هشت مارس روز جهانی زن، روز آزادیخواهی و برابری طلبی در راه است. اکنون بیش از یک قرن است که هر ساله در این روز جنبش آزادی زن و جنبش برابری طلبی سوسیالیستی و کارگری خواست خویش برای برابری زن و مرد و آزادی زنان را با صدای رسا اعلام می کنند. طی این قرن دولتهای بورژوایی مختلف کوشیده اند یا با سرکوب تجمعات آزادیخواهان در این روز و یا با اعلام روزهای دیگری بعنوان روز زن خود را از شر این روز و مبارزاتی که حول آن سازمان می یابد، خلاص کنند. اما این تلاشها همواره با مبارزات جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی مواجه شده است. اکنون ۸ مارس در سراسر جهان بعنوان روز جهانی زن برسمیت شناخته شده است.
رژیم اسلامی در ایران ابتدا از طریق سرکوب و اعلام و اجرای قوانین اسلامی ضد زن کوشید جنبش آزادی زن را عقب بنشاند و تلاش برای برسمیت شناسی ۸ مارس را در همان نطفه خفه کند. فرمان حجاب اجباری خمینی در روز ۸ مارس (۱۷ اسفند) ۱۳۵۷، کمتر از یکماه پس از قدرتگیری، اولین تلاش برای سرکوب زنان و جنبش حق زن از جانب این رژیم زن ستیز بود. اما جنبش آزادی زن عملا این اقدام را به عکس خود بدل کرد. اعتراض گستردهً توده ای به این فرمان به شکل گیری یک جنبش وسیع و رادیکال آزادی زن منجر شد. ۸ مارس ۱۳۵۷ زادروز یک جنبش توده ای رادیکال آزادی زن در ایران است.
رژیم ضد زن اسلامی پس از آنکه با اولین موج جنبش اعتراضی حق زن روبرو شد، به تاکتیک شناخته شدهً تعیین روز دیگری بعنوان روز زن متوسل گردید. تولد فاطمه زهرا را بعنوان روز اسلامی زن برگزید. اما این تاکتیک هم نتوانست با جنبشی که هر روز قویتر می شد مقابله کند. حدود ۱۵ سال پیش، رژیم اسلامی در شرایطی که با یک نسل جدید آزادیخواه روبرو می شد، نسلی که از سرکوبهای خونین دهه شصت هیچ خاطره دست اولی نداشت، نسلی که با سنن و قوانین اسلامی احساس تناقض پایه ای می کرد، نسلی که مقابله با آن به جنبش اصلاحات حکومتی و دو خرداد شکل داد، تاکتیک دیگری را آزمایش کرد: هفته زن را طرح نمود. این تاکتیک هم بی نتیجه کنار گذاشته شد. اکنون سالها است که دیگر کسی روز زن اسلامی را یادآور نمی شود. نه تنها رژیم به بی حاصلی این تاکتیکها پی برده است، بلکه همچنین از این هراسان است که هر اشاره ای به روز زن حتی فاطمه زهرایی اش بهانه ای خواهد شد برای اعتراض به قوانین ضد زن اسلامی. در کشوری که جوانان در محرم “حسین پارتی” می گیرند! در عاشورا تظاهرات ضد رژیمی سازمان می دهند و هر روز مقدس دیگر این رژیم را به ضد خود بدل می کنند، روز زن اسلامی دیگر جای خود دارد!
جالب اینجاست که در ایران صرفا رژیم حاکم نکوشیده که یک روز آلترناتیو زن علم کند. بخش زنان جنبش اصلاح طلبی حکومتی، بقول خودشان، “کنشگران حوزه زنان” چند سال پیش کوشید روز ۲۲ خرداد را بعنوان روز ملی زن جا بیاندازند. روز اسلامی شکست خورده بود؛ حال باید روز ملی آزمایش می شد. با آب و تاب جلسه گرفتند و روز ۲۲ خرداد را روز ملی زن در ایران خواندند. اما این روز حتی یکسال هم دوام نیاورد. اکنون این روز نیز بفراموشی سپرده شده است. شعبهً زنان اصلاح طلبان حکومتی در دو دهه اخیر تلاشهای بسیاری برای آرام کردن جنبش آزادی زن و به سازش کشیدن آن با رژیم اسلامی کرده است. هر تعرض رژیم اسلامی به حقوق زنان را به بهانه مقابله با آن، به روزی برای از زیر حمله در بردن اسلام و قران بدل کرده اند؛ به اسم دفاع از حقوق زنان، به تظلم خواهی از رهبران از گور برخاسته اسلامی بلند شده اند و کوشیده اند آنانرا بعنوان رهبران جامعه و مردم جا بیاندازند؛ با هر مضحکه انتخاباتی رهبران اسلامی-اصلاح طلب از جمله خاتمی، موسوی – کروبی و اخیرا روحانی را بعنوان رهبران جنبش حقوق زن معرفی کرده اند. لیکن، جناح ملی – اسلامی هم بخت بیشتری از خود رژیم اسلامی نداشته است. جنبش آزادی زن از بنیان با این رژیم و اسلام در تناقض و تضاد است. مردم و بویژه نسل جوان از این رژیم و حکومت مذهبی و اسلامی بیزارند و در کمین سرنگونی آن نشسته اند.
فعالین آزادی زن هر ساله کوشیده اند که به اشکال مختلف ممکن ۸ مارس را در ایران گرامی بدارند. با توجه به توازن قوا از سمینارها و جلسات وسیع در سالن های عمومی گرفته تا در مجامع کوچک روز جهانی زن، ۸ مارس را گرامی داشته اند. زیرا اهمیت این روز را برای جنبش آزادی زن و جنبش آزادیخواهی عمومی بخوبی می دانند و جایگاه برگزاری آنرا برای پیشروی این جنبش می شناسند. باید کوشید که ۸ مارس امسال به یک روز پر جنب و جوش بدل کرد. باید بکوشیم ۸ مارس را در شهر خود، در دانشگاه، مدرسه و کارخانه گرامی بداریم. در این روز پرچم آزادیخواهی و برابری طلبی را به اهتزاز درآوریم و رژیم اسلامی را با یک تعرض مهم عقب بنشانیم.*