعیه در سه راهی  خیابان تخت طاووس میکردند، با  دو اکیپ مامورین سیاسی ایدئولوژیک ارتش و یک گشت کمیته روبرو شدیم که کار به تیراندازی و درگیری کشیده شد. به هنگامیکه ما در زیر رگبار تیراندازی مزدوران رژیم ،مجبور به عقب نشینی و گریز از منطقه بودیم، من شخصاً بعنوان آخرین نفر از رفقای تیم ، بطور اتفاقی با رفیق مسعود که در حال موتور سواری و گذر از سه راهی یوسف آباد بود روبرو شدم و با نشستن بر ترک موتور او از منطقه گریختیم .اما رفیق مسعود شدیداً عصبانی شده بود و میگفت:چه پررو شده اند این سیاسی ایدئولوژیهای  ارتش و کمیته چی های  مزدور !  هیچ راهی دیگری بغیر از مقابله مسلحانه و مبارزه قهر آمیز با این رژیم باقی نمانده، و بعد با لبخند وهمان چهره مصمم و دوستداشتنی اش میگفت: خوشحالم که بچه ها همه سالم در رفتند

مسعود انسانی بود بیش از حد توانا و دوستداشتنی، شریف و مصمم . اینرا بخاطر آنکه مسعود درگذشت نمیگویم. اینرا هم  تنها من نمیگویم. همه کسانیکه با مسعود کار تشکیلاتی و سیاسی یا برخوردی هرچند کوتاه اجتماعی داشتند میگفتند و میگویند. همین هفته پیش در حضور تعدادی از رفقای گرایشات مختلف چپ و کمونیست استکهلم در منزلمان جمع شده بودیم و از خاطرات گذشته یاد میکردیم که من بارها نام مسعود جان را بردم و همگی رفقائیکه او را میشناختند، به نیکی از او یاد میکردیم .یادش بخیر مسعود طولانی ( چون بسیار قد بلند و ورزشکار بود)،مسعود پناهگاه شروین( همیشه به شروین میرفت و آنجا را تعمیر و مراقبت میکرد) ، مسعود بستکتبالیست ( قهرمان تیم ملی بسکتبال ایران بود)، مسعود فدائی ووو اسامی بودند که رفقای تشکیلات اقلیت ، گروه کوهنوردی کاوه ، بسکتبالیستها ، رفقای زندان ووو  او را نامگذاری کرده بودند.مسعود کمونیستی مبارز و انقلابی و ورزشکاری محبوب و قهرمان با سابقه تیم ملی بسکتبال ایران بود. او دارای روحیات و خصائل فوق العاده انسانی بود. به گفته زندانیان سیاسی سابق، او را در زندان شکنجه گران جمهوری اسلامی شکنجه و آزار بیش از حد میدادند  چون او از محبوبیت و احترام ویژه ای در اجتماع و بالاخص در میان زندانیان سیاسی برخوردار بود و به گفته رفقای زندان همیشه بچه را به ورزش در محوطه زندان میکشید و نمیگذاشت کسی غمگین باشد و یا روحیه اش در زندان خراب شود. برای مسعود مهم نبود که کدام زندانی متعلق به کدام جریان سیاسی انقلابی است.مهم اراده زندانی سیاسی برای مبارزه سازش ناپذیر با رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ایران بخاطر کارگران و زحمتکشان بود

 رفیق مسعود طاعتی زاده  پس از  در جریان یورش وحشیانه رژیم به انقلابیون ایران، در بهمن سال ۶٠ در رابطه با سازمان چریکهای فدائی خلق ایران(اقلیت) دستگیر شد و پس از گذراندن دوران سخت بازجوئی و  شکنجه های طاقت فرسا، تا بهمن ۶۷ در زندان بود. مسعود از زندانیان مقاوم دهه ۶٠ و یکی از جان به در بردگان کشتارهای سال های نخستین دهه شصت و کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ بود.

مسعود پنج سال پیش در حالی که به بازی بسکتبال مشغول بود، درد شدیدی در ناحیه گردن و دستانش همراه با بی حسی بروز می کند. این واقعه آغازی بود بر بیماری سهمگین پارکینسون ام اس که روز بروز بدن وی را به تحلیل برد و عاقبت روز گذشته قلب مهربان این رفیق ما را از تپیدن بازداشت.  

من به نوبه خودم این غم سنگین را به فرزند دختر و همسر گرامی و بازماندگان مسعود جان تسلیت میگویم

مسعود همیشه در دل ما زنده است. یادش گرامی باد

جمشید اطیابی ( ایرانیوزرپورت )_ استکهلم ۲۰۱۰۰۱۱۱