پنتاگون ارتش نظامی سوریه و نه سایت های شیمایی را به عنوان هدف می بیند!
و حالا نظام سرمایه داری-امپریالیستی آمریکا که خود یگانه دولت در جهان است که آگاهانه بدون توجه به دامن زدن به فاجعه محیط زیست و کشتار دست جمعی بشریت از بمب اتم در هیروشیما استفاده نمود، به بمباران کارپتی کشور کره کشور شمالی و همچنین ویتنام با استفاده از بمبهای مواد شیمیانی به نسل کشی و تخریب محیط زیست پرداخت، و در جنگ عراق از بمب های شیمیایی رادیو اکتیو استفاده نمود، امروزه با ریختن اشک تمساح که گویا “نمی خواهد فاجعه محیط زیستی به بار آورد”(!)، و لذا می خواهد “به بخشی از ارتش سوریه حمله کند که مسئول حملات شیمیائی هفته گذشته در سوریه بود”، افکار عمومی جهان را برای “دخالت بشر دوستانه اش در سوریه ” آماده می کند!
در واقع چون هیئت حاکمه امپریالیسم هیچ مدرکی دال بر اینکه دولت مستبد ارتجاعی و سرمایه داری اسد از آن مواد شیمیائی کشتار دست جمعی استفاده کرده است ندارد، با یک سیاست فاشیستی تبلیغاتی گوبلزی برای توجیه حمله و “دخالت بشر دوستانه” خویش به سوریه به فریب بشریت ستمکش و استثمار شونده جهان پرداخته است.
اما برای کمونیستهای انقلابی تردیدی وجود ندارد که حمله به سوریه برای “رژیم چنج” طبق ملزومات و تقسیم جهان و سهمبری بیشتر برای دستیابی به مواد زیرزمینی و استثمار بشریت ستم دیده و فرودست جهان توسط نظام امپریالیستی آمریکاست. بر مبنای پیشبرد استقرار سیاست “نظم نوین جهانی” (که از زمان ریاست جمهوری بوش پسر شروع گشت) مورد همین سیاست دولت متجاوز امپریالیستی آمریکا است که کشور یوگسلاوی که قبلا تقسیم و تجزیه شده بود (۱۹۹۱) شرایط را برای “دخالت بشردوستانه” تحت لوای “دفاع از مسلمانان” با دامن زدن به جنگ بوسنی مناسب دید و درگیری های مسلحانه بین المللی امپریالیستی که در بوسنی و هرزگوین بین ۱ مارس ۱۹۹۲ و ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ از طرف دولت آمریکا در زمان بیل کلینتون اتفاق افتاد، و سپس ( پشیبرد همان “نظم نوین جهانی” دولت آمریکا) تجاوز نظامی به افغانستان، بعد به عراق و لیبی و امروزه به سوریه وووو شروع گشته و همچنان ادامه دارد. تجاوزات جنگ طلبانه امپریالیسم جهانی به رهبری امپریالیسم آمریکا (یرای تحمیل “نظم نوین جهانی” دولت آمریکا) هیچ ارتباطی با خواست به حق و منافع رادیکال اکثریت بشریت زحمتکش جهان برای بوجود آوردن دنیای عاری از جنگ، ستم و استثمار نظام جهانی سرمایه داری -امپریالیستی و آلوده نساختن “محیط زیست ” ندارد.
بشریت ستمکش و استثمارشونده زحمتکش نیاز عاجل و حیاتی دارد که راهی دیگر و مستقل از دو قطب ارتجاع بنیادگرایان اسلامی( همچون “ارتش آزاد سوریه”!) از یک سو و قطب امپریالیسم جهانی به رهبری دولت آمریکا برگزیند و با دامن زدن به انقلاب اجتماعی رادیکال تحت رهبری حزب کمونیست پیشرو انقلابی مسلح به آخرین دستاوردهای علم بشریت، بدون اتکا به قدرتهای بیگانه امپریالیستی، رژیم های ارتجاعی منطقه (همچون رژیم سوریه و جمهوری اسلامی) را سرنگون، تمامی شاخک های ستم و اسثتمار اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و نظامی جهان سرمایه داری-امپریالیسم را قطع نماید و یک جامعه نوین سوسیالیستی را بوجود آورد.
دو چیز را هرگز فراموش نکنیم:
۱- نظام سرمایه داری-امپریالیسم به رهبری امپریالیسم آمریکا هیچ زمان چاقوی قصابی اش را برای کشتن قتل عام جریانات مترقی و انقلابی کمونیست کنار نمی گذارد.
۲- دشمنِ دشمن ما؛ دوست ما نیست! دشمن و قاتل ماست!
برهان عظیمی- پنجم شهریور ۱۳۹۲ برابر با بیست و هفتم اوت ۲۰۱۳
خلاصه ای ترجمه فارسی متن خبر روزنامه نیویورک تایمز
روزنامه نیویورک در سرمقاله امروز خود( سه شنبه ۲۷ اوت ۲۰۱۳) از قول پنتاگون، دولت آمریکا و سخنگویش اوباما چنین گزارش داد: پنتاگون ارتش نظامی سوریه و نه سایت های شیمایی را به عنوان هدف می بیند!
مقامات پنتاگون روز سه شنبه اعلام نمودند: پرزیدنت اوباما با توجه به طیف وسیعی از اقدامات نظامی محدود که علیه سوریه طراحی شده و برای “جلوگیری از و تنزل” توانایی رژیم بشار اسد در استفاده از سلاح های شیمیایی است.
اگر چه هنوز هیچ تصمیم گیری نهایی اتخاذ نشده است، این احتمال وجود دارد که این حملات بر روی مراکز انبار سلاح های شیمیایی متمرکز نمی شود، با اینحال دولت اوباما می گوید که استفاده از سلاح های شیمیایی توسط ارتش سوریه عامل حمله برنامه ریزی (آمریکا) می باشد. آنها گفتند: هر گونه تلاش برای هدف قرار دادن مراکز سلاح های شیمیایی خطر دامن زدن به یک فاجعه محیط زیست و انسانی است و می تواند در را برای حملات و دستبرد شبه نظامیان (ارتش آزاد) به آن مراکز باز کند( منظور دزدیدن و دستیابی القاعده و جریانات ینبادگرای اسلامی ارتش آرزاد به آن سلاح هاست! -مترجم).
به گفته مقامات پنتاگون، در عوض، حمله آمریکا به آن واحدهای (هنگ های -مترجم) ارتش نظامی سوریه متمرکز خواهد بود که فکر می کنیم آن حملات شیمیایی، راکت ها و توپخانه را راه اندازی کرده اند و همچنین حملات متمرکز بر آن ستادهای نظارتی و رهبری کننده نظامی که آن حملات را به انجام رسانده اند، خواهد بود یک سوال کلیدی روبروی آقای اوباما و مشاوران او این است که آیا چنین حمله محدودی رژیم اسد را وادار به تغییر تاکتیک هایی – که تاکنون دهها هزار نفر از غیرنظامیان با استفاده از سلاح های متعارف کشته است- می کند یا آقای اسد را به نقطه ای رهنمون می کند که او را به دنبال یک راه حل مبتنی بر مذاکره بر سر جنگ داخلی سوریه، وادار سازد.یک مقام آمریکایی آشنا با برنامه ریزی حملات نظامی گفت که لیست هدف اولیه ( این حمله) حدود ۵۰ مرکز نظامی سوریه، از جمله پایگاه های هوایی سوریه که در آن هلیکوپتر تهاجمی ساخت روسیه مستقر هستند، تهیه شده است. طبق گفته این مقام رسمی آمریکایی که خواسته است در قبال مطرح نمودن برنامه ریزی حمله نظامی محدود(آمریکا) نامش ناشناس بماند گفت: این لیست شامل مکان های فرماندهی و کنترل و همچنین شامل اهداف نظامی متنوع دیگر است.
لینک خبر نیویورک تایمز به انگلیسی:
متن خبر روزنامه نیویورک تایمز به انگلیسی:
Pentagon Sees Syrian Military, Not Chemical Sites, as Target
By THOM SHANKER, C. J. CHIVERS and MICHAEL R. GORDON
Published: August 27, 2013
WASHINGTON — President Obama is considering a range of limited military actions against Syria that are designed to “deter and degrade” the ability of President Bashar al-Assad’s regime to launch chemical weapons, Pentagon officials said Tuesday.
Although no final decisions have been made, it is likely that the attacks would not be focused on chemical weapons storage sites, even though the Obama administration says the use of chemical weapons by the Syrian military is the trigger for the planned attack. They said any effort to target chemical sites risks an environmental and humanitarian disaster and could open up the sites to raids by militants.
Instead, the American assault would be aimed at military units thought to have carried out chemical attacks, the rockets and artillery that have launched the attacks and the headquarters overseeing the effort, the officials said.
One key question facing Mr. Obama and his advisers is whether such a limited attack would compel a change in tactics of the Assad regime — which has killed tens of thousands of civilians with conventional weapons — or weaken Mr. Assad to the point that he would seek a negotiated settlement to Syria’s civil war.
An American official familiar with the military planning said that the initial target list has fewer than 50 sites, including air bases where Syria’s Russian-made attack helicopters are deployed. The list includes command and control locations as well as a variety of conventional military targets, official said. Like several other military officials contacted for this report, the official agreed to discuss planning options only on condition of anonymity.
Planners said that although suspected chemical weapons depots are seductive targets, they are too risky.
“That is a hairy business,” the official said. “Our interest is in keeping the chemical weapons secured. You hit a bunker that holds chemical weapons and all of a sudden you have chemical weapons loose.”
Even within the limited mission envisioned for now by the Obama administration, there are some American officials who are urging expanding the target list to include at least military units commanded by Assad family members and loyalists and even presidential compounds.
Officials anticipated that a first round of attacks would be followed by a pause to assess the damage and the regime’s response before a potential second wave of strikes would be ordered. With few human intelligence assets on the ground, the inspection of targets after the strike would be conducted by satellite or surveillance aircraft capable of flying above the range of Syria’s highly regarded integrated air-defense system.
Officials also cautioned that arguments for a more limited strike included the fear that the refugee flow to American allies Turkey and Jordan — where the influx already is causing political concern — would increase. And there are worries that Iranian-backed Hezbollah militants might step up terrorism around the region in retaliation.
Voices across the administration urging no action have all but silenced. But, at the other extreme of military options, a sustained air campaign designed to decapitate the leadership and allow rebels to topple the regime, also has been rejected.
The Air Force maintains a vast fleet of fighter jets and long-range bombers in Europe and the Middle East that are capable of striking Syria, but a range of officials said that, for now, the strike plans were focusing solely on sea-launched Tomahawk cruise missiles and that there was no intention of putting up strike aircraft, which require a large cast of supporting aircraft, including refueling tankers, combat search-and-rescue craft and early warning or electronic jamming planes.
The Navy has traditionally kept two destroyers in the eastern Mediterranean but quietly increased that number to three over recent months. By accelerating the arrival of one replacement and delaying the return of another, the Navy now has four Arleigh Burke-class destroyers within striking range of Syria: the Mahan, Barry, Gravely and Ramage.
Each carries about two dozen Tomahawk cruise missiles, a low-flying, highly accurate weapon that can be launched from safe distances of up to about 1,000 miles and was used to open the conflicts in Afghanistan, Iraq and Libya
Attack submarines also carrying Tomahawks are assumed to be on station in the Mediterranean as well.
But Tomahawk missile strikes, while politically and psychologically significant, can have a starkly limited tactical effect. The weapons are largely fuel-and-guidance systems and carry relatively small high-explosive warheads. One conventional version contains about 260 pounds of explosives, the other carries about 370 pounds. This is less than the explosive power of a single 1,000 pound air-dropped bomb.
The weapons also present certain technical risks. Naval officers and attack planners concede that the missiles are not entirely controllable for elevation near the target, and when they fly slightly high carry the risk of blast effect to structures and people behind or near the targets.
Planners also have difficulty timing the strikes — which fly from different release points and fly different routes by GPS way points — so they arrive at their targets simultaneously, which means that the first strikes can alert troops at follow-up targets that attacks are imminent. Thus they are much more effectives against fixed targets, like buildings or infrastructure than against military units or commanders