جای خالی نمایندگان واقعی کارگران در نشست سازمان جهانی کار!
نشست بی دستاورد ای ال او در ژنو برگزار شد.
نمایندگان کارگری کارفرمایی دولتی در این نشست شرکت کردند؛ دولت ایران همواره نماینده های دست نشان ده خود را به این نشست می فرستد؛ فرستاده شده گان به این نشست نماینده گان واقعی کارگران ایران نبوده و نیستند؛ این نشست در راستای اصل سه جانبه گرای و راهی برای حل مشکلات سه گروه دولتی کارفرمایی و کارگری همه ساله در ژنو برگزار می شود فارغ از این دیدگاه که در شرایط کنونی و در عمل اجرایی اصل سه جانبه گرایی تا چه حد ممکن و مفید است !! و با نظر داشت این حقیقت که اصولا دولت های موجود دولت های سرمایه داری و مدافع منافع سرمایه هستند و نمی توانند چون نهادی بی طرف و با حسن نیت بین سرمایه داران و کارگران به قضاوت و داوری بنشینند و سه جانبه گرایی گفته شده در واقعیت امر به دو گروه کارفرمایی دولتی و خصوصی در مقابل کارگران تغییر ماهیت می دهند.

گفتن چند نکته درباره شرکت گروه نمایندگان کارگری دولتی ایران در این اجلاس خالی از لطف نیست.
لازم به ذکر است کسانی که بر صندلی های جایگاه نمایندگان کارگری ایران در این نشست ها تکیه می زنند که به طور مستقیم توسط دولت و نه توسط کارگران و نهادهای کارگریانتخاب شدند.

این نمایندگان برای شرکت در این نشست ها گزینش شده بودند و نماینده های کارگری شرکت کننده در این نشست ها نماینده آن دسته از تشکلهای کارگری بودند که مستقل نبوده و به اشکال مختلف وام دار تحت نفوذ وزارت کار و دولت هستند و هم در روابط و مناسبات دموکراتیک و دموکراسی درون گروهی و خرد جمعی چندان جایگاهی ندارد، در واقع و در عمل و در پروسه فعالیت ها و حرکت ها پیش از آنکه منافع و مشکلات کارگران و اعضای این تشکلها دغدغه نمایندگان و برگزیدگان آنها باشد ملاحظات دولتی و
بده و بستان هایی مد نظر آن ها هستند که ارتباطی با منافع موکلان آنها و اعضای این تشکلها ندارد.

بخش عمده ای از مسائل و مشکلات کارگران ایران ریشه در قوانین مناسبات و مشکلات درونی کشور دارد که حل آنها در رسیدن به وضعیت بهتر نیز در گروه متشکل شدن کارگران در تشکلهای مستقل خود و سپس تلاش مبارزه آنها در راستای رفع این مشکلات از طریق تغییر مناسبات نادرست موجود و رفع موانع قانونی و غیر قانونی موجود در این تغییرهاست؛ مقاوله نامه های این سازمان دستاورد مبارزات و حاصل تلاش کارگران در عرصه های بین المللی در دوره های مختلف است و کف مطالبات کارگران در شرایط و مناسبات موجود بیان می کند. شرکت نمایندگان واقعی و مستقل کارگری در این نشست های سالانه ای سازمان جهانی کار ای ال او از این منظر می تواند مؤثر باشد؛ اما باید گفت بخش زیادی از مشکلات کنونی کارگران منشاء ریشه در خارج از چهار چوب داخلی را دارند نظیر فشارها و توصیه های نهاده های بین المللی سرمایه دارای از قبیل صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و گردن نهادن دولت ها به این فشارها و توصیه ها.

در ایران مشکلات دیگری نیز برای کارگران وجود دارد که ناشی از وضع موجود تعریم های مختلف از سوی قدرت های بزرگ سرمایه داری است.

تاثیر این فشار و تعریم ها به طور عمده و در بیشترین حالت مردم عادی و به طور مشخص مزد بگیران جامعه است؛ به طور مشخص در سالهای اخیر هیچگاه نماینده گان واقعی کارگران در این اجلاس های سازمان جهانی کار ای ال او حضور نداشته اند.

نمایندگان واقعی تشکلهای مستقل و توانمند کارگری اگر حضور می یافتند می توانستند با ارائه نتایج یک توفیق علمی و
کارشناسی شده اثرات تحریم ها را در بخش های مختلف صنعت و خدمات بر کارگران و مزد بگیران نشان دهند؛ می توانستند به خوبی از وضعیت هزاران کارگر ایرانی گزارش ارائه دهند و توضیح بدهند در کدام بخش های صنعت و معدن و کشاورزی و خدمات چه تعداد از بنگاهها در این باره به سرنوشت تعدیل، و انحلال دچار شده اند؛ چه تعداد کارگر و شاغل در این باره به طور
دائم یا موقت بیکار و بی خانمان شده اند و کارگران تا چه اندازه امنیت کاری شان رعایت می شود؛ سالانه چند کارگر در اثر نبود وسایل ایمنی جان خو را از دست می دهند تحریم مواد اولیه ماشین آلات و تکنولوژی های مورد استفاده در بخش های مختلف صنعت تا چه میزان بر بازدهی کار و ایجاد امنیت شغلی و بیکاری در صنایع بالادستی و پایین دستی مربوطه اثر گذار بوده است.
نمایندگاه کارگری سرانجام می توانستند نشان بدهند سود جویان و فرصت طلبان دنیای سرمایه داری در سطوح خرد و کلان با استفاده از فرصت های ناشی از تحریم ها تا چه حد بر میزان انباشت سود و افزایش سرمایه نقد ینگی شان افزوده اند؛ در کل می توانستند نشان بدهند بخش اعظم فشار و گرانی و تحریم ها بر دوش نحیف خود و کارگران و جلوگیری از ایجاد تشکلهای واقعی و مستقل کارگران است

اما فرجام سخن؛
نمایندگان انتصابی اعزام شده به این نشست در بازگشت هیچ گزارشی از عملکرد خود در این سفرها و دستاوردهای آن به اعضای تشکل و دیگر کارگران ارائه نمی دهند.
سال گذشته از سوی دولت ایران نمایندگانی به این نشست اعزام شدند که حتی به زبان انگلیسی هم مسلط نبودند تنها دستاوردشان سوغات ایرانی بود که با خود برده بودند یا در یکی از این نشست ها تنها موردی که نمایندگان کانون عالی انجمن منسفی کارگران ایران در اجلاس وقت گرفته و صحبت کرده بودند اعتراض به کار برد واژه خلیج، به جای خلیج فارس بوده است. گویی کارگران ایران در هیج مورد دیگری مشکل نداشته اند و هم حقوق و مزایا و امکانات آن ها مطابق با موازین بین المللی بوده است و تازه این نمایندگان کارگری نمایندگان دیپلماسی ایران نیز بوده اند.

بهنام ابراهیم زاده وبلاگ نویس و فعال کارگری وکودک عضو کمیته
پیگیری تشکلهای آزاد کارگری

بیست و سوم تیر ۱۳۹۲