از اول مهر بیش از ۱۲ میلیون دانش آموز کودک و نوجوان به مدارس رفتند. در شهرهای کردستان بیش از ۲۶۸هزار دانش آموز به مدارس رفتند. شادی دیدار، آشنایی و پیداکردن همبازی و همکلاسی و عشق دوستی با بازگشایی مدارس. تولدی دیگر و زندگی نو. شیرینی و شادی و خوشی روزهای بازگشایی مدارس برای کودکان و نوجوانان همین است. با قلبهای مهربان دوستی و محبتهایشان را تقسیم میکنند. اما، این لحظات شیرین و دوستی و محبتها درقدم اول با سیستم نظام اسلامی ـ مذهبی لگدمال میشود. در دل این همه شادی در فضای مدارس جدایی جنسیتی و جدا کردن کودکان دختر و پسر اولین ضربات روحی را میزند. میگویند نظام اسلامی است، روسری و جدایی جنسیتی را باید رعایت کرد. اولین ضربات وارد میشود، کلاس درس، هنر و نقاشی و درس را از کودکان میگیرند. دخالت خفاش جهل استبداد مذهبی وارد میشود. سالها زندگی خوب و موثر کودک بگروگان گرفته میشود، تا کودک خود را باز یابد و به مرور خلاف جریان در مسیر ارتقا و خلاقیت در مقابل این استبداد مذهبی بایستد. و این سیکل زندگی میلیونها کودک در ایران است. در بطن این زندگی پر از تناقض اما، فشار واقعی تر تامین ادامه تحصیل و درس و دانش فعال و خلاق را تهدید میکند. مصائب این اوضاع و فلاکت بی شائبه اولین قربانیان را از درون کودکان گرفته است.
در چند سال گذشته ترک تحصیل و کندن کودکان و نوجوانان از مدرسه در ابعادی وسیع ادامه دارد. فشار ادامه تحصیل نیز به مشکلات عدیده اقتصادی کارگران و مردم زحمتکش افزوده است.
تن دادن به این شرایط و قبول ساده ترین راه حل که کودکان اصلی ترین قربانیان آن هستند، ساده است. تصور یک دنیایی که با فشار اعتراض و مبارزه ادامه تحصیل و تامین امکانات برای کودکان را تحمیل کرد، عملی است. تحصیل رایگان، یک وعده غذای گرم و رایگان بودن تمام امکانات تحصیلی اعم از کتاب و لوازم اتحریر و وسائل و ابزاری که هر فرد دانش آموز در جریان تحصیل به آنها نیاز دارد. ممنوعیت هرنوع اخاذی از والدین. تحصیل باید تماما رایگان باشد. یک وعده غذای گرم به همه محصلان در همه سطوح تحصیلی. از ابتدائی ترین امکانات هر جامعه ای است که باید به وفور در اختیار کودکان و دانش آموزان قرار گیرد.
فراخوان به اعتراض و بدست گرفتن پرچم مطالبات طرح شده را در اشکال مختلف باید بر افراشت. یکی از شیوه های این اعتراضات جمع آوری طومار در اشکال سراسری در شهرها و محلات است. در این طومارها مطالبات تامین تحصیل رایگان و برخورداری کودکان از تمام امکانات تحصیلی و تفریحی شعار و مطالبه ای همه گیر و توده ای است. این طومارها را تهیه کنید. در مراکز و میدانهای شهرها نسخه هایی از آن را در اختیار مردم قرار دهید. نسخه های نهایی طومارها را به ادارات آموزش و پرورش ببرید و از “مقامات” مسئول بخواهید که به این اعتراضات برای تامین این مطالبات جواب بدهند.
در محلات شهرها با اقدامات ابتکاری، برپایی جلسات ویژه در مورد تامین ادامه تحصیل کودکان خود نیز که عامل و محرک مهمی است نگذاریم به آسانی کودکانمان ترک تحصیل کنند.
با هر قدرت و نیرو و امکاناتی که در سه دهه گذشته در عرصه مبارزه را بدست آورده ایم استفاده کنیم. نباید بگذاریم فرزندانمان ترک تحصیل کنند. سکوت و تن دادن به وضع موجود و فرستادن کودکانمان از پشت میزهای کلاس به اردوی کار و تبدیل کردن آنها به کودکان کار را با مبارزات سراسری و اعتراضات سراسری جواب بدهیم.