هرساله مردادماه برایم سنگین وغمناک است!!

یاد زندانیان سیاسی جانباخته در مرداد/شهریور ۱۳۶۷ گرامی باد!

هر ساله مردادماه برایم سنگین وغمناک است، بعد از دهه شصت مرداد و خرداد ماه ماههای غم و یاد آور جنایاتی است که هرگز فراموش نخواهند شد. فراموشی چنین جنایاتی ضد بشری بدست جمهوری فاشیست اسلامی ایران، بی حرمتی است به حرمت بشر و بی حرمتی است به آزادیخواهی انسانها. این جنایات تنها علیه مردم و ملت ایران نبوده و نیست. جنایات دهه شصت دهن کجی جمهوری جنایتکار اسلامی ایران به همگی انسانهای آزاده و دستاوردهای آزادیخوانه بشریت مدرن است. این جنایات نه فرموش میشوند ونه بخشید خواهند شد و بانیان و مسببان آنرا باید در حضور تمام دنیا محاکمه و مجازات شوند. آری در خرداد ماه و مرداد ماه دهه ۱۳۶۰ خورشیدی، جامعه انسانی شاهد جنایاتی وحشتناک و حمام خون راه انداختن حاکمیت سیاه اسلامی در جامعه ایران بود. کشتار زندانیا سیاسی و از دست دادن بهترین انسانهای آزاده و برابری طلب جان انسان را به لب میرساند.

بیا دوباره باغ را
به نغمه آشنا کنیم
پنجره های خانه را
،که باد سرد بسته است-
به روی نور واکنیم
چو کودکان
به کوچه ها
برای آفتاب ما
دعا کنیم
بیا که مرغ عشق را
از این قفس رها کنیم
شعر از
“عباسعلی منشی رودسری”

آری مرداد ماه امسال بیست و پنجمین سال کشتار زندانیان سیاسی در مرداد و شهریور ۱۳۶۷ خورشیدی است که همزمان است با تحلیف و تنفیذ حسن روحانی بعنوان رئیس جمهوری جدید، جنایتکاری دیگر از طیف فاشیستهای حاکمیت جمهوری اسلامی ایران. حسن روحانی سند درخشانی از جنایت در سرکار آوردن و ماندن جمهوری اسلامی دارد. انتخاب یک فاشیست دیگر از صندوق رای برای حاکمیت ضد بشری جمهوری اسلامی کار زیادی نیست. چون ئلاتفرم اساسی این حاکمیت از بین بردن آزادی های فردی و اجتماعی انسانها در جامعه ایران است و همه دستگاه حاکمیت در این راه متفق القولند. از قبل این نوع حاکمیتها در دنیاست که میلیونها انسان در زندان اند .
اکنون ۲۵ سال از دومین حمله و یورش جنایتکاران رژیم به زندانیان سیاسی در زندانهای ایران میگذرد. این دومین تجاوز و کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی، در دوران حاکمیت جنایتکارانه حکومت اسلامی بود. اولین بار در خرداد ماه ۱۳۶۰ بود. بار دوم مرداد ۱۳۶۷ یعنی در فاصله ای کوتاه رژیم ضد بشری اسلامی در زندانهای کشور حمام خون به راه انداختند و بیش از صد هزار زندانی سیاسی جانشان را از دست دادند.
حال قریب به ۳۵ سال است که رژیم جنایت و ترور بر ایران حاکم است رژیمی که هویتش ضد بشر بودن و تار و پود دستگاه جنایتش ترور و شکنجه است. گفتن از اینکه این حکومت جنایتکار است کفاف همه جنایتها و قصاوتهایش نیست. اما پرداختن به آن در هر برهه ای بازگو کننده یک سیر و روند تاریخی است که احتیاج دارد بازگو شود. تا همهگان بدانند و فراموش نشود، چگونه جمهوری اسلامی حاکمیت سیاه خودرا برقرار کردند و ادامه میدهند. از نظر زمانی و موقعیت تاریخی و مبارزاتی این دوران جزو دورانهای سیاه تاریخ بشر مدرن در ایران است. اگر به فضای سیاسی امروز دنیا نگاه کنید. حاکمانی جنایتکار و دهها جیر خوار دیگر بر دنیا دارند حکم میرانند.
کارزار و مبارزه سیاسی در ایران در طول حیات ننگین جمهوری اسلامی هر روزه وجود دارد و داشته و هر دوره گسترده تر میگردد. زندانیان سیاسی حاصل این مبارزه هستند و جمهوری اسلامی برای رها شدن از خواستهای مبارزات مردم “که سرنگونی جمهوری اسلامی است” هر روزه دست به جنایت و ترور میزند.این کشمکش سیاسی تا سرنگونی حاکمیت جمهوری اسلامی ادامه خواهد داشت. رژیم سفاک اسلامی سرمایه برای ماندن خود به هر جنایتی دست خواهد زد. کشتار جمعی زندانیان سیاسی در مرداد/شهریور ۱۳۶۷ جزو پرونده سیاه این جنایتکاران است. یاد جانباحتگان مرداد/شهریور ماه ۱۳۶۷ همیشه در خاطره ها خواهد ماند. سندی زنده از جنایات حاکمان ضد بشر بر ایران است. هرگز فراموش نخواهد شد و هر ساله برای غبار رویی از روی این خشونت و جنایت ضد بشری جمهوری اسلامی باید آنرا بیاد آورد و برای سرنگونی این حکومت جنایتکار باید مصصم تر شد. .

یاد جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم گرامی باد!