مضحکه انتخابات و نمایش های مسخرهُ انتخاباتی ملی – اسلامی ها را پشت سر گذاشتیم: ابتدا ژست گرفتند و اعلام کردند که “باید تحریم فعال کرد!” “این انتخابات نیست!” (جالب است پس از سی و چهار سال، یکباره خواب نما شدند!) بعد رفسنجانی کاندید شد و همه مانند سرایندگان تراژدی های یونانی همصدا خواندند که “رفسنجانی تنها گزینه است.” در پرده آخر رفسنجانی سلب صلاحیت شد و این سرایندگان شب احیای اسلامی اعلام کردند که دیگر باید “تحریم فعال کرد.”
پس از درآمدن روحانی از صندوق، مضحکه تبریک و التماس درخواست ملی – اسلامی ها در آستان “رئیس جمهور منتخب مردم” آغاز شد. پشیمان و خجلت زده از موضع تحریم، یکی یکی شروع به نامه سرگشاده نوشتن کردند. با عزت و احترام او را “آقای دکتر حسن روحانی رییس جمهوری محترم و منتخب ایران” خطاب کردند و “وعده های انتخاباتیش” را به او یادآور شدند. با او اعلام همبستگی و همدردی کردند و اعلام کردند که حاضرند سپر بلای او شوند: “ما می‌دانیم راه شما دشوار و سنگ‌های دشمنان بسیار است که از فردای در دست گرفتن فرمان اداره کشور بر سر و روی شما خواهد بارید. ما آماده‌ایم سپر این سنگ‌ها شویم به شرط آنکه شما هم به وعده‌های خود عمل کنید.” (شهلا لاهیجی نامه به “رئیس جمهور منتخب”.)
کنشگران ملی – اسلامی حوزه زنان جلسات متعدد مشاوره گرفتند و یک بیانیه “هم اندیشی” تهیه کردند که در آن از رئیس جمهور منتخبشان خواسته اند وزیران و مدیران کلان را از میان کسانی انتخاب کند “که نه تنها سابقه ی گفتار، رفتار و عملکرد زن ستیزانه در کارنامه ی خود نداشته باشند و زنان را شهروند درجه دوم تلقی نکنند، بلکه برابری حقوقی زن و مرد را به رسمیت بشناسند… .”* فقط “کنشگران امت اسلامی” می توانند در روز روشن خود را به کوچه علی چپ بزنند و نامه ها و بیانیه های این چنینی بنویسند. گویی در این دنیا زندگی نمی کنند. از همراه همیشگی “امام”، از کسی که از همان روز اول از سردمداران این رژیم و دارای پست و مقام های بالاتر از مدیران کلان بوده است، درخواست می کنند که حقوق زنان را رعایت کند، کسانی را به مدیریت کلان و در کابینه بگمارد که “سابقه گفتار، رفتار و عملکرد زن ستیزانه” نداشته باشد، از او می خواهند که خواست مردم را متحقق کند! کسی نیست به اینها بگوید که چنین کسی را هنوز هیچ مادری در میان “امت اسلامی” نزائیده است. روزی تان را خدا جای دیگری حواله دهد. اینها چه کسی را نفهم فرض کرده اند؟ مردم را؟ یا دارند بقصد اضافه کردن طول عمر رژیم عزیزشان خود را به نفهمی می زنند؟
آن نمایش تمام شد و مضحکه پسا انتخابات آغاز شد. التماس درخواست نوشتن ها از گوشه و کنار سرازیر شد. سیاست “تحریم فعال” به حمایت فعال بدل شد! و بالاخره وارد پرده آخر پسا انتخابات، مراسم تحلیف و انتخاب کابینه شدیم. باز این هم سرایندگان شبهای احیاء همخوانی شان را آغاز کردند؛ همصدا از دل شکسته و غم سنگین انتخاب پور محمدی نالیدند. (واقعا که تمامشان نزد آخوندهای تاسوعا و عاشورا دوره دیده اند.) می نویسند که با خواندن نام پورمحمدی بعنوان وزیر دادگستری “سفرشان بهشان زهرمار شد” و “یاد هم سلولی های اعدام شده شان افتادند.” گله کرده اند که انتخاب پورمحمدی “تبرئه یک جنایتکار حرفه ای است.” باید گفت که خیر، انتخاب پورمحمدی آدمکش به پست وزارت تبرئه یک جنایتکار حرفه ای نیست، این نامه ها و روزه خوانی های شما ملی – اسلامی های هوادار رژیم تبرئه یک نظام تا پوست و استخوان آدمکش و جنایتکار است. لطفا ژست آزرده دل شدن و یاد کردن از انسانهای شریفی که بر چوبه های دارد رفتند را نگیرید! شما با این کارتان می خواهید آدمکش های حرفه ای از قبیل روحانی، رفسنجانی، موسوی، کروبی، خاتمی و هم پیشه های ساکن فرنگ آنها را تبرئه کنید.
سایت های ملی – اسلامی پر است از انتقاد و گریه و فغان از انتخاب این جنایتکار به وزارت. گویی در یک نظام متشکل از قدوسین و مظلومین یک آدمکش وارد شده است و داد و هوار این آخوند مسلک ها بهوا رفته است. انسان یاد تعزیه خوانی های زمان تاسوعا و عاشورا می افتد، اینها هم شِمر خود را یافته اند: پورمحمدی شمر و روحانی امامشان حسین! دغلبازی هم اندازه دارد. این نظام از سر تا تهش آدمکش و جنایتکار حرفه ای اند. از خود خمینی گرفته تا خاتمی، موسوی و روحانی قهرمانان اصلاح طلبان معتدل حکومتی. تمام این آدمکشان باید در یک دادگاه مردمی به جرم جنایت علیه بشریت محاکمه شوند. این شامورتی بازی ها فایده ای ندارد. روزی که مردم این جنایتکاران را به زیر کشند، تمام این آدمکشان کثیف را بر صندلی محاکمه خواهند نشاند. آنگاه این ملی – اسلامی ها باید بیایند و برای آنها طلب مغفرت کنند.
جالب اینجاست که این کنشگر بخت برگشته که “سفرش زهرمارش شد” شلاق این رژیم را بر تنش احساس کرده و در جلوی چشمانش ده ها نفر از هم سلولی هایش را اعدام کرده اند و هنوز دارد از این رژیم دفاع می کند. اینها از یک خانواده اند. مثل گربه مرتضی علی هر جور که به هوا پرتاب شوند چهار دست و پا به زمین می آیند. مهم نیست که چه کسی رئیس جمهور شود، اینها یک صفت اصلاح طلب یا معتدل به او می چسبانند و ویزای زیارت و آستانبوسیش را دست و پا می کنند.
* ر.ش. به مقاله بیانیه “هم اندیشی زنان برای طرح معیار انتخاب وزرای آینده” آب در هاون کوبیدن یا توهم پراکنی! آزادی زن شماره ۹۵
۲۰۱۳-۰۸-۱۸