همه ما به آزاد احمد احتیاج داریم، او ما را تنها گذاشت … عبداله محمود
این سرزمین زندگی، لبریز از انسان است. اما در میان این جمعیت انسانی، کم هستند آنهایی که غمی بزرگ دارند… کم هستند آنهایی که قسمت اعظم زندگی خود را وقف آزادی کنند و برای دنیائی بهتر، مدام بکوشند. آزاد احمد از این انسانهای انقلابی پیگیر بود، که خیلی زود و از عنفوان جوانی، عشق به آزادی و خوشبختی و شکوه انسان به بخشی از هویت وی تبدیل شد.
آزاد … همیشه در صف اول اعتراضات گرسنگان برای نان بود. رهبر ستم دیده ها برای آزادی بود. به اقشار تهیدست و محروم برای تحصیل حقوقشان رهنمود و راهکار میداد.
هر کسی ولو یکبار و حتی برای چند لحظه آزاد را دیده و او را شناخته شده باشد، نزد وی چهره ای دوست داشتنی و برجسته و فراموش نشدنی شده است… آزاد مبارز کمونیسم اجتماعی، خستگی ناپذیر، انقلابی آگاه و با اراده، مقاوم و ایستاده و سازش ناپذیر، مصمم و امیدوار به آینده بود… آزاد چهره ی شناخته شده و محبوب منطقه ی “پشده ر و بیتوین” و انقلابی جسور راه انقلاب اجتماعی برای آزادی و برابری و برقراری جمهوری سوسیالیستی بود…
به همین دلیل وداع همیشگی آزاد، جدا از غم بزرگ و جانگداز همسر عزیز و فرزندانش، خانواده ی دوست داشتنی و انقلابیش، در عین حال غم تمامی انسانهائی است، که چشم امیدشان را به سیستم و جامعه ای انسانی دوخته بودند، جامعه ای که در آن انسان آزاد و مرفه و با ارزش و شکوهمند باشد… باور به این که آزاد برای همیشه از میان ما رفته و اورا دیگر نمی بینیم، بسیار سخت است، اگر چه واقعیت تلخ این است که او برای همیشه ما را تنها گذاشت. باندی جنایتکار و کثیف جان او را در اوج بیرحمی گرفتند… اما غمهای بزرگ جامعه همچنان برجای هستند، امید و آرزو به رهائی و آینده ای انسانی، آرمان بزرگ آزاد، زنده است…
به همین دلیل تا زمانی که آرمان آزادی و خوشبختی و رهائی ابدی انسان از این سیستم ظالمانه، خواست انسان است، آزاد زنده است و در میان ما است… انسان دوستی و برابری طلبی، عشق به زندگی و محبت و دوست داشتن و آزادیخواهی آزاد، نیرو و اراده و سرمایه ای بزرگ و نیرو بخش است برای مبارزه در راه آزادی نهائی و آینده ای انسانی… که در آن زندگی برای آزادی و خوشبختی خود برقصد.
گرامی باد یاد مبارزاتت، آرمان انسانیت زنده است، آرام و آزاد بخواب، رفیقم آزاد …
١/١١/٢٠١٣