مردم مصر برای سرنگونی حکومت اسلامی اخوان در صفوف ۳۰ میلیونی به خیابانها ریخته اند. فراخوان این خیزش سراسری هفته ها پیش داده شد. ماه ها پیشتر از اقدام به جمع آوری بالای ۲۰ میلیون امضا برای به زیر کشیدن مرسی شروع شده بود. مرسی و اخوان، ارتش، و ارتجاع جهانی میدانستند که مردم مصر برای روز مشخص ۳۰ ژوئن فراخوان اعتراض و خیزش داده اند. تمام این نیروهای مرتجع و ضد انقلاب کاری جز به انتظار نشستن نکردند و نمی توانستند بکنند. تهدید کردند، پیشنهاد توافق و اصلاحا ت رادیکال و مذاکره کردند، هر روزه علیه تصمیم مردم برای به خیابان آمدن طرح و برنامه و توطئه بکار گرفتند، اما مردم یک به یک و صد به صد و میلیون به میلیون راهی خیابانها شدند. در عرض یک روز فصل جدیدی را بر کتاب تاریخ جهان افزدند: به زبان دشمنان ذاتی و همیشگی انسان و انقلاب مثل بی بی سی و سی ان ان، بزرگترین تظاهرات تاریخ بشر را به انسانیت عرضه کردند. نشان دادند که میشود کل جمعیت بالغ یک جامعه را از زن و مرد و پیرو جوان به خیابان آورد و متحد و مصمم در برابر اوباشان اسلامی و حامیان داخلی و بین المللی آنها ایستاد.

مردم مصر در عرض یک روز دولت اسلامی مرسی را به پرتگاه سقوط کشاندند. یک روز بعد از خیزش “همزمان و سراسری و برنامه ریزی شده ” مردم مصر از حکومت اسلامی چیزی جز یک لاشه رو به موت باقی نمانده است. مرسی ابتدا خواست از موضع قدرت برخورد کند و خود را مثل مبارک پایدار نشان دهد ولی بعد با مشاهده چندین میلیون انقلابی مصمم در خیابانها به عجز و لابه افتاد و پیام صلح و مذاکره و سازش و اصلاحات رادیکال و فوری را داد. اما با پیشرفت دقیقه به دقیقه پروسه خیزش و انقلاب مردم و مالا مال شدن میدانها و خیابانها از دهها میلیون انسان خشمگین و انقلابی از صحنه سیاست به سردابه های کاخ ریاست جمهوری (و یا به مخفیگاههای این شهر یا آن کشور) فرار کرد.

شش وزیر مرسی استعفا داده اند و مرسی توان برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی هم ندارد. ساعتها از قرار کنفرانس مطبوعاتی او گذشته است ولی نه از او خبری هست و نه از اخوان المسلمین.

ضد انقلاب ارتش اولتیماتم یک کودتا در عرض ۴۸ ساعت در صورت پایان نیافتن کشمکش بین مردم و مرسی را صادر کرد. اما افزاش صفوف مصمم مردم به بیشتر از سی میلیون نفر آنها را محطات کرده است. البته این کودتا مثل هر کودتای دیگر بنام حفاظت از امنیت ملی و جلوگیری از فروپاشی مملکت و حتی مبارزه با ضد انقلاب سر میز گذاشته شده است. ارتش گفته است که اگر ظرف ۴۸ ساعت طرفین کشمکش (مردم و حکومت اسلامی) به درگیریها و “اغتشاشات” پایان ندهند، ارتش مستقمیا با نقشه راه خود وارد میدان خواهد شد. هلیکوپترهای ارتش دسته دسته با پرچم مصر بر فراز مردم در خیابان پرواز میکنند و قدرت خود را به نمایش میگذارند. البته رتوریک یا لفظ بیان ارتش از زمان اعلام اولتیماتوم تغییر یافته است. علت این تغییر هم افزایش جمعیت در خیابان از چند میلیون به بیش از ۳۰ میلیون نفر در کمتر از نصف روز بود. اکنون جهت هشدار بیشتر بطرف مرسی نشانه میرود. بلافاصله بعد ازهشدار ارتش انقلابیون در میدان تحریر اعلام کردند که ما حرفمان را زده ایم و راه حلمان را داده ایم. این تعداد مردم انقلابی اگر از یک سازماندهی و تحزب انقلابی و سوسیالیست برخوردار بود میتوانست بسرعت ضد انقلاب اسلامی اخوان و ضد انقلاب ارتش را کنار بزند وسرنوشت کشمکش طبقاتی را بسرعت بنفغ طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه خاتمه دهد.

سوال این است که چطور انقلابیون مصرتوانستند بیش از سی میلیون نفر را بطورسراسری و در عرض کمتر از یک روز به میدان بکشند؟

درست یکسال بعد از قدرت گرفتن مرسی و اخوان زندگی مردم نتنها هیچ بهبودی نیافته است بلکه بمراتب بدتر شده است. کالاهای مورد نیاز مردم گرانتر شده است، بیکاری افزایش یافته است، سوخت اتومبیل کمیاب شده است، اسلامیزه کردن جامعه شروع شده است، تجمعات و تظاهراتها و اعتصابات مردم در عرض این یکسال با سرکوب و زندان و کشتار پاسخ گرفته است. مجموعه این شرایط مردم را بشدت ناراضی و خشمگین کرده است. این است که فراخوان طومار سرنگونی طی ماههای گذشته و تظاهرات برای سرنگونی در سی ژوئن (سالگرد قدرت گیری مرسی) پاسخ میلیونی میگیرد.

البته آماده کردن ذهنیت مردم برای بزرگترین تظاهرات تاریخ بشر کار ساده ای نباید باشد. شبکه های اجتماعی و تشکلها و محفل ها و سازمانها و احزاب بوجود آمده در پروسه انقلاب ژانویه ۲۰۱۱ به زنده نگه داشتن و پیش برد امر انقلاب ناتمام مصر کمک کردند. اما این شبکه ها و غیره متکی به جدیدترین تکنیکها و وسایل ارتباطی بودند و این بعد قضیه نقش اساسی بازی کرد، همانطورکه دو سال و نیم پیش کرده بود. نقش اربتاطات مجازی اینترنت و فیس بوک و اس ام اس و تلفن موبایل و تویتر و تلویزیون و رادیو و غیره در انقلاب ۸۸ ایران، در سایر انقلابات منطقه، در جنبش اشغال، و در تحولات روز در ترکیه و برزیل و بلغارستان نیز نقش اساسی داشته اند.

واقعیت این است که وجود ارتباطات مجازی این امکان را برای تمام مردم دنیا بوجود آورده است که بتوانند اطلاعات لازم برای آکسیون، تجمع، و تظاهرات را بسرعت و بطور گسترده پخش کنند و اعمال و حرکات خود را در ظرف زمان و مکان هماهنگ کنند. این هماهنگی زمانی و مکانی هست که بیشتر از سی میلیون نفر را قادرمیکند در یک زمان مشخص در سرتاسر مصر میدانها و خیابانها را به تسخیر خود در آورند و قدرت دهها میلیونی خود را به رخ دشمن بکشند و دشمن را زهر ترک کنند. این تظاهرات ۳۳ میلیونی مردم در یک روز مشخص و سرتاسر مصر یک انقلاب ضربتی هست. این حرکت ضد انقلاب مرسی و اخوان را ضربه فنی کرد. صرف تعداد نفرات ظرف کمتر از یک روز کابینه مرسی را در هم شکست و خودش را فراری داد. شش نفر از وزرای کابینه در عرض کمتر از یک روز یکی پس از دیگری استعفا دادند و دولت مرسی را بی اعتبار کردند. مرسی خودش معلوم نیست کجا غیبش زده است و بعد از دو روز هنوز یک توضیح و بیانیه از او درز نکرده است. مرسی به تمام معنا آچمز شده است. همچنین سلفی ها و حزب نور آنها نیز ضربه فنی شده است. اینها که از دریده ترین و وحشی ترین بخش اسلام هستند نیز در عرض کمتر از یک روز پشت مرسی را خالی کردند و علیه او موضع گرفتند. قدرت حظور سی میلیون انسان مصمم به تغییر و سرنگونی دولت در میادین و خیابانها چنان قدرت مند بود که تکان نخورده دولت را به هزیمت واداشت. انقلاب باید ضربتی باشد: همزمان، سراسری، هماهنگ، برنامه ریزی شده، و با تمام نیرو.

حبیب بکتاش

دوم جولای ۲۰۱۳