سایت فارسی بی بی سی چندین تیتر خبری در مورد وقایع اخیر داخل هیٸت حاکمۀ کره شمالی درج کرده است. حداقل سه عنوان خبری این سایت در این مورد به این ترتیب است. ″تصفیۀ خانوادگی درکادر رهبری کره شمالی: چه برسرِشوهرعمه کیم جون اون ﺁمد؟″ ″ نگرانی از ثبات کره شمالی پس ازاعدام شوهرعمه رهبراین کشور″ ″ شرح حال شوهر عمه اعدام شدۀ رهبر کره شمالی″ 

انگارشغل جناب جونگ سونگ تک این بود که شوهرعمۀ کیم جون اون رهبر حاکمیت سیاسی کره شمالی باشد و عنوان سمتش نیز درحزب حاکم ″ شوهرعمه ﺁقا″ بود. به نظراگراعدام شده شوهرعمه اعدام کننده نبود قبح جنایت بمراتب کمتربود و جرمش به این سنگینی نمی شد. گویا جونگ سونگ تک عمه جانِ کیم جون اون را هر شب کتک میزده، کیم جون اون هم دیگر کفرش در ﺁمده بود داد جونگ سونگ تک را اعدامش کنند.
می شد در متن خبر در یک جمله توضیح داد که جنگ سونگ تک درضمن این چنین نسبتی را هم با کیم جون اون داشت.
تیتر کردن و برجسته نمودن عناوینی نظیر ″شوهرعمه″ ″شوهر قبلیِ مادر″ و از این دست ادبیات در گزارشهای خبری و بویژه سیاسی چیزی بجز اشاعه یک شبه فرهنگِ منحطِ سیاسی و اجتماعی حاکمیت اسلامی در ایران نیست. مسٸولان بخش فارسی بی بی سی با هدایت و نظارت رٸیس و روٸسای مربوطه در پستهای راهبردی ﺁن، همان هدف خامنه ای و شرکاﺀ را دراشاعه فرهنگ ″ اسلام ایرانی″ دنبال می کنند. ﺁنها تنها دربرخی شیوۀ های عمل و طرز اراٸه، جا انداختن و تثبیت ﺁن با یکدیگر مشکل دارند.
ﺁنچه که رسانه هایی نظیر بی بی سی را صاحب نام می کند قدرت و امکانات مادی سرمایه و حاکمیتش است که پشت سرِدم و دستگاهشان ایستاده و نه هرگز محتوای گزارشات و تحلیلهای خبری سیاسی و اجتماعی که اراٸه می دهند.
حالا بشنوید شامورتی بازی اسلامی و ﺁخوند مسلکی بی بی سی جماعت را. در مجموعه گزارشات متعدد خبری در مورد اعدام جونگ سونگ تک مندرج درسایت فارسی بی بی سی حداقل سه بار تا ﺁنجایی که من شمارش کرده ام بجای نام بردن از ″حزب کارگران کره″ به مثابه اسم رسمی حزب حاکم کره شمالی عمداً ازعبارت ″حزب کمونیست کارگری کره شمالی″ استفاده شده است. معادل واژه به واژۀ ﺁن به انگلیسی ″Works’ Party of Korea″ است وبه اختصار wpk تلفظ می شود وبعضاً با
workers’ Party” “Koreanیا kwp نیز از ﺁن نام برده می شود. از ابتدای تاسیس این حزب این اسم برﺁن بود و هرگز نام ″حزب کمونیست کارگری کرۀ شمالی″ به ﺁن اطلاق نشده و به این نام خوانده نشده و بی بی سی مخصوصاً این نام را برای حزب حاکم کره شمالی جعل کرده است.
بی بی سی چه هدفی را از این شامورتی بازی ﺁخوندی و عیناً تیپِ کارِ تبلیغاتی و از دیر زمان جاریِ کیهان حسین شریعتمداری و ″مبارزۀ نرم فرهنگی- خرچنگی″ دار و دستۀ امثال سردار نقدی و ثارالله و حزب الله و رجا نیوز و فارس نیوز و استفاده از ابزار کار ﺁنها، علیه ﺁزادیخواهان و کمونیستها، دنبال میکند؟ بی بی سی دست یافتن به چه مقاصد سیاسی را در اوضاع موجود، بابتِ اشاعه فرهنگ سیاسی- اجتماعی مبتذل و به شدت عقب افتاده ″این همانی″ و ″مشابه سازی″ از نوعِ همیشه رایجِ حاکمیت اسلامی مد نظر دارد؟
اصلاً چه شده است که بی بی سی این اواخر تا این درجه به اسم ″ کمونیست کارگری″ علاقمند و در حقیقت تا این اندازه به ﺁن حساس شده است؟ اتفاقاً این سوال اصلی است که درمقابل گردانندگان این ارگان عریض و طویل سرمایه حریص غرب قرار دارد. یعنی این درجه در برابر کمونیسم کارگری ناتوان هستند که به سخیف ترین شیوه تبلیغات سیاسی به مقابله با ﺁن برخاسته اند؟ تازه معلوم شد یکی از صاحب نام ترین دستگاههای تبلیغات سیاسی جهان و بلندگوی بخش قریب به اتفاق اپوزیسیون راست و اصلاح طلب در ایران تا چه اندازه درمقابل کمونیسم کارگری عاجز است.
مادامی که عناصرمعلوم الحالی ازجنس مسعود بهنود که رٸیس و روٸسای مقام بالاترِ مدیریت بنگاه سخن پراکنی بی بی سی امثال او را مامور اشاعه این نوعِ عقب افتاده و سبکِ اسلامیِ تبلیغات علیه کمونیسم کارگری می کنند، نشانه بالقوۀ رشد یابی کمونیسم کارگری و زبونی صاحب نام ترین دم ودستگاه میدیای سرمایه غرب در برابر ﺁن است. بی بی سی علیرغم اینکه زمانی به مثابۀ یک میدیای خبری- سیاسی تعیین کننده شناخته می شد گویی تا این حد مستاصل است که از درک واقعیت اوضاع سیاسی و اجتماعی حاضر عاجز مانده و ″کارمند ارشد″ بخش فارسی و مامورِ مقابله با چپ و کمونیسم شان به اتفاق سایر ابواب جمعی جریدۀ مربوطه وسط شهر لندن با پرچم بزرگ جمهوری اسلامی درمقابلشان عکس یادگاری میگیرند.
در یادداشتهای امیرکبیر ﺁمده است که او تعجب میکند از اینکه چرا ماموران و کارگزاران دولت فخیمۀ انگلیس تا این حد در روزهای محرم به عزاداری در تکایا اهمیت میدهند، چلچراغ هدیه میدهند، گوسفند و شتر قربانی میکنند. مبنای سیاست امروزه بی بی سی در قبال مردم ایران همان سیاست دولت فخیمه در دوارن طلایی اش در زمان قاجاراست.
ﺁن رٸیس و روٸسای یک چنین دم و دستگاه مبتذل و ﺁخوند مسلکی، گویا شرم نمی کنند که عنوان مسٸولان یک میدیای صاحب نام در یک کشور متمدن غربی را یدک می کشند. دم و دستگاهی که شناخته شده ترین نمایندۀ تلویزیونی اش به اتفاق تعدادی از سایر″ بلند پایگان″ مجموعه بی بی سی به سوﺀ استفاده جنسی و حتی تجاوز به کودکان در طی پنجاه سال فعالیت ﺁن متهم هستند، چرا شرم کنند؟
کمونیسم کارگری در مقابل سیاستهای میدیای کارگزار حکومتهای غربی نظیر بی بی سی از ابتدا هرگز کوتاه نیامده بدیهی است مشکل بزرگ فردایشان خواهد بود. هرچند که امروزه دارند زبونانه تدارکش را می بینند.

هفدهم دسامبر ٢٠١٣