در بحبوحه مبارزات جاری طبقه کارگر ایران برای افزایش دستمزد ها که به وسعت تمام ایران و در تمام کارخانجات و مراکز کار گسترده است ، تلویزیون رژیم اسلامی اقدام به تهیه سلسله برنامه هایی تحت عنوان مناظره برای تعیین حداقل مزد با شرکت نمایندگانی از کارفرما ها و اعضایی از تشکل های پادو رژیم کرده که جمعه گذشته بیست و هفتم دی ماه بخش اول این مضحکه از مدیای تحمیق رژیم به نمایش درآمد. در این مطلب سعی خواهم کرد به چند نکته اشاره کنم .
اول سازمانده این شو تلویزیونی کیست ؟ به کدام طبقه اجتماعی تعلق دارد ؟
دوم اینکه برگزاری این شو تلویزیونی و با این ترکیب افراد قرار است پاسخگوی مطالبات کدام طبقه ازجامعه باشد ؟
سوم اهداف سازماندهندگان این گونه شوهای تلویزیونی چیست ؟ و نهایتا افراد شرکت کننده در این مناظرات چه کسانی هستند و دارای چه سوابقی می باشند؟
واقعیت این است که سازمان دهنده این به اصطلاح مناظره در همان ظاهر اولیه آن مشخص است کیست. مجری برنامه ، مرتضی حیدری، ملیجک رژیم و سرمایه دار نوکیسه اسلامی را می بینیم . دم و دستگاه دروغ پراکنی یک رژیم جنایت کار و آبرو باخته که طی ۳۵ سال گذشته از انتشارهیچ خرافه و دروغی فرو گذاری نکرده است را می بینیم . این دم و دستگاه دروغ پراکنی یک رژیم آدم کش اسلامی است که قرار است باز هم دروغ را در زرورق مناظره و دیالوگ به پیچیده و در شرایطی که تمام راه های ارتباطی مردم را با دنیای خارج مسدود کرده است، در شرایطی که هر روز دامنه فیلترینگ شبکه های اجتماعی و ارتباطی را گسترش می دهد، دروغ بزرگتری را به مخاطبان تحویل دهد . شک نیست که این فقط ظاهر سازماندهندگان این مضحکه است و تا همین جا آبرو باختگی شان بر خاص و عام پوشیده نبوده و نیست . اما باید گامی فراتر گذاشت . فرا تر یعنی آن ایجابی که امروز مرتضی حیدری و دم ودستگاه های دروغ آن را در چنین جایگاهی قرارشان می دهد . بهتر بگویم آن معیار تعیین دستمزدی که در ماده ۴۱ قانون کار خود را مستتر نموده است، سازمانده اصلی این مضحکه است . همان که در این ماده و تمام مواد این قانون ضد کارگری ، بدون آنکه از خود نامی ببرد می گوید : شورایعالی کار همه ساله موظف است میزان حداقل مزد کارگران را برای نقاط مختلف کشور و یا صنایع مختلف با توجه به معیارهایی که به دنبال از آنها نام می برد، تعیین نماید. حال در این مناظره آن به اصطلاح اعضاء را مقابل هم گرد آورده تا در خصوص قیمت کالایی { نیروی کار }که برایشان منشاء ثروت های افسانه ای است، قیمت بتراشند. حتی در مقدمه برنامه که توسط مرتضی حیدری قرائت شد گفته می شود که هر ساله در فصل زمستان بحث تعیین دستمزد میان نمایندگان کارگران و نمایندگان کارفرمایان با دولت شروع می شود . و از همان ابتدا به بینندگان این مضحکه اینگونه القاء میکنند که گویا افراد نشسته در برابر دوربین تحمیق رژیم ؛ نمایندگان دو طبقه اجتماع یعنی کارگران و کارفرمایان هستند.
اما پیش از آنکه به نکات دیگری همچون اهداف سازماندهندگان این مضحکه تلویزیونی بپردازم خوب است هر چند کوتاه به کارنامه افراد شرکت کننده در این شو تلویزیونی نگاهی داشته باشیم . بعد از نمایش به اصطلاح مناظره تعیین دستمزد ؛ دواد رضوی از اعضاء سندیکا شرکت واحد اتوبوسرانی تهران طی یاداشتی که در سایت اتحادیه آزاد نیز منتشر شد در خصوص حسن صادقی که در نبود نمایندگان واقعی کارگران هم اکنون در زندان های رژم اسلامی اسیر هستند نوشت : نامبرده یکی از کسانی است که با هماهنگی عوامل امنیتی در ۱۹ اردیبهشت ۸۴ در روز روشن با بسیج اعضای چماقدار شوراهای اسلامی کار { دولت} و عوامل خانه کارگری ؛ به محل سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران حمله ور شدند و نه تنها به ضرب و شتم اعضاء سندیکا در محل پرداختند بلکه اموال سندیکا را که با پول کارگران تهیه شده بود را نیز به غارت بردند . البته داود رضوی در ادامه به نکات دیگری نیز در خصوص کارنامه حسن صادقی از جمله فعالیت حسن صادقی طی سالهای گذشته در خانه کارگر و ریاست بر کانون عالی شورای اسلامی کار { دولت } و داشتن حق امضاء در وزارت کار و تعیین دستمزد اشاره کرده است که قطعا بیان کننده همسویی و شراکت حسن صادقی در جنایت علیه کارگران با رژیم آدم کش اسلامی طی سالهای گذشته و اکنون است .
ناصر چمنی دیگر عنصری است که همانطور قبلا به آن اشاره شد در غیاب نمایندگان کارگران نقش بازی در مضحکه مناظره تعیین حداقل مزد را بر عهده گرفته است . وی بنا بر گفته حسین حبیبی دبیر تشکل دولتی شورای اسلامی کار حرص رسیدن به منسب در شورای عالی تعیین دستمزد رژیم اسلامی ؛ وادارش کرده است تا به انتقاد از شورای کار اسلامی دست بزند . اما خود ناصر چمنی در این خصوص باورش این است که شورایی‌ها گمان می‌برند که دشمن آنها است ، در حالی که او فقط انتقاداتی را به قصد اصلاح رویه نامطلوب گذشته مطرح کرده و می‌کند .
دیگر اعضاء شرکت کننده از جمله جمشید عدالتیان عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ؛ حسین فروتن مهر نماینده تشکل کارفرمایان در این مضحکه تلویزیونی رژیم به عنوان نمایندگان کارفرمایان حاضر شده و به گونه ای ظاهر شدند که گویا سرمایه داران در جامعه فقیر و بی چیز هستند و در وضعیت کنونی تفاوت زیادی میان کارگران و سرمایه داران نیست .
طرح سئوال مضحک آیا موافق هستید دستمزد کارگران به اندازه تورم افزایش پییدا کند حتی اگر باعث افزایش بیکاری یا گرانی شود در واقع بخشی از اهداف سازماندهندگان این مضحکه را به نمایش گذارد . راستش هدف از این سئوال و کشاندن مخاطبان برای پاسخ دادن به آن اگر چه در ساعت اولیه ۸۰ درصد به آن پاسخ مثبت دادند به واقع ما را به اهداف سازماندهندگان این نمایشش مضحک رهنمون می سازد.
اول اینکه به میلیونها انسان کارگر و توده کارکن جامعه اینگونه القاء کنند که گویا اینها که آمده اند و نشسته اند و در باره دستمزد به اصطلاح مناظره می کننده ؛ همانطور که پبیشتر نیز به آن اشاره شد نمایندگان دو طبقه اجتماع هستند و نمایش ساعت به ساعت درصد شرکت کنندگان در نظر سنجی تلویزیون این هدف را بخوبی به نمایش گذارد .
دوم پنهان کردن دوباره و چند باره این حقیقت که قبل از اعلام بحث بر سر تعیین حداقل دستمزد یا به عبارتی قبل از پرداختن به مبناهای تعیین دستمزد، خود معیار تعیین دستمزد مورد سئوال و نقد طبقه کارگر ایران است . این که چه کسانی تعیین کننده میزان و مبنای تعیین مزد هستند، خود یک بخش اصلی از مبارزات طبقه کارگر ایران را شکل می دهد . به واقع این مضحکه یکی از اهداف اصلی اش پنهان ساختن آن هویت اصلی مستتر در ماده ۴۱ قانون کار یعنی طبقه سرمایه دار ومنفعت یک نظام اقتصادی مبتنی بر کار مزدی هر چه ارزانتر است که بر پایه آن تمام دم و دستگاههای سرکوبگری دولت و مدیاهای تحمیق آن شکل گرفته اند .
سوم اعلام تهدید و ارعاب طبقه کارگر و توده های کارکن جامعه از تریبون رژیم اسلامی سرمایه داران است . علیرغم اعتراض ظاهری حسن صادقی به طرح چنین سئوالی ؛ سرمایه داران و دولت اسلامی آنها هماهنگ با هم وهمسو و همنشینی پادو های آنها این سیگنال ضد کارگری را رو به جامعه ارسال کردند که اگر خواهان افزایش دستمزد به غیر از مصوبه دولت اسلامی باشید ؛ گرانی و فقر را دریافت خواهید کرد . و اگر ادامه دهید همانطورکه هوشنگ درویشی پادو رژیم اسلامی در شورای عالی تعیین دستمزد گفته است، اخراج های گسترده تری در انتظارتان خواهد بود .
قطعا این مضحکه با اهدافی که سازماندهندگانش برای آن قائل هستند، نمی تواند به هدف پاسخ به نیاز طبقه کارگر و توده های کارکن جامعه و خانوداده های آنان باشد . قطعا این مضحکه پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی یک پاسخ است اما نه پاسخ به نیاز طبقه کارگر بلکه پاسخ به نیاز طبقه سرمایه داران و دولت اسلامی آنها است و سازماندهندگانش برای این نمایش مضحک یک مصرف داخلی و نیز یک مصرف رو به خارج کشوردر نظر دارند . اما ورای این خواست و تصمیم سرمایه داران و دولت اسلامی آنها واقعیت این است که بحران های رژیم اسلامی سرمایه داران پایه ای تر از آن است که با این بزک دوزک ها بتوان آنها را پنهان کرد . این مضحکه بیانی از بحران رژیم در عرصه های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی است . رژیم اسلامی طی ۳۵ سال گذشته با ضرب زور و سرنیزه و کمک پادوهایش هر نوع تشکل کارگری را در جامعه سرکوب و فعالین کارگری و کمونیست را روانه زندان کرده است . فعالین کارگری در بند رژیم اسلامی در فراخوانی گفته اند که نباید زیر بار بر افزایش دستمزد کمتر از دو میلیون تومان رفت . پرداخت دستمزد های معوق کارگران همراه با جریمه در تاخیر پرداخت ها از دیگر نکات فراخوان رفقای کارگر در بند رژیم آدم کش اسلامی است . علاوه بر آن خواست متوقف کردن روند اخراج کارگران و توده های کارکن جامعه از سوی دولت و بازگشت به کار فوری آنها ؛ برقراری بیمه های تامین اجتماعی کارگران که توسط تامین اجتماعی قطع گردیده و بیمه کردن تمام کارگران مشغول به کار ؛ پرداخت بیمه بیکاری مکفی برای یک خانواده به کارگران بیکار شده و …. تنها بخشهایی از خواست های به حق میلیونها کارگر و توده کار کن جامعه ایران است . کارگران گفته و می گویند تعیین حداقل دستمزد با مکانیسم و معیارهای تا کنونی دولت و کارفرما و شورایعالی کار و دیگر نهادهای ضد کارگری کنونی جنایت علیه میلیونها کارگر و خانواده های آنان است. رژیم اسلامی مهمترین مانع برای برقراری یک دنیای آزاد ؛ برابر و مرفه و انسانی است و باید آن را با یک انقلاب عظیم اجتماعی بزیر کشید .
٢٣ ژانویه ٢٠١۴
منبع: نشریه کمونیست هفتگی ٢١۶