در کشوری که قوانین اش
امنیت کودکان بی پناه را نشان گرفته است
در کشوری که قوانین اش
به کودکان بی پناه اعلام جنگ می کند
در کشوری که قوانین اش
به کودکان بی سرپرست
در قامت برده گان جنسی نگاه می کند
در کشوری که قوانین اش
کودکان بی پناه را
اسیر و طعمه ی صیاد می کند
قوانین این کشور رنگ تحقیر می دهد
قوانین این کشور زخم شمشیر می دهد
قوانین این کشور درد زنجیر می دهد.
کودکان بی پناه
در چنین کشوری کیستند
جز برده گانی که در بن بستی بنام زندگانی زیستند!
شرم مان باد اگر
درد این کودکان بی پناه را فریاد نکنیم
ننگ مان باد اگر
به نظاره گری و بی تفاوتی قناعت بکنیم
ناهید وفائی
۱۴٫۱۰٫۲۰۱۳