بانو فرنوش رام رئیس بخش فارسی رادیو اسرائیل:
در برنامه این هفته تریبون آزاد دیدگاههای آقای نوید اخگر را می شنویم پیرامون جمهوری اسلامی. آقای نوید اخگر شاعر و نویسنده ایست که از سالها پیش در سوئد زندگی میکند اما نظری دلسوزانه و نگاهی پیگیر دارد به مسائل مرتبط با میهنش.
این برنامه به مدت یک هفته بر روی سامانه اینترنتی رادیو اسرائیل در آدرس ذیل بخش سوم برنامه ها سه شنبه ۲۴ ژوئن قابل دسترسی است.
www.radis.org
در تاریخ بعضی ملتها روزهائی هست که با خون و رنج مردمان آن سرزمین گره خورده و تبدیل به ارزشی ملی و پس از آن فرا ملی و جهانی گشته است.
ظهورهیتلر همچون جمهوری اسلامی با مناسبات و ارزشهای ضد انسانی و تبعیض آمیز موجود در تفکر ایدئولوژیکشان نه تنها برای هر دو کشور که برای جامعه بشریت فاجعه آفریدند.
همدردی مردم جهان با فاجعه هولوکاست آنرا از مرز کشور اسرائیل فرا برد و به روزی جهانی تبدیل کرد و در ضمیر ملتهای جهان آنرا یاد آور زجر ها و شکنجه هائی که یهودیان و دیگر انسانهای بیگناه در زیر سلطه ناهنجار فاشیزم هیتلری متحمل شده اند در تاریخ بشریت ثبت نمود.
جای تعجب نیست که فاشیزم مذهبی خامنه ای و احمدی نژاد به انکار هولوکاست بنشیند آنرا با افکار تبعیض آمیز اسلامی بیالاید و بخواهد هولوکاست که به ارزشی جهانی تبدیل گشته است را از ذهن و ضمیر مردم بزداید و بجایش دشمنی با مردم شریف اسرائیل و بمب اتم و موشکهای دور برد با کلاهک های هسته ای را جانشین کند و نابودی یهودیان را حق مسلمانانی منتظر الظهور و نئونازیست هائی از نوع خود بنامد که توسط مهدی موعود رسما هدایت و رهبری میشوند زیرا به عقیده احمدی نژاد ها امام غائب نرفته در گوشه ای بیتوته کند و چرت بزند بلکه حضرت حجت احمدی نژاد را با هاله نورش بعنوان نماینده رسمی خود انتخاب کرده و بدین ترتیب فعالانه در سیاست روزانه جهان از جمله برای حذف اسرائیل از روی نقشه جغرافیا شرکت مستقیم دارد و الا ترسیم نقشه راه از ابتدا برای امام دوازدهم کار بیفایده ای بود.
آیا راه مقاومت و جلوگیری از این یورش وحشیانه اسلامی مماشات و بسته های تشویقی است؟ یا بستن شریانهای نفت و بنزین و مسدود کردن تنگه هرمز و برخورد با رژیم همچون آفریقای جنوبی زمان آپارتهاید ؟ مسلما اسرائیلی که خود را روزانه در خطر تهدید و ضربه خوردن از رژیم ایران حس میکند، پس از پیروزی در دیپلماسی خاموش کردن شعله های تنش در غزه، لبنان و سوریه کمتر میتوان معتقد بود که تن به مماشات غرب برای اتمی شدن رهبران مذهبی در ایران بدهد، مانور های نظامی امروز و فردای این کشور زنگ خطری است جدی برای ایران که میخواهد به بمب اتم برسد و برای جامعه جهانی که دست از مماشات نمیشوید.البته این خطر برای مردم ایران و جامعه جهانی وجود دارد که سیاست های نظامی که نتواند به تغیر رژیم بیانجامد بدرجات از بمب اتم خطر آفرین تر گردد.
حال باید پرسید که مردم ایران و جامعه جهانی در مقابل تهدید اسلام به کشور گشائی و تروریزم اتمی چه راه کارهائی را اندیشیده است؟
بیاد بیاوریم شروع سلطه ایلغار خمینی را بر ایران و کشتار ها و حملات بی وقفه به بنیاد آزادیهای فردی و اجتماعی را.
خمینی با قصد صدور ارتجاعش به عراق و نیز به قصد تصرف کشور اسرائیل از راه کربلا همچون هیولائی که از نابهنگام تاریخ بیرون جهیده باشد مست از پیروزی بر رژیم شاه تنوره میکشید و کارگزارانش به او یاد آور میشدند که بدون بمب اتم به مقصد و مقصود که جنگ جنگ تا انقلاب مهدی باشد نخواهند رسید.
پس از ۳۰ سال حاکمیت ترور اسلامی امروز جامعه جهانی تهدید اتمی را در پشت گوش امنیت خود احساس میکند و با سیاست یک بام و دو هوا و حربه مماشات، مشوق ، معامله بر سر اپوزیسیون، بایکوت و التیماتم سیاسی و نظامی وارد معرکه شده است.
و اما مردم ایران تکلیف خود را با این نظام از ۳۰ خرداد ۶۰ روشن کرد و آنروز را سر آغاز ایستادگی در مقابل حمله به بنیاد های حقوق مدنی، تمدن، ترقی و دمکراسی قرار داد. شاید دست آورد های ۳۰ خرداد در ۲۷ سال قبل همچون امروز بر مردم ایران و جامعه جهانی روشن نبود
قیام ۳۰ خرداد شکست تاریخی اسلام خمینی را رقم زد و در مقابل هر نوع انحصار گری مذهبی و دیکتاتوری فردی و سیاست یک بام و دو هوا قد علم کرد.
رژیم را به سلاح سنگین صلح نوبل، مماشات با جناح اصلاحات ، رفرندام و نظایر آن مجهز نکرد، به پیوند های ملی و مترقی ارج نهاد، جوهر درخشان ۳۰ خرداد را به ایستادگی جامعه جهانی در مقابل فاشیزم اسلامی تبدیل کرد و با برافراشتن پرچم قهر مشروع مردمی بعنوان تنها راه نجات و حمایت جامعه جهانی از آن و بایکوت کامل رژیم، ارزشی تاریخی را نه تنها برای ایران بلکه خاور میانه و جهان در مبارزه با تروریزم و اسلام بنیادگرا آفرید، گروه های ترور اسلامی را در خاور میانه مات کرد، کوس رسوائی بمب اتم و همکاری با رژیم را در بلند دیپلماسی جهان به صدا در آورد و بایکوت را جایگزین آن نمود، به انتهای صف دشمن چشم دوخت، پیکر های گرُ گرفته مردم را دید، جام باده ی خودی را از هر نوع انحصار گری سیاسی- ایدئولوژیک تهی کرد، پشت به کوه مقاومت مردمی مستانه شعری را سرود که در جلو هیچ سیاستی از جمله انحصار گری مذهبی و سانسور در هر لباسی و نیز در جلو استحاله، اصلاحات ، مماشات، گفتگوی تمدنها، گفتگوی انتقادی، گفتگوی سازنده، بسته های تشویقی ، فشار های استعماری و رفرندام سر خم نمیکرد .
به میدان آمده بود و بر روی حرکات ملی و بین المللی ۱۰۰ سرمایه گزاری میکرد و ۱۰۰ میخواست و ۱۰۰ نیز میدروید و آنچنان ارزشهائی را در صحنه عمل میآفرید که قامت دمکراسی بر سرو قا
مت او غبطه میخورد.
آری ۳۰ خرداد ابتدا تبدیل به ارزشی ملی و سپس ارزش جهانی گشت و از محدوده سازمانهای سیاسی و حتی کشور ایران برای مبارزه با ترور اسلامی فرا تر رفت. باشد تا روزی که سازمان ملل ۳۰ خرداد را همچون هولوکاست بعنوان روزی جهانی برسمیت بشناسد.
سالروز قیام سی خرداد بر علیه فاشیزم و ترور مذهبی بر رهروان راستینش در سراسر جهان بر شهدا و زندانیانش گرامی باد.
نوید اخگر
سه شنبه ۲۴ جون سال ۲۰۰۸ میلادی سوئد استکهلم