فؤاد شمس ذوق زده در دامن حسن روحانی
فؤاد شمس در یکی از نوشته های خود تحت عنوان “خداحافظی با چپ، سلام بر چپ!” قادر نبوده ذوق زدگی خود را از انتخاب روحانی و بقول خودش شکست چپ پنهان بدارد. ذوق زدگی ایشان از نوع شادی کردن مردمی که نمی خواهد سر به تن جمهوری اسلامی باشد و در روز “شکست خامنه ای” به خیابانها ریخته و شادی کردند، ابدا یکی نیست. این یک ذوق زدگی “تئوریکی” است که دارد بر تن شلاق خورده قربانی نگاه می کند و می خندد، و رقص و پایکوبی راه انداخته است و ظاهری تئوریک به دفاع از رأی دادن به “آخوند” می دهد که بعله “رأی دادیم به امید و رأی دادیم که جنگ نشود”. او نه با آرزوهای بزرگ به چپ “در کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده تفنگ‌به‌دوش” و در “باریکادها” می خندد، بلکه با پیروزی رفسنجانی بر خامنه ای اینچنین ذوق زده شده و زمین و زمان را به هم بافته است. او ظاهرا عصبانی است که چرا چپ حتی از نوع “حزب توده و اکثریت و راه کارگر” هم انتخابات ریاست جمهوری اسلامی را تحریم کردند!
فؤاد شمس “می ۶٨ پاریس” در تهران و “کمونهای خیالی چپ” را مسخره می کند و عصبانی است که کسی به روحانی گفته است “آخوند”. او با لودگی چپ را مسخره می کند که در تهران از “می ۶٨ پاریس”، “باریکادها”ی خیابانی، “کمونهای” نازی آباد، جوادی، میدان منیریه، خیابان ولیعصر و امیرآباد و یوسف آباد خبری نیست! انگار یادش رفته است که همه اینهائی که او اینجا به سخره گرفته است، ۴ سال پیش و درست در همان ماه خرداد بنیان حکومتی که اکنون فؤاد شمس هم خود را جزئی از آن تعریف می کند، اتفاق افتاد. تهران پاریس ۶٨ شده بود. عکس باریکادها در تهران دقیقه به دقیقه به سراسر جهان مخابره می شد. و برای افسرده کردن فؤاد شمس، باید بگویم که فقط یک پرده بسیار نازکی اینها را استتار کرده اند و باز رو خواهند آمد. هیچ چیزی در آن جامعه تعیین تکلیف نشده است و این فؤاد شمس است که باید فکری به حال رهبران خود، رفسنجانی و حسن روحانی بکند.
نکته دیگر اینکه “چپ”نماهای نوع فؤاد شمس نمی توانند این جامعه در حال انفجار را با بهانه های مسخره ای مثل “رأی بدهید تا جنگ نشود، تا تغییر ایجاد شود و رأی بدهید به امید”، تا ابد در انتظار نگه بدارد. خود جامعه ای که مترصد این است تا جمهوری اسلامی را با “آخوند” و غیر آخوندش بیاندازد، جلوی جنگ را خواهد گرفت. با خواهش تمنا و گماشتگی حسن روحانی و رفسنجانی نمیشود جلوی جنگ را گرفت!
١۵ ژوئیه ٢٠١٣