اقتصاد دانان دولت روحانی گفتند٬ وضعیت اقتصادی را درست می کنیم. تورم را کاهش میدهیم٬ نان سر سفره مردم می آوریم. معیشت مردم با مشکل روبروست٬ صد روزه حلش میکنیم! بیکاری را یک رقمی میکنیم. گرانی را مهار میکنیم٬ مدیریت میکنیم. اما وضع خراب تر از اینهاست. کسری بودجه٬ آنهم در نمیه دوم سال جاری فرجه زیادی برای لاف زنی باقی نمی گذارد. حالا تازه می آیند و از اقتصادی که از بنیاد خراب است و از گرههای بازنشدنی آن حرف میزنند. میگویند اصلا اقتصادی که به فروش نفت متکی است٬ تورم زا است! تحریمها هم وضع را بغرنج تر کرده است. صبر کنید٬ چند نسل دیگر را که به خاک سیاه نشاندیم٬ یکی دیگر را می آوریم که بگوید٬ باز هم صبر کنید٬ درستش می کنیم. وانگهی مگر رهبرشان نگفته بود٬ “اقتصاد مال خر است” ما برای خربزه انقلاب نکردیم!
جمهوری اسلامی اما ناچار است٬ وعده بدهد. به خودی ها دلداری بدهد و سبیل رانت خواری و سهم خواهی شرکا را چرب کند تا تسمه از گرده مردم بکشد. دامنه ریاضت اقتصادی جمهوری اسلامی اقشار مرفه میانی جامعه را هم دارد از پای در می آورد. مردم در گرداب فقر و بیکاری و تورم و گرانی گرفتار آمده اند. هر روز کالایی از سفره میلیونها مردم رخت بر می بندد. گوشت و میوه و شیر و برنج مدتهاست٬ دیگر مال از ما بهتران است. اینها کالاهای لوکس اند. سفره زیر خط فقر یعنی همین!
حکومت عدل اسلامی هیچ روزنه امیدی ولو ظاهری و موقت نمی تواند مقابل مردم باز کند. وعده های تو خالی هم دیگر ثمر ندارد. صد روز را اگر هزار روز هم بکنند٬ این حکومت نان سر سفره مردم بیاور نیست! سیاست اقتصادی شبه جنگی جمهوری اسلامی همین است که هست!
این اقتصاد نه اصلاحات بردار است٬ نه تعدیل بردار. نان و زندگی مردم را گرو گرفته اند و ریخته اند توی حلقوم هر جانور درنده اسلامی که اسلحه آقا را بردارد. هر آیت الله گردن کلفت و خیل آقازاده های بیشمار و دستگاه نظامی و امنیتی که به ضرب بگیر و ببند و بزن و بکش٬ حکومت را نگهداشته اند. آتش بیار معرکه ای خطرناکی در منطقه شده اند! سفره مردم را به حساب پس انداز بشارالاسد و حزب الله و حماس بدل کرده اند! گردابی که معلوم نیست٬ کل جامعه را به چه سنگ سیاهی خواهد کوبید!
این صورت مساله اقتصاد ایران است! مشکل اقتصادی مردم٬ سیاسی است! یک حکومتی هست و نیست مردم این کشور را دارد تاراج میکند تا خود و شرکای مخوفش سر پا بمانند! اما این صورت مساله نمی تواند و نباید ادامه یابد و تا ابد مردم را بچاپد و با وعده فردا به سر بدواند!
حکومت میگوید بودجه نیست٬ کسری داریم! به زبان ساده تر یعنی پول نداریم خرج جامعه و رفع نیازهایش بکنیم!
ثروت این جامعه کجا رفته است!؟ این سوال ساده همه مردمی است که زیر بار فلاکت اقتصادی تحمیلی جمهوری اسلامی کمر راست نمی کنند! هر روز برگ تازه ای از فساد مالی و اقتصادی ایادی حکومت٬ بانکداران٬ اختاپوس سپاه پاسداران و دستگاه مافیایی حکومتی رو میشود! رانت خواری و اختلاس و کلاهبرداری جدیدی علنی میشود و از سوی دیگر٬ جبهه جنگی جدیدی گشوده میشود! همه اینها ثروت و دارایی مردم است! که دارد اینگونه به تارج میرود! پس پول و ثروت هست٬ اما در دست مردم نیست! این وضعیت به هیچ وجه قابل تحمل نیست! برای ما مردم٬ پاسخ به این مساله باید روشن باشد!
این وسط صدها هزار خانواده دارد نابود میشود! کودکان بیشتری قربانی فلاکت تحمیلی حکومت اسلامی میشوند.
از طرفی جمهوری اسلامی جامعه را دارد وارد معرکه خونینی می کند. ماشین جنگی اش را حدادی میکند و در منطقه خود را یک طرف دعوا کرده است.
این حکومت کارش فقط سرکیسه کردن ما مردم نیست! می خواهد همه ما را باخودش به ته چاه ببرد! نپذیرفتن فلاکت اقتصادی تحمیلی و ریاضت اقتصادی جمهوری اسلامی یک امر فوری است! پس زدن سیاست جنگی آنهم به طریق اولی یک امر فوری است!
در یک کلام هر فعال و مدافع حقوق کودک بعنوان یک فعال کارگری و اجتماعی باید بمیدان بیاید و برای سازمان دادن اشکال متنوعی از اعتراضات اجتماعی و مطرح کردن حقوق پایه ای کودکان و افشاگری فعال علیه سیاستهای جنگی جمهوری اسلامی در منطقه بکوشد!
همه ما حساسیت وضعیت موجود را میدانیم. صورت مسله روشن است. درست در دل همین بحران است که وجود اعتراضی ما اثبات می شود. حق کودک از حق کارگر٬ از حق زن جدا نیست! وضعیت کنونی حضور فعال و همه جانبه ما را میطلبد! این بحران باید به نفع ما حل شود و این ممکن نیست٬ مگر با مطرح کردن خواستها٬ مطالبات روشن و تبدیل کردن آنها به خواست مشترک اجتماعی. کمتر کسی است که نداند وعده های جمهوری اسلامی جز برای فریب مردم و وقت خریدن نیست! اما این را باید به یک اعتراض بدل کنیم.
جمهوری اسلامی باید با ضرب اعتراض ما مداوما روبرو شود. این حکومت سر بازسازی جامعه و بهبود اوضاع را ندارد٬ اگر داشت٬ سی و چهار سال وقت داشت.
هم اکنون مبارزات پرشوری در سطح جامعه دارد شکل میگیرد٬ باید با تمام قوا نه تنها در این تجمعات اعتراضی شرکت کرد٬ که باید با اشکال متنوع در سازمان دادن این مبارزات میدان دار شد.