سلام زیجى

ابوبکر فطنی، کارگری با سابقه بیش از ۱۰ سال کار و با  بیماریهای شدیدی چون دیسک کمر و  آرتروز در کارخانه شین بافت- پیروز باف سننندج روز ۲۲ خرداد از طرف کارفرما خود مجبور میشود که بدون استراحت به کار ادامه دهد، در تمام طول روز از حق نشستن محروم میگردد و از هر نوع تماس و ارتباط گیری با دیگر همکاران کارگر خود محروم و ممنوع میشود. این خبر به برخی از رسانه ها از جمله آژانس خبری موکریان نیز راه پیدا میکند.

این  عمل کثیف کار فرما را حتی  نمیتوان در چهار چوب روند استثمار و اعمال بیحقوقی رایج کارگر در مراکز کار و سیستم سرمایه داری  توضیح داد. این یک توحش آشکار دوران بربریت ماقبل سرمایه داری است.  سیستم وحشیانه حاکم دوره برده داری و فئودالی است که در دوره حاکمیت سرمایه بازتولید میشود و آشکارا حرمت انسانی و نفس انسان بودن کارگر را زیر پا له میکند. این سیستم بربریت تنها میتواند در حاکمیت وحوشی مانند حکومت اسلامی  اعمال شود.  نمیفهمم کارگرانی که این رویداد  و صحنه  را در محیط کار خود دیده اند چطور توانسته اند به کار روتین خود ادامه دهند، چگونه توانسته اند جلو احساس، نه طبقاتی، حداقل انسانی خود را بگیرند و  در دفاع از آن کارگر و بر علیه این عمل وحشیانه و ضد انسانی عکس العملی از خود نشان نداده اند!. آیا  کارگران این کارخانه و دیگر فعالان کارگری و سیاسی در مکان و مراکز دیگر که از این رویداد مطلع  میباشند اجازه میدهند  کارفرما این رفتار تحقیر آمیز را بدون اعتراض و همچنان در خفا به فراموشی بسپارد؟ آیا فکر نمیکنند باید این رویداد را به یک رسوائی کامل بر علیه کافرما و دولت اسلامی در سنندج تبدیل کرد؟  آیا باید ابوبکر و امسال اورا تنها گذاشت که  در کنار  تحمل درد ورنج بیماری جسمی ناشی از کار طاقت فرسا کار، درد و رنج روحی و شخصیتی ناشی از این تحقیر کثیف کارفرما را نیز  تحمل کند و با آن کنار بیاید؟
این نوع رویداد هولناک یک بار دیگر حقانیت کمونیسم ما و حرف و مبارزه ما را نیز به روشنی در مقابل همه قرار داد. حقیقت اینکه: " کردایتی"  چقدر واژه پوچی است که  جنبش بورژوازی کرد و امثال این کار فرماها عوافریبانه در مقابل ما کارگران  و کمونیستها قرار میدهند.  اینکه" کردها" یک منفعت مشترک دارند چه خزعبلاتی است که همه احزاب و نیروهای موجود  ناسیونالیست  اپوزیسیون و پوزیسیون  تحویل جامعه میدهند. و این حقیقت ساده که سرمایه دار سرمایه دار است و همه آنها مستقل از اینکه با چه زبانی صحبت میکنند و یا  چه "ملیتی" دارند همه متعلق به یک طبقه اند. طبقه و جنبش ارتجاعی که با درد و رنج کارگر قدرت گرفته و از حاصل نیرو و کار کارگر است که نه تنها کسب سود میکنند حتی هزینه ارتش و سپاه و سازمان های مختلف سرکوب شان و کل دستگاه تبلیغی جنبش عوامفریبی ناسیونالیستی کرد و فارس و ترک و احزاب و دولت حامی آنها را نیز از  جیب طبقه کارگر تامین میکنند.  اینها برای تداوم این مناسبات و اعمال  قدرت  ضد انسانی و ظالمانه  از هر مرزی عبور خواهند کرد.
آنچه که تکان دهنده است و مایه تاسف  باید باشد این است که این حقیقت های ساده را هنوز بخش بزرگی از جامعه و  هم طبقه ای های ما متوجه نیستند. مرعوب دستگاه تبلیغاتی سرمایه داران و دولت و احزابشان شده اند. تا این صف و این طبقه، در ابعاد گسترده، به این تفاوت  و تضاد  و دشمنی بنیادی با سرمایه و دولت و احزاب آنها پی نبرد ما همچنان شاهد سرکوب کارگران و ا عمال وحشیانه ای خواهیم بود که کارفرما  کارخانه "شین بافت" سنندج بر علیه ابوبکر فطنی آنجام داده است. 
اعتراض محکم و فوری به این رویدادها و اتحاد آگاهانه و گسترده کارگران در مبارزه با کارفرما و دولت شرط اول زدودن توهمات ، بی تفاوتی و عدم آگاهی طبقاتی درد آور موجود است.

سلام زیجی
۲۰۰۸-۰۶-۲۱