باوضعیت کنونی احزاب وسازمان ها می توان از این حرکت کرد، که گرایشات کمونیستی موجود  درون جنبش مبارزاتی طبقۀ کارگر با این موضوع موافقند، که  تاکتیکها، شعارها، بر نامه های استراتژیک چپ  درون جنبش کمونیستی همراه با تشتت، تزلزل ونا روشنی ها یی مواجه است. اما این مقوله هنوزبرای بخشی از جنبش چپ ایران از جمله  کومه له سازمان حزب کمونیست ایران و حتی حزب کمونیست ایران بعنوان تئوریسین این سازمان  روشن نیست. توضیح من بر مبنای مصاحبه ایست که رادیو پیام در تاریخ ۲۷٫۰۷٫۲۰۱۳ با آقای حسن شمسی از کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست ایران نموده است تأکید دارد. آقای شمسی بدون اینکه محتوی طبقاتی این نشست را توضیح دهند، آنرا مثبت ارز یابی می کنند و اینکه این نشست می تواند به عنوان یک مرجع بین الملی کردها در آینده تبدیل شود را به یک  برد مثبت برای مردم کردستان ارزیابی می کند. قابل توجه اینکه آقای شمسی عمد تا منافع کارگران وزحمتکشان کردستان را در این نشست بیان میدارند، دراینجا این سژال پیش می آید، که که حزب کمونیست ایران به چه تکتیک واستراتژی جدیدی رسیده که، که از طبقۀ کارگر پنهان می کند. اما مگرمنافع طبقۀ کارگر کردستان ایران با منافع طبقاتی سایر کارگران ایران فرق دارد ویا اینکه بورژوازی کردستان را یکی از متحدین طبقۀ کارگر میداند!. اگر چنین است چرا حزب کمونیست ایران برای طبقۀ کارگر اندیشۀ به قدرت رسیدن خودرا علنا اعلام نمی دارد!. به باور من حزب کمونیست ایران احزاب بورژوازی موجود کردستان ترکیه، عراق، سوریه وایران را ناسیونالیست می داند اما آنهارا مرتجع وضد انقلاب وبر علیه منا فع طبقاتی طبقۀ کارگر نمی داند. مشکل این حزب مثل برخی از احزاب وسازمانهای به اصطلاح کمونیستی این است، که بدون روشن نمودن محتوی طبقا تی دو لت ومنا سبات طبقاتی درون جامعه یعنی داربست  طبقاتی جامعه، این حزب  را تشکیل داده  است وبه شعار های دهن پرکن کارگری می پردازند. از سوی دیگرهر انسان انقلابی این سؤال را از اعضا وهواداران این حزب دارد، که چگونه از این حرکت غیر کارگری وآشتی طلبانه با بورژوازی سوکوت  را اختیار نموده اند. من به عنوان یک فعال کارگرای وکمونیست بر این باورم، که شرکت دراین چنین نشست ها وکنفرانسها بر ضد منافع طبقاتی طبقۀ کارگر است  ودر جهت تمکین به خواسته های بورژوازی جهانی وبورژواز کرد عمل می کند . این کنگره هد فش در نهایت فریب طبقۀ کارگر انقلابی است. رفقا وهمکاران مبارز وانقلابی، بورژوازی جهانی تاکنون توانسته صدای بزک کردۀ ضد انقلابی خودش را از بلند گوهای سازمانها واحزاب به اصطلاح کارگری که در حا ل پشت کردن به ما هستند، پخش وتکثیر کند، بر این اساس ما باید هوشیار باشیم. دیروز کو مه له عبدلا مهتدی رفت وامروز اگر آگاهانه به اعتراض نپردازیم  حزب کمونیست وسازمان او کو مه له مارا ترک خواهد کرد! کارگران انقلابی و کمونیست  خواهان هیچ گونه مذاکره ای به بورژوازی به جز انقلاب و نابودی سیستم سرمایه داری نخواهد بود. و این است پیام ما به کنگرۀ ملی کردستان. یک کارگر کمونیست عرق انترناسیونالیست کارگری دارد وحزب کمونیست ایران عرق کارگران کرد را. رفقا وهمکاران کارگر که در بخشی ازجغرافیای کرۀ زمین مثل کردستان کار می کنید؟،  آیا اگرقانون گذاران ما در سیستم استثماری سرمایه داری، کرد، ترک، عرب، بلوچ، فارس و یا بورژواهای ملیتهای دیگری باشد، فکر میکنید رابطۀ کالایی، کار مزدی، ستم ملی، ستم بر زن، کار کودکان ودر کل روابط استثماری وبهره  کشی از کار نفی و به پایان خواهد رسید؟ رفقا وهمکاران عزیز سرمایه در هر لباس وابایی مدتهاست که در مقابل ما بعنوان نیروی استثمار گر عمل می کنندوبه شکل و شمایل دیگری هم ظاهرخواهد شد، وماهم در اقسا نقا ط جهان به ا شکا ل  مختلف به مبارزه ومقابله با آنها  استاده ایم ودر این زمینه یاد آوری من به تعرضات طبقۀ کارگر ومزدبگیران ضد سرمایه در اسپانیا، یونان، پرتغال، ایتالیا، مصر، تونس ترکیه و می باشد، به باور من قضیه رفورمیسم با حزب کمونیست ایران خاتمه پیدا نمی کند، بلکه در مبارزۀ طبقاتی ودر تند پیچهای مبارزاتی طبقۀ کارگر ما شاهد کجروی های دیگر سازمانها واحزاب چپی خواهیم بود که هنوز موضع خودرا باسیستم سرمایه داری در ایران وجهان روشن ننموده اند. واما گرایش انقلابی وکمونیستی طبقۀ کارگرگر فقط به این جنبش اعتبار می دهد، که تنها با انقلاب اجتماعی طبقۀ کارگر به وشوراهای انقلابی آنها است که انسا نها  ازقید کار مزدی وهمۀ ستمها آزاد ورها خواهند شد. ما در مبارزۀ طبقاتی خود با تند پیچهای مختلفی در نابودی این سیستم رو به روخواهیم بود، که ما  اگردر مبارزۀ خود باهوشیاری با آن بر خورد نکنیم با موانعی دررسیدن بی هدف نهایی خود روبرو خواهیم شد. امروزه نشریات چپ موجود درون جنبش کمونیستی، مملواز شعار های متفاوتی، دهن پرکن وغالبا ذهنی است، که  این شعارها تا زمانی که محتوی دولت ومناسبات طبقاتی از یکسو وازسوی دیگر حاکمیت سیاسی،  اجتماعی و اقتصادی حکومت آینده از سوی احزاب وسازمانهای فوق روشن نشود ، همانطوری که در بالا اشاره کردم شعارهایی ذهنی ودهن پر کنی بیش نیستند، که فقط می تواند در به انحراف کشاندن جنبش کمونیستی کارگری عمل کند. تا زمانی که جنبش گرایش کمونیستی ماهیت دولت ومناسبات طبقات را  روشن نکرده باشند، هر طرح و تاکتیکی بی مورد و بی ربط می باشد. بد نیست که احزاب وسازمانهای موجود، نظر وموضع خود را در زمینۀ ماهیت دولت ومناسات طبقاتی و حاکمیت سیاسی  بورژوازی ارتجاعی موجود درون جامعه را روشن کنند. و هم چنین بد نیست که نقش حا کمیت شوراها ی انقلابی کارگران را در روند وپروسه نا بودی ماشین دولتی بورژوازی ومناسبات خود را در این زمینه بیان دارند. واما احزاب وسازمانهای زیادی از نفی کار مزدی ولغو ما لکیت خصوصی  صحبت می کنند، آیا این امر مهم را با حاکمیت شورا ها می خواهند عملی کند ویا با حا کمیت ویا احزاب؟