سلام دوستان
من حبیب بکتاش هستم از حزب کمونیست کارگری ایران. اینها نظرات شخصی من در جواب به سوال شما در صفحه کاظم نیکخواه در باره تشابهات و تفاوتهای انقلاب ایران و مصر است:
سوال شما این بود:
رفقاى عزیز! به نظر شما ایا این سناریو وتکرارش را در ایرانِ بعد از سقوط احتمالى جمهورى اسلامى ، منتفى مى دانید یا خیر؟ ایا نیروى بسیج انقلابى در ایران بهتر تر از مصر ؟ ما خواهان یک توضیح عمیق تر از شما در زمینه هستیم اگر فرصت داشتید. با سپاس قبلى
جواب:
تلاشی برای پاسخ به جوانان سوسیالیست:
۱٫ سناریو هیچ کشوری به کشور دیگر قابل تعمیم نیست اگر چه تشابهات زیادی میتواند باشد. همین مصر و تونس که بافت و ساخت و فرهنگ و زبان و منطقه و تاریخ مشترکی داشته اند دو مسیر جداگانه ای طی کرده اند و از این پس هم احتمالا پروسه انقلاب در این دو کشور متمایزتر و متفاوت تر خواهد بود.
۲٫ . بافت و ساخت و تاریخ سیاسی ایران با مصر بسیار متفاوت است. چند فاکتور اصلی متفاوت عبارتند از:
الف – حاکم بودن نیروهای اسلامی برای ۳۴ چهار سال گذشته، بنابر این تکرار اخوان در ایران بسیار نامحتمل است.
ب – تجربه انقلاب ۵۷: اگر چه انقلاب ۵۷ در دریای خون انقلابیون غرق گشت و در هم شکسته شد، اما جمهوری اسلامی هر گز نتوانست گورستان آریامهری مثل رژیم شاه یا مبارک را حاکم گرداند. جنبشهای اجتماعی از کارگری تا زنان تا جوانان و دانشجویان هر کدام با افت و خیزهایی ادامه داشته اند که از شرایط پیشا انقلاب مصر غایب بودند. جنبش کارگری ایران امروز باتمام ضعهایش یک واقعیت عینی و داده شده است.
ج – تجربه انقلاب مصر: مردم ایران و نیروهای سیاسی نزدیک سه سال است که تحولات مصر و منطقه را دنبال میکنند و از آنها درس می آموزند. این درس انقلاب آتی ایران را تا حدود زیادی از تکرار سناریوی مصر و تونس و غیره مصون میکند.
د – مهمتر از همه، نیروهای سیاسی ایران تحزب یافته اند. اگر چه هیچ حزب و سازمانی از هژمونی لازم برای رهبری انقلاب آتی در حال حاضر برخوردار نیست، اما این احزاب بسیار بیشتر و برجسته تر از احزاب و سازمانهای سیاسی در مصر تعین یافته اند، نفوذ دارند، و تجربه کسب کرده اند. این بخشا نتیجه انقلاب ۵۷ است. رژیم نیروهای سیاسی را قلع و قم کرد اما نتوانست آنها را نابود کند. عامل دیگر تحزب و تشکل و تعین یافتگی نیروهای سیاسی ایران تلاش خستگی ناپذیر زنده یاد منصور حکمت بود که به صف متمایز و صیقل یافته قطب چپ جامعه منجر شد. به جرات میتوان گفت که جنبش کمونیسم کارگری و حزب کمونیست کارگری با برنامه و استراتژی و روشن بینی و کمپینها و شناخته شدگی در هیچ کجای دنیا وجود ندارد و الالخصوص در مصر و تونس وجود نداشت.
۳٫ مجموعه این فاکتورها و فاکتورهای دیگر بیانگر این است که سناریوی مصر در ایران تکرار نخواهد شد. نکته این است که تلاش شود هیچ سناریویی شبیه آن هم بوجود نیاید. برای اینکار مردم ایران باید در حین تلاش برای تشکل و تحزب هر چه بیشتر، تلاش کنند تا تمام دم و دستگاه رژیم از دولت و سپاه و بسیج و ارتش و اوباشان لباس شخص تا دستگاه قضائی تا نهادهای اقتصادی رژیم را با یک ضربه مهلک و مرگ آور در یک مدت زمان بسیار کوتاه از پا در آورند و سرنوشت خود را مستقیما از طریق تشکل ها و سازمانها و شوراها و مهمتر از همه حزب سیاسی خود در دست گیرند. باید تلاش شود تمام نیروهای حکومت اسلامی و بورژوایی بطور سراسری و همزمان و ضربتی در هم کوبیده شده و از سر راه ساختن یک زندگی انسانی و یک دنیای بهتر برداشته شوند.
۴٫ آیا وضعیت نیروهای انقلابی در ایران بهتر از مصر است؟ بنظر من پاسخ این سوال قطعا مثبت است. علاوه بر فاکتورهای بالا و تاکید بر بهتر بودن وضعیت تحزب در ایران و تعین یافتگی بالای جنبشهای اجتماعی از جنبش زنان تا جوانان تا کارگران در مقایسه با مصر و تونس، باید به این واقعیت مهم اشاره کرد که (بخاطر تحزب و تعین یافتگی نسبی جنبشها و تجربه انقلاب ۵۷، تجربه سه دهه حاکمیت اسلام، و تجربه مصر و انقلابات منطقه) خواستهای مردم و اقشار مختلف آن فرموله شده و صیقل یافته اند. برای مثال، جنبش ضد اعدام در ایران یک جنبش قوی و بالنده است و احتمال اینکه در آینده پس از انقلاب کسی بتواند بساط اعدام و طناب دار پهن کند بسیار ضعیف است، در حالیکه حتی نیروهای چپ و انقلابی در مصر خواهان اعدام مبارک و مجرمان دیگر بودند. همیطور حقوق زن. کسی نمی تواند در فردای انقلاب به آپارتاید جنسی در ایران ادامه دهد. انقلاب ایران یک خصلت بارز و برجسته زنانه خواهد داشت. دفاع از خقوق کودک همینطور. سکولاریسم در ایران چنان قوی هست که آیت الله منتظری هم سکولار شده بود. خواست آزادی تمام زنداینان سیاسی و آزادیهای بدون قید و شرط سیاسی بیان و تشکل و تحزب و تجمع و تظاهرات و اعتصاب از مهمترین خواستهای فراگیر در ایران هستند که در مصر و تونس اصلا مطرح نشدند. مشیود به موارد زیاد دیگر نیز اشاره کرد و نشان داد که انقلاب آتی ایران بسیار روشن تر و تعین یافته تر از تمام انقلابات منطقه خواهد بود. انقلاب ایران بطور برجسته ای انسانی تر، رادیکال تر، غربی تر، و چپ تر از انقلاب های منطقه و مصر خواهد بود.