نزدیک به یک ماه قبل در اعتراض به اعدامها در ایران در شهر اربیل همچون دهها شهر دیگر در سطح جهان تظاهرات علیه اعدامها در ایران توسط مهاجرین ایرانی سازمان داده شد.
تظاهرات و اعتراضات گسترده در کشورهای اروپایی و از جمله در کردستان عراق انعکاس خشم و نفرت مردم به اعدامهای وسیعی بود که در یک ماه گذشته انجام شد. در کردستان عراق مهاجرین ایرانی در مقابل کنسولگری رژیم اسلامی در شهر هه ولیر تجمع اعتراضی خود را سازمان دادند. دراعتراض به این اعدامها کنسولگری را سنگباران نمودند. همچنانکه در فرانسه و دانمارک مردم معترض به اعدامها لانه های جاسوسی جمهوری اسلامی را سنگباران کرده بودند. روز بعد از بر پایی این تظاهرات در شهر هه ولیر از طرف حکومت اقلیم کردستان ابتدا طی اطلاعیه وزارت داخلیشان نوشتند که: «وزارت داخل این اقدام را آشوبگرانه دانسته و قول می‌دهد مسببین را مجازات نماید». سپس ۸ نفر از سازمان دهندگان این اعتراض را فراخوانده و دستگیر و به محل نامعلومی انتقال می‌دهند که تا کنون با وجود اعتراضات و تلاشهای که برای نجات جان آن‌ها شده هنوز پرونده آن‌ها معلق مانده است . احزاب حاکم در خوش خدمتیشان به رژیم اعدام و کشتار اسلامی به این بسنده نکرده بلکه بنا به گفته روزنامه “سبی” رئیس حکومتشان «نیچروان بارزانی»، استاندار شهر اربیل را فراخوانده و از او خواسته است که توضیح دهد که چه کسی اجازه تظاهرات علیه رژیم اسلامی را صادر کرده است.! استاندار گفته که او در آن روز در محل نبوده و رئیس پلیس این شهر این اجازه را داده است که به گفته این روزنامه بدنبال آن رئیس پلیس را از کارش برکنار و خانه نشین می کنند. بدنبال این اعتراضات هفته قبل از طرف وزارت داخلیشان بیان کردند که کسی قصد تحویل دادن اینها را به ایران ندارد اما باید مراحل قانونی برای تحویل دادنشان به دادگاه و تعین ”جرایمشان” طی گردد. “شلیر باپیری” وکیل مدافع و عضو کمپین برای آزادی این زندانیان طی مصاحبه با رادیو صدای آمریکا می گوید «ما تا هفته قبل امکان ملاقات آن‌ها را نداشتیم تا بدانیم آیا ممکن است وکیل مدافعی برایشان داشته باشیم یا نه ، جوابهای مختلفی دریافت می‌کردیم .می‌گویند کنسولگری جمهوری اسلامی شکایت کرده ولی دیگر نمی‌آید دنبال راهکار قانونی برای پیگیری شکایتشان را بکنند. از طرف دیگر یکی از مقامات آن‌ها می‌گوید مطابق ماده ۱۰ قانون تظاهرات دستگیرشان کرده‌ایم که اگر اینطور باشد می بایست می توانستیم با و کالت تا روز دادگاهیشان آزادشان کنیم، اما بعد از دوندگی زیاد دیروز قاضی به ما جواب داد که او نمیتواند آن‌ها را آزاد کند، چرا که چون دستور، دستور او نیست. چرا که کنسولگری رژیم اسلامی که شکایت کرده نمی‌آید پرونده را پیگیری نماید.» دو شنبه ۲ دسامبر نیز در شهر اربیل در مقابل زندان این شهر تظاهراتی اعتراضی به همین منظور سازمان داده شده یکی از تظاهر کنند رو به میدیا می‌گوید؛ «گناه این دستگیر شدگان چیست آن‌ها فرزندان مبارز این مملکت ند آن‌ها را آزاد کنید تا دیگر ظلم روحانی را نپذیریم». او خطاب به مردمی که در محل ایستاده‌اند گفت؛ «پلیس ها در میان خود می‌گویند گویا من مستم نگاه کنید من مستم یا به این ناعدالتی اعتراض دارم من دارم می‌گویم جرم این ۸ جوان چه بود مردم کردستان حق دارند از احزاب حاکم سؤال کنند که گناه و جرم این دستگیر شدگان چیست ؟ آن‌ها به چه چیزی اعتراض داشتند، چرا باید از ابتدائی ترین حقوق برای دفاع از خود محروم باشند؟ اگر «حکومتتان» قانون دارد و با «قانونتان» دارید به این پروندهها رسیدگی می‌کنید مگر نباید اگر شاکی هست آن‌ها را به «دادگاهایتان» فراخوانی و پرونده را رسیدگی کنید؟ اگر آن‌ها به گفته خودتان حاضر نیستند پرونده را پیگیری کنند پس «عدالت و دادگاهتان» برای چیست که نمیتواند حکم صادر کند. آیا غیر از این است که همگی قانون و دادگاتان بازیچه دست رژیم اسلامی است»؟
مردم کردستان اکنون به خوبی باید بدانند که این احزاب تا چه اندازه به منافع آن‌ها بی ربطند. برای احزاب در قدرت در کردستان عراق آزادی بیان، حق تجمع و حقوق شهروندی بخشی از پروژه مهمتر اینها «سازش» و «معامله» با دولتها است. دیروز در خدمت جنایتکارترین ارگان در ایران سپاه پاسدارن و امروز با دولت ترکیه. مصاحبه شلیر باپیر بخوبی باید این زنگ خطر را نشان داده باشد که باید برای نجات جان این دستگیر شدگان اقدامی نمود، باید تلاش نمود که هر چه زودتر آن‌ها را از این بلاتکلیفی نجات داد. حرکت اعتراضی فرهاد پیربال (یکی از تظاهر کنندگان دیروز جلو زندان اربیل)را باید به حرکتی اجتماعی تبدیل نمود نهادهای مدافع حقوق انسانی و احزاب سیاسی چپ و کمو.نیست در کردستان عراق باید پا پیش گذاشته و این انسان‌ها را که جرمی غیر از نه گفتن به اعدام و کشتار رژیم هار اسلامی ندارند را آزاد نمایند. در اینجا باید احزاب و سازمانهای سیاسی ایرانی مقیم کردستان عراق را که همانگونه که شلیر باپیر می‌گوید دستگیر شدگان یا اعضا و هوادار و یا حتی نماینده رسمی شان هستند بخاطر ملاحظاتشان و یا بعضا تحت فشار های این احزاب به نوعی سکوت کرده‌اند را مورد سؤال قرار داد که مناسبات با چنین احزاب حاکم بر کردستان عراق باید تا چه اندازه توان داد آیا باید حتی امکان دفاع از هوادران و اعضایتان را نداشته باشید؟
اینجا جا دارد خطاب به همه احزاب اپوزسیون ایرانی که تا کنون در این رابطه یا سکوت اختیار کرده و یا نافعالانه به این مسله برخورد کرده‌اند گفت؛ «که باید کمپینی را برای نجات جان این دستگیر شدگان سازمان داد. نباید اجازه داد خوشخدمتی احزاب حاکم در کردستان عراق جان و زندگی تعدادی از انسانهای شریفی که به اعدام و رژیم اعدام اسلامی نه گفته‌اند اینگونه بازیجه دست آن‌ها گردد». اسد نودینیان نوامبر ۲۰۱۳