“اِل کُندور پَسا – اثری از پُل سایمون”

ترجمه از: زهره مهرجو و نریمان زمانزاده

۲۷ سپتامبر ۲۰۱۳

“ترجیح می دم

یک پرستو باشم تا حلزون،

ترجیح می دم

چکشی باشم تا یک میخ،

آره چنین می شدم،

اگه فقط می تونستم

حتماً اینچنین می شدم.

آه!.. دوردست ..

من ترجیح می دم به اون دورها پرواز کنم،

همچون قویی –

که اینجا بود و رفت.

یه مرد ممکنه به زمین بخوره ..

و به دنیا

غمگینترین صداش رو ببخشه،

غمگینترین صداش !..

*   *   *

ترجیح می دم

جنگلی باشم تا یه خیابون *

آره چنین می شدم،

اگه فقط می تونستم

حتماً اینچنین می شدم.

ترجیح می دم

که زمین رو

در زیر پاهام حس کنم.

*   *   *

آه!.. دوردست ..

من ترجیح می دم به دور دستا پرواز کنم،

همچون قویی

که اینجا بود ..

و رفت.

یه مرد ممکنه به زمین بخوره ..

و به خاک –

غمگینترین صداش رو ببخشه،

غمگینترین صداش !..

* جنگل در شعر و ترانه سمبل زندگی اجتماعی انسان است، یک پایداری زیبا و اجتماعی؛ و زمین را در زیر پای خود احساس کردن اشاره بر جدا شدن از توهم آسمان است و به درک مادی از هستی رسیدن.

مختصری درباره پُل سایمون:

پُل سایمون – متولد ۱۳ اکتبر ۱۹۴۱ – موسیقی دان، ترانه سرا و خواننده آمریکایی است. شهرت، نفوذ و موفقیت کاری سایمون با همکاریش با “آرت گارفونکیل” در سال ۱۹۶۴ میلادی آغاز گشت. در این همکاری سایمون اغلب ترانه ها را می نوشت؛ از جمله آنها سه آهنگ: “صدای سکوت”، “آقای رابینسون” و “پُل روی آب آزرده” که به رتبه اول چارتهای تکنفره آمریکا رسیدند را می توان نام برد.

همکاری دو نفره بین سایمون و گارفونکیل در سال ۱۹۷۰ میلادی به پایان رسید، و سایمون حرفه موفقیت آمیز تک نفره خودش را بعنوان یک گیتاریست، ترانه سرا و خواننده در پیش گرفت. او در طول پنج سال پس از جدایی از گارفونکل، سه اثر بسیار موفق خود را ساخت. این سه اثر شامل آلبومی بنام “گِرِیسلَند” که از موسیقی سرزمینهای آفریقای جنوبی الهام گرفته شده در سال ۱۹۸۶ میلادی، نوشتن و هنرپیشگی در یک فیلم بنام “اسب کوچک یک فَن” در سال ۱۹۸۰ میلادی، و نیز نوشتن موزیکال “کِیپ مَن” در سال ۱۹۹۸ میلادی در همکاریش با شاعر و نمایشنامه نویس “دِرِک والکات” می باشد.

سایمون تا کنون ۱۲ جایزه هنری “گرَمی” بخاطر کارهای تک نفره و مشارکتی خویش دریافت کرده است. او در سال ۲۰۰۱ میلادی به تالار شهرت “راک اَند رُل” معرفی شد، در سال ۲۰۰۶ میلادی توسط مجله “تایمز” بعنوان یکی از ۱۰۰ نفری که دنیا را شکل داده اند انتخاب شد، و نیز در سال ۲۰۰۷ میلادی اولین کسی بود که جایزه گِرشوین برای آهنگهای محبوب کتابخانه کنگره را دریافت کرد.

در سال ۱۹۸۶ میلادی از طرف کالج موسیقی بارکلی به پُل سایمون دکترای افتخاری موسیقی اعطا شد. او اکنون در بخش هیئت مدیران همانجا مشغول به کار است.

قطعه موزیکال “اِل کندور پَسا” که در زبان اسپانیائی بمعنی “کرکَس می گذرد” می باشد، ابتدا در سال ۱۹۱۳ میلادی توسط آهنگساز اهل پِرو “دانیِل آلومیا رابلز” بر اساس موسیقی سنتی مردم سرزمینهای اینکا ** نوشته شده بود. این موسیقی به دلیل اجرایش توسط پُل سایمون و گارفونکیل در سال ۱۹۷۰ میلادی، یکی از بهترین آهنگهای کشور  پِرو  در سطح جهانی شناخته شده است.

** بخشهایی از آرژانتین، بولیویا، اِکوادور، شیلی، کلمبیا، پِرو و وِنزوئلا.

منابع دیگر:

آهنگ “اِل کندور پَسا” – یوتیوب:

زندگینامه پُل سایمون – به زبان انگلیسی:

http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Simon

“اِل کندور پَسا” ویکیپدیا:

http://en.wikipedia.org/wiki/El_C%C3%B3ndor_Pasa_(song)