صبح روز یکشنبه بیست و نهم دی ماه که در تقویم جمهوری اسلامی به عنوان تعطیلی رسمی ثبت و اعلام گردیده ؛ اما در خیایبان جمهوری و در پی یک آتش سوزی در واحد تولیدی پوشاک ؛ دو نفر کارگر زن مورد هجوم شعله های آتش قرار گرفتند و متاسفانه بر اثر سقوط از طبقه پنجم جان باختند و یک کارگر زن دیگر نیز مصدوم گردید . اخبار منتشره از سوی سایت دولتی ایلنا حاکی از آن است که بالابر ماشین آتش نشانی دچار نقص فنی شده و عملیات نجات آنها ناموفق بوده وبه این ترتیب در آستانه هشتم مارس دو رفیق کارگر زن جانشان را از دست دادند . اخبار دقیقی از وضعیت نفر سوم در دست نیست .
بلافاصله و به دنبال این حادثه ؛ فسیل های تکیه زده بر صندلی تشکل های بی خاصیتی که عناوین کارگری را هم یدک می کشند میدان دار شده و میدیای رژیم اسلامی آنها را بیرون کشیده و نشان به آن نشان که می بایست از حق و حقوق کارگر بگویند و نقش سوپاپ اطمینان رژیم اسلامی دراعتراضات احتمالی کارگران را ایفا کنند . از عدم رعایت اصول ایمنی کار در کارگاههای کوچک تا پیش بینی وقوع چنین حوادثی برای کارگاه های مشابه در فصول سرد سال نیز می تواند در حیطه بیان پادو های رژیم در این تشکل های دولت ساخته باشد مشروط بر آنکه صرفا استفاده ژورنالیستی داشته باشد . هنوز از انفجار کارخانه پتروشیمی خرم آباد چند روزی بیشتر سپری نشده است . هنوز خانواده های کارگران قربانی انفجار پتروشیمی خرم آباد داغدارمرگ عزیزانشان هستند که اکنون شاهد مرگ دو کارگر زن در کارگاه تولیدی پوشاک در قلب پایتخت رژیم اسلامی سرمایه داران هستیم .
حوادثی اینچنین که متاسفانه منجر به جان باختن تعداد زیادی از کارگران می شود به واقع آن شرایط دهشتناک و غیر انسانی تحمیلی بر کارگران و توده های کارکن جامعه را بیش از پیش آشکار و در معرض دید همگان قرار می دهد . شرایطی که از یک سو کارگران را وادار می کند که علیرغم اعلام تعطیلی رسمی از سوی دولت اسلامی سرمایه داران ؛ علیرغم فرسودگی کارگاهها و ناامنی محیط کار ؛ و نیز علیرغم دستمزد های چند برابر زیر خط فقر ؛ به کار در چنین قتل گاههایی تن بدهند . و از سوی دیگر شرایطی که سرمایه داران و پیمانکاران انگل برای آنکه ذره ای از سودشان کاسته نشود ؛ حاضرند از هزینه کردن برای آموزش کارگران چشم پوشی کنند و حاضرند به قیمت مرگ چند ده کارگر ؛ پولی را که بایستی صرف ایمن سازی کارگاه و محیط کار سازند از جیب های گشادشان بیرون نرود .
بله این بار نه در بنگلادش و فروریختن ساختمانی که در آن بیش از ۱۱۰۰ کارگر جانشان را از دست دادند ؛ بلکه در خیابان جمهوری و درطبقه پنجم ساختمانی که پر است از کارگاه هایی دخمه مانند که در هر کارگاه چند زن و مرد کار می کنند ؛ یک کارگاه تولیدی پوشاک آتش می گیرد و دو کارگر زن را در کام سود پرستی نظام سرمایه داری و رژیم آدم کش اسلامی آنها جان می سپارند . هر بار پس از چنین حوادثی یادشان می افتد که در طبقات فوقانی این ساختمانها ؛ کارگاههایی وجود دارند که تحت نظارت هیچ ارگان و سازمانی قرار نداشته و نداد . دولت اسلامی سرمایه داران از مدتها قبل و به واقع از زبان مجلس پنجم اعلام کرد که کلیه کارگاههای زیر ده نفر از شمول قانون کار خارج هستند. همین مصوبه یعنی باز گذاردن دست سرمایه داران و مالکان چنین کارگاههایی در تشدید استثمار کارگرانی که در این کارگاهها به کار مشغول بودند . کارگرانی که به واسطه شرایط فلاکت باری که رژیم اسلامی بر زندگی آنها تحمیل کرده است ؛ مجبور به فروش نیروی کار خود به کارفرما ها و مالکان سود پرست این کارگاهها هستند . به گفته رضا فراهانی مبنای تعیین دستمزد بسیاری از کارگران شاغل در چنین کارگاههایی کمتر از یک دهم قیمت تمام شده کالای نهایی است .
باید گفت شرایط کار در چنین کارگاهایی به گونه ای است که اگر به چنین حوادثی هم نیانجامد و کارگران با اتحاد و تشکل خود نتوانند خود سرنوشتشان را رقم زنند ؛ متاسفانه نمی توان گفت آینده بهتری برای کارگران شاغل در این کارگاها قابل انتظار است . ابتلا به بیماری هایی چون سل ؛ رماتیسم ؛ سوءتغذیه . استرس های روانی و …تنها گوشه های کوچکی است از آینده کار کارگرانی است که در چنین شرایطی مجبور به کار می شوند . عدم تامین امنیت محیط کار کارگران اعم از کارخانجات و معادن و کارگاهها و دیگر محیط های کاری همچون بیمارستانها و … به بهانه های واهی عدم صرفه اقتصادی از سوی سرمایه داران و دولت اسلامی آنها ، عدم بازرسی محیط های کار از سوی نمایندگان تشکل های مستقل کارگری ؛ نه تنها این کارگاه ها را بلکه تمام محیط های کاری و خصوصا کارخانجات و معادن را به قتلگاه هایی برای کارگران و توده های کارکن جامعه تبدیل کرده اند .
پادوهای سرمایه داران و رژیم اسلامی آنها وظیفه خود می دانند که مسبب این حوادث را به بد عمل کردن و سوء مدیریت های دولت قبلی مرتبط ساخته و به اینگونه گربیان نظام اقتصادی سرمایه داری و رژیم هار اسلامی آنها را از زیر فشار اعتراضات کارگران رها کنند. واقعیت این است که نظام اقتصادی سرمایه داری و حکومت جنایت کار اسلامی آنها عامل قتل این دو کارگر زن و دیگر کارگران جان باخته طی ۳۵ سال گذشته است . سرمایه داری مسبب تمام فلاکت ؛ گرسنگی ؛ و موجد شرایط وخیم زندگی کارگران و توده های کارکن جامعه است .راهی به جز بزیر کشیدن حکومت جنایت کار سرمایه داران و مفت خوران نیست .
http://ayrin2010.blogspot.co.uk/