بار دیگر آمریکا و متحدین اش در حال تدارک یک حمله نظامی هستند. هدف این بار سوریه است. دول غربی این حمله نظامی خود را این بار هم در زرورق “اقدام بشر دوستانه” پیچیده اند. میگویند به خاطر جلوگیری از ادامه کشتار مردم سوریه دارند وارد معرکه میشوند. وقیحانه ادعا میکنند که مردم “سوریه” خواهان این حمله نظامی هستند و مجوزش را نیز صادر کرده اند. بعضا به دنبال “مهر تایید” سازمان ملل هستند. اما وقع چندانی هم به وتوی روسیه و چین نخواهند گذاشت. در این یادداشت به توجیهات و بهانه های قلدرمنشانه این تهاجم نظامی که ابعاد فاجعه ای را که در سوریه در حال وقوع است را بمراتب تشدید خواهد کرد٬ پرداخته میشود.

توجیهات جنگی

مضحک است٬ گویا عظیم ترین ماشین نظامی تاریخ معاصر را برای انجام “اقدامات بشر دوستانه” ایجاد کرده اند! این تبلیغات عوامفریبانه را نباید از هیچ کس پذیرفت. این ماشینی است که بزرگترین قتل عامها و کشتارها را در تاریخ بشر انجام داده است. برای یک لحظه تاریخ هیروشیما و ناکازاکی را بیاد بیاورید٬ کشتار مردم در ویتنام و عراق را بخاطر بیاورید٬ مضحک بودن این تبلیغات و تلاشهای کودنانه احتیاج بیشتری به کنکاش ندارد. این ماشین نظامی برای تامین و تحکیم هژمونی و موقعیت دول سرمایه داری غرب در جهان کنونی و نه بمنظور انجام “اقدامات بشر دوستانه” ایجاد شده است. کارنامه و تاریخ تاکنونی اش به روشنی گواه عملکرد و اهداف واقعی آن است. سازمان دهندگان این ماشین عظیم آدمکشی ذره ای “بشر دوستی” در چنته ندارند. اما نفس اینکه ناچارند چنین تهاجمی را در زرورق “اقدامات بشر دوستانه” بپیچند خود نشان میزان انزجار بشریت متمدن از این جنگ طلبی و قلدرمنشی است.

برای پی بردن به ماهیت این جنگ باید نگاهی به هر دو سوی این  جنگ انداخت. در دو سوی این کشمکش دو نیروی تروریستی٬ ارتجاعی و ضد بشری قرار دارند. در یک طرف یک ماشین عظیم آدمکشی و ارعاب و تروریسم دولتی و قلدری بین المللی و متحدین محلی اش قرار دارد که بزرگترین قتل عام های تاریخ را انجام داده است. نیرویی که مدرسه و بیمارستان و خانه و کارخانه را بر سر ساکنانش تخریب میکند٬ زندگی را بمباران و با خاک یکسان میکند. میکشد. قتل عام میکند. نابود میکند. ناتو بزرگترین اهرم نظامی این اردوی تروریسم دولتی است. عملیات احتمالی نظامی این جریان در سوریه تلاشی “انساندوستانه” و یا “نجات دهنده” و “خیرخواهانه” نیست٬ جزیی از سیاست و استراتژی عمومی این نیرو در قبال تحولات خاورمیانه و شمال آفریقا است. این نیرو تا کنون از کانال های “غیر مستقیم” و یا از کانال دول ارتجاعی منطقه مانند ترکیه٬ عربستان و قطر و اپوزیسیون فوق ارتجاعی و ضد انسانی متشکل در “ارتش آزاد سوریه” و یا القاعده ای ها و قوم پرستان٬ سیاست خود را در قبال سوریه پیش برده است. اما اکنون دارد خود را آماده میکند که راسا وارد میدان شود.

در طرف دیگر دولت جنایتکار بشار اسد و متحدین ارتجاعی اش مانند رژیم اسلامی در ایران و روسیه و حزب الله لبنان قرار دارند. دولتی که ترور میکند. شکنجه و زندانی میکند. قتل عام میکند. محروم و بی حقوق میکند. چپاول میکند. و یک سازمان کشتار و جنایت و محرومیت و چپاول و استثمار وحشیانه را شکل داده است. جامعه ای را شکل داده اند که مردم فاقد کوچکترین حقوق سیاسی و مدنی و آزادیها هستند. فقیر و گرسنه اند. کارگر بودن معادل فقیر و محروم و نابرابر بودن است. رژیمی است که در مقابل اولین موج خیزش توده های مردم به کشتار و سرکوب وحشیانه این مردم پرداخت.

هر دو سوی این کشمکش در پی اهداف ارتجاعی و ضد انسانی خود هستند. سناریوی سیاهی که اکنون در سوریه جاری است از یکطرف محصول قیچی شدن و سرکوب شدن اعتراضات اجتماعی توده های مردم آزادیخواه و سرنگونی طلب در سوریه و از طرف دیگر حاصل جدال خونین این دو اردوی تماما ارتجاعی است. یک رکن تلاش ما در قبال این کشمکش جدا کردن تبلیغات نظامی و ظاهر سازیها از اهداف واقعی طرفین کشمکش است. بیرون کشیدن حقیقت از زیر خرواری از دروغ و ریاکاری کار جنبش کمونیسم کارگری است. خلاصه کنم: ذره ای “اقدام خیرخواهانه” و “انساندوستانه” در پس اقدام احتمالی نظامی دول غربی و ناتو در سوریه موجود نیست. ذره ای حقانیت در مقابله رژیم اسد و حزب الله و سپاه پاسداران رژیم اسلامی و حمایت سوریه در مقابله با ماشین نظامی آمریکا ناتو و مرتجعین شکل دهنده “اپوزیسیون” سوریه وجود ندارد.

هدف دول سرمایه داری غرب و ناتو از این مجموعه عملیات نظامی صرفا تثبیت موقعیت هژمونیک و سیاسی این نیروها در تحولات سیاسی سوریه و آینده سوریه پس از اسد است. هدف مشروعیت بخشیدن به نقش و جایگاه قلدری آمریکا و سازمان نظامی ناتو در دنیای پس از جنگ سرد است. هدف توجیه ضرورت وجودی این ماشین عظیم میلیتاریستی و جنگی است. هدف شستشوی لکه های خونین بر این ابزار آدمکشی در اذهان مردم در خاورمیانه و جهان است.

به فراخوان مردم سوریه؟! 

بعضا در تبلیغات و توجیهات این اقدام نظامی احتمالی شان٬ دول غربی و آمریکا مدعی اند که این اقدام در عین حال پاسخی به درخواست و فراخوان “مردم سوریه” و بمنظور جلوگیری از “قتل عام” و کشتار این مردم توسط ارتش سوریه و متحدین اسلامی اش صورت میگیرد. و از این رو دارای “مشروعیت” است.

واقعیت این است که نه حمله جنایتکارانه شیمیایی٬ اگر توسط دولت اسد صورت گرفته باشد٬ و نه “فراخوان” مردم سوریه مبنا و دلیل واقعی اقدام نظامی احتمالی این حکومتها و یا ناتو در سوریه نیست٬ این ها صرفا و تماما “بهانه” و “توجهیات” چنین اقدامی هستند. تاکنون مردم بسیاری در گوشه و کنار جهان در اسارت دولتهای استبدادی و آدمکش به اسارت گرفته شده اند. جنگهای داخلی و قتل عام در رواندا یک نمونه کوچک است. صدها هزار نفر در یک نسل کشی قومی جان خود را از دست دادند. اما این نیروها حتی حاضر نشدند این جنایت عظیم تاریخی را محکوم کنند. دو میلیون نفر مردم غزه توسط دولت اسرائیل چند سالی است که به اسارت گرفته شده اند و هر از گاهی بمباران شده و به خاک و خون کشیده میشوند. آیا شاهد اقدامی علیه دولت اسرائیل توسط این نیروها بوده ایم؟ سازمان ملل تاکنون دهها و دهها قطعنامه علیه دولت اسرائیل و جنایتکاری اش صادر کرده است٬ آیا تاکنون شاهد اقدامی توسط این نیروها علیه دولت اسرائیل بوده ایم؟ و شاید باید خوشحال بود که جهان کنونی پر از دو رویی و ریاکاری و عوامفریبی است. در غیر اینصورت شاید هر روز باید شاهد عملیات نظامی این نیروها در گوشه ای از جهان باشیم.

بر خلاف تبلیغات ارائه شده توسط رسانه های غربی٬ مردم سوریه “دعوتنامه” اقدام نظامی برای آمریکا و یا ناتو صادر نکرده اند. بعلاوه هیچ “دعوت نامه ای” هم تشدید جنگ و حمله نظامی و کشتار مردم بیگناه را توجیه نمیکند. اگر “دعوتی” صورت گرفته باشد٬ این سیاست و استراتژی یک جنبش و نیروی معین سیاسی است. اتکاء به اقدام نظامی آمریکا و دول غربی در مقابله با رژیم اسد سیاست و استراتژی جنبشهای ارتجاعی ناسیونالیستی٬ قوم پرستانه و پرو غربی و جک و جانورانی مانند “ارتش آزاد سوریه” و جریانات دست ساز در “اپوزیسیون” سوریه است. مسلما وضعیت مخاطره آمیز مردمی که ارتش سوریه و نیروهای حزب الله و نیروی قدس سپاه پاسداران از یک طرف و از طرف دیگر نیروهای اجاره ای و مرتجع “اپوزیسیون” سوریه به جانشان افتاده است٬ و وعده کشتار آنها و به “آتش کشیدن منطقه” را میدهند٬ یک واقعیت ناهنجار زندگی این مردم است و باید برای خلاصی از این سناریوی سیاه کاری کرد. اما نه آن کاری که دولت آمریکا و متحدین اش در پی انجام آن هستند. واقعیت این است که هر درجه تشدید جنگ و اقدام نظامی و تجهیز طرفین٬ به هر بهانه ای٬ تنها باعث افزایش مشقات مردم زخم دیده سوریه خواهد شد. در حال حاضر شیرازه جامعه سوریه از هم گسسته شده است. حمله نظامی احتمالی٬ خود یک اقدام تروریستی دیگر و برگی در صفحه جنایت علیه مردم سوریه است.

در پایان بار دیگر باید تاکید کرد که اساس سیاست ما در قبال کشمکش و درگیری های جاری در سوریه مقابله با هر دو نیروی ارتجاعی موجود است. ما هر گونه لشگر کشی و تشدید اقدامات نظامی و کشتار مردم را از هر سو که باشد٬ قویا محکوم میکنیم. از نقطه نظر ما هر گونه “همسویی” با حکومت مرتجع و آدمکش اسد و متحدین مرتجع ترش٬ ویا اردوی تروریستی و میلیتاریستی آمریکا و ناتو و اپوزیسیون ارتجاعی و جنایتکار سوریه محکوم است. ما کل این جنگ و شرایط سیاهی را کل این نیروها بر مردم تحمیل کرده اند٬ محکوم میکنیم. این اساس سیاست ماست.