مقدمه:

یکی از دینامیک ترین انقلابات خاورمیانه دارد در آستانه یک جنگ تمام عیار داخلی نفله می شود.نیروهای ضد انقلاب در حال سرباز گیری از مردم هستند. از یک سو ارتش مصر که با فریب بخشی از مردم “سکولار” خود را “ضد مورسی” جا زده و از هفته پیش اعلام حکومت نظامی به مدت یکماه ، و مقاومت حامیان مورسی باعث شروع یک کشتار خونین گردید که تا همین امروز بین ۶۵۰ نفر تا نزدیک به ۲۰۰۰ هزار نفر کشته بجای گذاشته و از سوی دیگر قطب اسلامیها از جمله حامیان مورسی در حزب اخوان المسلمین که فراخوان یک هفته اعتراض سراسری بر علیه اعلام حکومت نظامی داده اند .

قاهره و سایر شهرهای مصر صحنه زد و خورد نیروهای پلیس و ارتش مصر برای “خواباندن قائله” با حامیان مورسی است که خواهان آزادی او و تداوم حضور اسلامیها در صحنه سیاست مصر هستند. اخبار حاکی است که نیروهای اسلامی در حال مسلح شدن هستند و به مراکز دولتی و ارتش مصر در بسیاری نقاط حمله مسلحانه کرده اند و کلیساهاهی متعددی را هم به اتش کشیده اند.

مصر چرا به اینجا کشیده شد و به کجا می رود؟راه حل چیست؟

(۱)مصر چرا به اینجا کشیده شد؟

انقلاب مصر در بطنش عناصر موجود در صحنه را پرورانده است.هیچکدام از بازیگران صجنه از آسمان به زمین نیفتادند! جنبشهای اسلامی خصوصا اخوان المسلمین چندین دهه در مصر و سیاستش حاضر بود.انور صادات را همینها ترور کردند. سالها سرکوب شدند و مهمترین نیروی اپوزسیون رژیم مبارک بودند. در سوی دیگر ، ارتش مصر سنت حمال عبدلناصر و ناسیونالیزم عرب را بدوش می کشد.خودش همیشه صحنه گردان سیاست مصر بوده.شبیه نقشی که ارتشیها در ترکیه بازی کرده اند.

حول این دو محور اساسی ارتجاعی ، قطب بندی کنونی خونینی در حال شکل گیریست.سنتهای اسلامیها و “سکولارهای ناسیونالیست” چندین دهه است که نظامی سیاسی مصر را تحت تاثر قرار داده و بحران سیاسی مصر و گسترش فقر و بیکاری ناشی از شکست سیاستهای خصوصی سازی عامل بیرون زدن خشم مردم و قیامی شد که به رغم حرکت از میدانهای شهرها و دنباله روی ظاهریش از جنبشهای اشغال در اروپا و امریکا ، پتانسیلهایش به آبراهه گرایشات سنتی ارتجاعی مصر ریخته شد.

درسهای زیادی این ماجرای مصر برای همه ازادیخوهان جهان داشته. مهمترینش اینست که اینرسی جوامع را نباید دست کم گرفت. تاریخ مصر اینقدر بر حال مصر سنگینی دارد که برای مشاهده گر بیرونی قابل هضم نیست.جامعه مصر نتوانسته بیرون ار تاریخش ، فضای نوئی را دنبال کند.توان گسست از تاریخش را نشان نمی دهد. اینست که در درگیری جناح های ارتجاعی تصمیم گرفته تا همینجا مشغول نبرد بین قطبهای ارتجاعی بماند.

پدیده قطبی شدن سیاست در مصر دارد روند جنگ داخلی را طی می کند.اسلامیها اینبار نمی خواهند کوتاه بیایند و مثل دهه های گذشته سرکوب شوند. مصمم هستند مومنتومی را که بدست گرفته اند ازش استفاده کنند و می دانند اگر به خانه ها پس بنشینند کارشان تمامست. دارند فشار می آوردند و از حکومت مصر سهم خواهی می کنند.هدفشان اینست که مورسی را برگردانند و اگر نتوانند او را به حکومت برگردانند حداقل در حکومت شریک نگه دارند.

از دید من مصر به اینجا کشیده شد چون بررسی دقیق اوضاع نشان می دهد که پتانسیل شکستن از مناسبات گذشته را نداشته.دیکتاتوری طولانی مدت، فقر و نابودی زندگی بخش شهر نشین و مدرنتر جامعه فضا ساخته که جامعه حاشیه ای با فرهنگ مذهبی تازه جان بگیرد و مهمترین “اپوزسیون” حزب پشت صحنه ای شود که ارتش مصر را در مرکز سیاست قرار داده.

(۲)مصر به کجا می رود؟جنگ داخلی یا پذیرش شرکت اسلامیها در قدرت سیاسی

متاسفانه باید گفت که معادله موجود ، نیروهای مرئی در صحنه ، شانس زیادی نمی گذارد برای تشکیل جبهه سوم. صف بندی دو قطب ضد انقلاب که در جال سربازگیری از مردم هستند گونه ای است که نه ارتش مصر نشان داده توان پس زدن جنبشهای اسلامی را به خانه ها دارد و نه نظام سرمایه جهانی این اجازه را به آن می دهد.حکومت امریکا در حال تشدید فشارها به ارتش مصر است تا اسلامیها را در قدرت شریک کند.بعد از توقف ارسال هواپیماهای جنگی، دولت اوباما امروز اعلام کرد که مانورهای نظامی مشترک با ارتش مصر را هم متوقف کرده و اوباما رسما از ارتش مصر خواسته به حکومت نظامیش و خونریزیها خاتمه دهد.

لذا دو سناریوی محتمل تر در مقابل مصر هست:یا ارتش مصر به ارامی عقب می نشیند و جضور اسلامیها در سیاست را می پذیرد و به آزاد سازی مورسی و فعالیت علنی اخوان المسلمین تن می دهد یا اینکه ماجرای کشتار ادامه می یابد و روند مسلح سازی اسلامیها توسط عوامل ارتجاعی منطقه همانطور که در سوریه اتفاق افتاد ، مصر را هم به پرتکاه یک سناریوی سیاه می کشاند.

از دید من هر قدر ارتش مصر بر خونریزیها اضافه کند و بیشتر جنایت بیافریند امکان مانور اسلامیها را بالاتر خواهد برد. جامعه مصر بیشتر به جنگ داخلی کشیده می شود و جامعه فروپاشیش تشدید می شود.

(۳) راه حل سوم؟

روی کاغذ راه حل سوم اینست که جامعه سکولار و آزادیخواه  از پست ارتش مصر بیرون بیاید و فراخوان انتخابات آزاد به حق معادل شرکت اسلامیها را بپذیرد.اسلامیها را نمی شود و نباید با سرکوب خانه نشین کرد.اگر آمار ۳۰ ملیونی اعتراضات ضد مورسی واقعی است چرا باید ترس داشت از انتخابات آزاد با شرکت همه جناح های سیاسی فعال در صحنه؟

از دید من جدائی دین از دولت نه عملی است و نه راه حل! شعار جدائی دین از دولت در مصر امکانپذیر نیست و بخشی قدرتمند از جامعه مصر را در مقابل انقلاب قرار می دهد. باید شعار انتخابات آزاد داد و با تبلیغ برای سکولاریزم انقلابی و برنامه رادیکال مردم را از دور اسلامیها در فضای ازاد منزوی کرد. فضای آزادی بیان و تشکل بدون قید و شرط بهترین پاسخ اسلامیها و همه جناح های ارتجاعی موجود است. دقیقا به همین دلیل است که نه مورسی و نه ارتش مصر آنرا برنتافته اند!

منابع دیگر:

سعید صالحی نیا:پائین کشیدن مورسی و آغاز نبرد دو قطب ضد انقلاب

http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=42669

سعید صالحی نیا:اهمیت جدی گرفتن سناریوی سیاه و مداخله گری کمونیستها

http://www.azadi-b.com/J/2013/08/post_248.html

سعید صالحی نیا: چه سیاستی در سوریه انقلابی و انسانی است؟

http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=42540

حزب کمونیست کارگری ایران:جنایات ارتش مصررا محکوم می کنیم

http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=42669

آخرین اخبار از مصر

http://thelede.blogs.nytimes.com/2013/08/16/latest-updates-on-protests-in-egypt-4/?_r=0

اخوان المسلمین و  فراخوان یک هفته اعتراضات گسترده برای لغو حکومت نظامی

http://www.nst.com.my/latest/egypt-update-muslim-brotherhood-calls-for-a-week-of-protests-1.339377

جهاد اسلامی مصر

http://en.wikipedia.org/wiki/Egyptian_Islamic_Jihad

بهه انقلاب باید بعنوان صاحب انقلاب قدم جلو بگذارد، از ارتش سلب اختیار کند و در قدم اول جدایی دین از دولت، آزادی تجمع و تحزب و تشکل، آزادی کلیه زندانیان سیاسی، برابری کامل زن و مرد و  لغو اعدام و همچنین رفاه و آموزش و درمان رایگان برای تک تک مردم را بعنوان قوانین جامعه اعلام کند و از آن قاطعانه دفاع کند. این ها گامهای اساسی و فوری برای زنده نگاه داشتن انقلاب و پیشروی آن تا محو کامل سلطه دیکتاتوری یک اقلیت مفتخور بر جامعه است.