جنبش‏های اعتراضی کارگران و زحمت‏کشان در کوران مبارزاتی خویش علیه‏ی‏ سرمایه در اقصا نقاط دنیا، علی‏رغم بر جای‏گذاری خسران‏های جانی و مالی، از دستآوردهای بسیار ارزنده‏ای برخوردار می‏باشد که بی تردید نگاهِ دقیق به‏هر یک از این دوره‏ها می‏تواند بر رادیکالیزم مبارزاتی توده‏ها بی‏افزاید. به‏عبارتی دیگر، تاریخ مبارزاتی توده‏های ستم‏دیده‏ مملو از تحولات دگرگونه‏ساز و نقش‏آفرینی‏های بی‏دریغِ عناصر کمونیست و رزمنده، علیه‏ی نظام‏های ظالمانانه و سرکوب‏گر می‏باشد؛ عناصرئی که به امیال و منفعت فردی خود پشت پا زدند و به دنیایی اندیشیدند که مبلغ و مدافع‏ی سعادت و خوش‏بدبختی انسان‏های محروم بود. بی اغراق می‏توان گفت که یکی از آن اسطوره‏ها و کمونیستِ عاشقِ منافع‏ی کارگران و زحمت‏کشان، «ارنستو چه گوارا» بود.

«چه گوارا"ئی که جنبش کمونیستی دنیا بدان مفتخر می‏باشد و نام و اعمال او را در تاریخ‏چه‏ی مبارزاتی خود به ثبت رسانده است. به‏راستی مگر می‏توان نام و نقش کمونیست‏هایی هم‏چون «چه» را در انقلابات رهائی‏بخش نادیده گرفت و بر جایگاه واقعی وی واقف نه‏گردید؟ دنیای مخالف سرمایه و دنیای مدافع‏ی رهائی و آزادی همواره بر راه و مقّام کمونیست‏هایی هم‏چون «چه» واقف است و هرگز نام این رهروان انقلابات کارگری و مدافعین بی چون و چرای توده‏های ستم‏دیده را فراموش نه‏خواهد کرد؛ از یاد نه‏خواهد بُرد که چگونه فرزندان کارگران و زحمت‏کشان علی‏رغم هزاران مشکلات و معضلات رو در رو، پای پیش گذاشتند تا خلق‏شانرا آزاد سازنند.

«چه» در ۱۴ ژوئن ۱۹۲۸ در آرژانتین به‏دنیا آمد و از همان نوجوانی مسیر واقعی زندگی خود را انتخاب نمود و بر خلاف بسیاری از هم سن و سال‏های‏اش قدم در راهی گذاشت که چیزی جز به‏رسمیت شناختن حقوق میلیون‏ها انسان محروم نبود. به‏همین دلیل مارکسیسم – لنینیسم را سر منشاء کاری خود قرار داد و علی‏رغم کمی سن به ریشه‏ی اصلی مصائب و دشواری‏های رو در روی زحمت‏کشان پی بُرد و با تمام وجود به‏مبارزه با آنان برخاست. تماس با انقلابیون کوبا و شرکت عملی در مبارزات‏شان علیه‏ی حکومت سرکوب‏گر باتیستا و به تبع از آن پیروزی انقلاب از زمره فعالیت‏های سیاسی – عملی بی وقفه‏ی «چه گوارا» را تشکیل می‏داد.

«چه گوارا» بعد از به اهتزاز در آوردن پرچم کارگران و زحمت‏کشان به‏همراه فیدل کاسترو و دیگر کمونیست‏های راستین در سرتاسر کوبا، قصد انقلابی دیگر، در نقطه‏ای دیگر از جامعه‏ی نظام‏های وابسته به امپریالیسم را در سر داشت و بر همین اساس، بدون کم‏ترین چشم‏داشتی، با همه و با مقّام و منصب خویش در کوبا وداع گفت و با باوری عمیق به وظایفِ انترناسیولیستی‏اش، به‏کمکِ دیگر انقلابیون شتافت.

«چه» علی‏رغم تعلق و وابستگی شدید به کوبا، قدم در راهی گذاشت که به‏جرأت می‏توان گفت جنبش کمونیستی جهان کم‏تر با چنین انسان‏هایی روبرو گردیده است؛ چرا که عمیقاً و عملاً بر این باور بود که: "هر کجا امپریالیسم چهره خود را نشان می‏دهد با او جنگ کن".  به‏راستی که بر اعتقادش پای فشرد و به‏جنگ با آنان برخاست.

بی‏گمان و در چارچوبه‏ی چنین واقعیاتی سرمایه‏داران و دشمنان طبقاتی توده‏های ستم‏دیده بی‏کار نه‏نشسته و در تلاش بودند تا مانع‏ی اوج‏گیری انقلاب و جنگی دیگر توسط فرزندان دلیر محرومان گردند. جنگی که «چه گوارا» به‏همراه چند تن دیگر از رزمندگان بولیوی، علیه‏ی دولت حاکم بر این کشور به‏راه انداختند.

بالاخره دشمن با سازماندهی گسترده و با گسیل نیرو موفق می‏گردد تا پایگاه «چه» و یاران‏اش را کشف نماید  و در نبردی نابرابر در منطقه‏ی "نتاکروز" بولیوی وی را زخمی و سپس دستگیر نماید و در زمانی کوتاه قلب پر از کین‏اش را از حرکت باز دارد.

اگر چه مزدوران و سرکوب‏گرانِ سرمایه قادر گردیدند بر جسم «چه گوارا» غلبه نمایند؛ امّا هرگز نه‏توانستند حقانیت و آرمان‏های والای وی را تا ابد دفن نمایند. بی دلیل نیست که «چه» به تاریخ پیوست و دنیای انسانیت و آزادی، مرگ «چه گوارا" را به تولدی دیگر تبدیل نمود؛ تولدی که میلیون‏ها انسان حقیقت‏جو، پرچم و تصویر او را در دست گرفته و همواره یاد او را گرامی می‏دارند و بر افکار و اعمال کمونیستی این انسان تحول‏گرا پای می‏فشارند.

در هشتادمین سال‏روز تولد «چه گوارا» جای دارد تا بار دیگر یاد این عنصر وفادار به آرمان‏های والای کارگران و زحمت‏کشان را گرامی داریم و بر این امر خطیر تاکید گردد که در دنیای سراسر ظلم و نکبت‏بار، تنها ایده‏هایی می‏توانند جامعه‏ی سراسر اجحاف و نابرابر را در هم ریزند که منفعت و خواسته‏های کارگران و زحمت‏کشان را بر منافع‏ی حقیر خویش تقدم شمارند. راه و آرمانی که «چه گوارا»ی کمونیست، مبلغ آن بود و تا آخرین لحظه از حیات خویش بدان وفادار ماند. بی دلیل نیست که «چه گوارا» در یادها باقی مانده است و همواره توده‏های ستم‏دیده‏ی سرتاسر جهان از وی به نیکی یاد می‏کنند.