مصطفى اسدپور
پرتو میپرسد؟
در بیست و هشتم ماه ژوئن شهر استکهلم میزبان یک کنفرانس بین المللى در مورد آینده عراق بود. این کنفرانس با فراخوان دولت عراق و سازمان ملل و با شرکت حدود هشتاد نفر وزرای امور خارجه دولتهاى مختلف تشکیل گردید. اهداف این کنفرانس چه بود، در آن چه گذشت و به کجا رسید؟
مصطفى اسدپور:
کنفرانس استکهلم دومین نشست از برنامه پنج ساله اى است که قرار است هر سال یکبار دولت عراق گزارش کار خود را به "جامعه بین المللى" ارائه کند و به ازاى پیشرفتهاى حاصله از پشتیبانى دولتها برخوردار گردد. این اجلاس دربرگیرنده مهمترین کشورهاى جهان و همه کشورهاى منطقه است، ریاست آن به عده دبیر کل سازمان ملل و رئیس دولت عراق قرار دارد و در حاشیه آن مسایل مختلف مربوط به عراق نیز مورد بحث قرار میگیرد.
تا آنجا که به اجلاس استکهلم مربوط میگردد، مهمترین نکته مطرح شده را گزارش نورى المالکى تشکیل میداد. ایشان پیشرفتهاى دولتش در ایجاد امنیت در عراق و تضعیف نیروهاى تروریستى و پیشرفت در ایجاد نیروهاى مسلح دولت مرکزى عنوان کردند. از قرار معلوم این گزارش مورد قبول شرکت کنندگان قرار گرفت. رسانه ها مملو از اظهارات تشویق آمیز دیپلماتها است. در ازاى پیشرفتهاى حاصله، المالکى تقاضاى کمکهاى مالى بیشترى را روى میز قرار داد، از جمله در شکل بخشودگى بدهى هاى قدیمى دولت عراق بخصوص در نزد کشورهاى طلبکار اصلى در منطقه از جمله عربستان سعودى و کویت. اگر به اظهارات شرکت کنندگان اصلى مثل سازمان ملل، امریکا، عراق، نمایندگان اروپا رجوع کنید، همگى کنفرانس را موفقیت آمیز ارزیابى کرده اند. اما در دنیاى واقعى، براى یک شهروند عراقى و براى یک ناظر آگاه و باوجدان سرتاپاى این کنفرانس جز یک لجنزار از دروغ و بازیهاى دیپلماتیک چیز دیگرى نبود. کل کنفرانس را میتوان در توجیه فاجعه تاکنونى در حق مردم عراق و مهر تایید بر تداوم فاجعه خلاصه کرد.
صرف برگزارى کنفرانس و تشریفات آن گواه برسمیت شناختن وضعیت حاکم بر عراق از جانب سیاست و دیپلماسى حاکم بر جهان امروز بود. مصائب عراق امروز حاصل حمله نظامى امریکا و در امتداد سیاست نظم نوین جهانى است. این کشور و این مردم قربانى بلایاى طبیعى نشده اند. عراق امروز زیر بمبهاى امریکایى به ویرانى کشیده شده است. تمام بنیادهاى تمدن و ساختار اجتماعى و اقتصادى آن با نقشه آگاهانه و عمدتا علنى دولت و ارتش آمریکا منهدم گشته اند. تمام جانوران ارتجاعى حاکم بر عراق محصول مستقیم این حمله هستند و یا از موئتلفین و مواجب بگیران دستگاههاى نظامى ـ امنیتى امریکایى تشکیل یافته اند. در عراق جنگ و ترور و ارتشا و ارتجاع افسار گسیخته بیداد میکند. در عین حال مسببین این جهنم شناخته شده اند و به همین اندازه اربابان و تامین کنندگان مالى و سیاسى شان نیز شهره عالمند. در عراق امروز همه چیز نابود شده است، بیکارى بیداد میکند، فقر بیداد میکند، از نان و پنى سیلین خبرى نیست، حاکمان مربوطه هیچ مسئولیتى را در مقابل تامین زندگى شهروندان به عهده نمیگیرند. اما در همین عراق نفت استخراج میشود و با قیمت کلان بفروش میرسد. پول صرف شده در ارتشا و تامین مخارج گروههاى اسلامى و تروریستى و دستجات ناسیونالیستى در عراق رقم نجومى را شامل میگردد.
در کنفرانس استکهلم اثرى از این واقعیات ساده نبود.آمریکا، جمهورى اسلامى، دولت عربستان و همه دولتهایى که مسبب وضعیت امروز عراق هستند و دستى در این آتش خانمانسوز دارند، در لباس خیر و دلسوز ظاهر شدند. و همگى پابپاى دولت المالکى، بعنوان نماینده حکومت مشروع مردم عراق، از "پیشرفتهاى حاصله" اظهار رضایت نمودند. تصویر ارائه شده در کنفرانس در مورد روند آتى سرنوشت مردم عراق بغایت ترسناک بود. آیا قرار است که مردم عراق بحال خود و بدست این جانوارن رها شود، سالها با همین ضریب "بهبودها" بگذرد و جامعه بین المللى به کنفرانسهایى از این نوع و اعطاى صدقه بسنده کند؟
در کنفرانس استکهلم خبرى از فرمولهاى "رهایى مردم عراق و اعطاى دمکراسى" اتفاق افتاده باشد، نبود. معلوم میشد که هر چقدر هم سیاست و دیپلماسى حاکم بین المللى غرق در لجن و کثافت شده باشد، دیگر این تبلیغات نظم نوینى امریکا در حمله بعراق را نمیتواند هضم کند! شاید بتوان اینرا بعنوان یک "پیشرفت" بحساب برگزار کنندگان کنفرانس نوشت!
در بیرون کنفرانس و در میان محاصره شدید نیروهاى امنیتى و پلیس اجتماعات اعتراضى تشکیل شده بود. اگر اثرى از حقیقت، اثرى از شرافت و وجدان بشرى، و اثرى از امید براى مردم عراق را جستجو میکنید باید سرى به این اجتماعات نگاهى انداخت. در آنجا شعار "حمله آمریکا مسبب وضعیت موجود"، "خروج فورى اشغالگران از عراق"، "دست آمریکا از سرنوشت مردم کوتاه" بیش از هر چیز شنیده میشد. جمهورى اسلامى بعنوان یکى از صحنه گردانان جهنم موجود علیه مردم عراق مورد حمله اپوزیسیون ایرانى ـ و از جمله حزب حکمتیست ـ در آکسیونها بود. بعلاوه در سخنرانى ها مسئولیت آمریکا در قبال ویرانى و تباهى موجود و مسئولیت این دولت و همه دیگر مسببین آن در جبران خسارات و ویرانى ها مورد تاکید قرار گرفت.