۳۵سال پیش در روز ٣١خراد سال ١٣۵٧ رفیق سعید معینی(خانه) از چهرهای مقاوم سیاه چالهای رژیم سلطنتی که بیش از ١۶ ماه در زندان و تک سلولی و تحت شکنجەهای طاقت فرسا و وحشیانه قرار گرفته بود و لب رازدارش را نگشود ،از روستای “بێژوەی”در منطقه “ئالان”سردشت همراه جمعی از پیشمرگان “اتحادیه میهنی کردستان عراق ” وارد منطقه ماوت شدند. در نزدیک روستای “دری” در حال استراحت بودند که توسط یک مزدور محلی مکان اختفای آنان لو رفت و مورد یورش نیروهای ارتش و گارد ویژه “قوات خاصه” بعث فاشیست عراق قرار گرفتند و همراه چند پیشمرگ دیگر در نبردی نابرابر جانباخت. رفیق سعید معینی که به دلیل محبوبیت توسط خانواده و دوستانش لقب “خانه” بر وی گذاشته بودند، اولین عضو و کادر کومەله بود که برای اطلاع و آشنایی دقیق از وضعیت جنبش مبارزاتی مردم کردستان عراق و بویژه نیروی سازمانده جنگ مسلحانه دور جدید یعنی “اتحادیه میهنی کردستان” و جناح اصلی و چپ آن حزب “کومەله رەنجدران کردستان عراق” یا “کومەله مارکسیست_لنینیست” که پس از تسلیم جنبش مسلحانه دهە ۶٠ و نیمه اول دهه ٧٠ و اعلام شکست آن در سال ١٩٧۵ میلادی به رهبری “حزب دمکرات کردستان عراق” و شخص “ملا مصطفی بارزانی”، شروع به نبرد مسلحانه مجدد کرده بودند، عازم این مآموریت شد تا هم از آن حرکت نوپا اطلاعات دقیق کسب کند و هم رابطه کومەله را در حال فعالیت مخفی علیه رژیم شاه بود با آن حزب برقرار نماید . اما متاسفانه کاک”خانه” به مقصد نرسید و در ٣١ خردا جانباخت.
کومەله در ٢۶ بهمن ١٣۵٧ که همزمان روز جانباختن یکی از بنیانگذارن برجسته آن رفیق محمد حسین کریمی”وستا صالح” است اعلام موجودیت علنی نمود. اعلام موجودیت علنی کومەله چیزی جز اعلام اراده اگاهانه و متشکل کارگران و کمونیستها و مردم آزادیخواه ،در صفوفی به هم فشرده برای ادامه مبارزه و تحقق خواست و مطالباتی نبود که در قیام سال ۵٧ ایران برای آن مبارزه و جانفشانی کرده بودند. اعلام موجودیت علنی کومەله، اعلام صف مستقل کارگران و کمونیستها از بورژوازی و جناحهای آن چه در داخل کردستان و چه در سطح سراسری، جهت به نتیجه رساندن زحمت و جانفشانی تودەهای تشنه اگاهی و آزادی بود. شرایط نوینی در مبارزه با رژیم تازه به قدرت رسیده ایجاد شده بود که هم آرایش و نیروی جدید و هم سازمان و امکانات وسیع تر و گستردەتر در همه عرصه ها را می طلبید. رژیم اسلامی تازه به قدرت رسیده همه جا بر طبل جنگ می کوبید. بر دست آوردهای قیام یورش می برد و یکی پس از دیگری را بازپس میگرفت . از همان روزهای اول نضج بستن نطفه حکومت اسلامی ،کومەله از محدود جریاناتی بود که به آن توهم نداشت و در برابر متوهمین و “لبیک گویان” به خمینی بعنوان “رهبر انقلاب”ایستاد و چنین توهمی را بعنوان سم قاتل در رگ تودها افشا کرد و به رژیم نه گفت .
در جواب به شرایط جدید ایجاد شده،در دفاع از دست آوردهای مبارزات مردم زحمتکش ،در بی توهمی به رژیم تازه به قدرت رسیده و امادگی برای دفاع مسلحانه در برابر آن، در تقابل با سازشکاری و تسلیم طلبی جریان ناسیونالیست در کردستان،در ضرورت نبرد با جریان اسلامی سنی واپس گرا از “مکتب قرآن و مفتی زاده” تا شیوخ مزدور و وابسته به بعث عراق متشکل در “سپاه رزگاری” ، سازماندهی و ایجاد نیروی مسلح کمونیست ،حیاتی و جزو ضروریات روز و زمانه خود بود . به دلایل فوق رهبری وقت کومەله به درست نیروی پیشمرگ کومەله را سازمان داد و روز ٣١ خرداد را روز پیشمرگ کومەله نامگذاری کرد .
از آن زمان تا کنون ٣۴ سال میگذرد. در طول سی و چهار سال گذشته نیروی پیشمرگ کومەله، بازوی مسلح کارگران و زحمتکشان و مدافع پیگیر دفاع از آزادی و حقوق پایه مردم زحمتکش و برابری زن و مرد در کردستان بوده است . در صفوف این نیرو هزاران انسان کمونیست و برجسته فعالیت نموده و رزمیدەاند. در میان آنان چهرەهای شاخص جنبش کارگری و کمونیستی ایران از جمله “فواد مصطفی سلطانی،جعفر شفیعی،صدیق کمانگر،خسرو رشیدیان،شوان و ایوب نبوی و دهها زن و دختر برابری طلب ،جان باختەاند و درسهای گرانبهای برای نسل های آینده کارگران،جوانان و زنان برجای گذاشتەاند . تاریخ مبارزه نیروی پیشمرگ کومەله ،تاریخ مبارزه و مقاومت قهرمانانه و سرفرازانه مردم کردستان است . اگر چه نیروی پیشمرگ کومەله در طول حیات سیاسی و مبارزاتی خود فراز و نشیبهای زیادی را پشت سر نهاده و لطمات سنگینی از جمله جانباختن رفقای گردان شوان و گردان ٢٢ ارومیه را در تاریخ خود دارد، و اگر چه از جانب “چپ پا در هوا ” و “راست ناسیونالیست” لطمات سنگینی را متحمل شده است ،اما به دلیل محبوبیت و نفوذ اجتماعی در جامعه کردستان و به دلیل تغییراتی که در زندگی اجتماعی آنان ایجاد کرده و ریشه عمیقی در جامعه دارد ،زخمهای جستەاش را التیام بخشیده و ققنوس آسا از خاکستر خود برخواسته است.
نیروی پیشمرگ کومەله تنها نیروی مسلح جنگجو نبوده و دستش تنها به سلاح نظامی مسلح نبوده است ، بلکه این نیرو ابتدا و بدوآ فکرش به آرمان و اهداف مارکسیم بعنوان علم رهایی طبقه کارگر و کل بشریت اگاه و مدافع پیگیر دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان مسلح بوده است . این ویژەگی تفاوت اساسی نیروی پیشمرگ کومەله و در همان حال تفاوت آن با دیگر نیروهای مسلح در جنبش کردستان و کسانی است که به ناحق نام سرخ نیروی پیشمرگ کومەله را بر رنگ زرد خود نهاده و در بازار معاملات سیاسی و کنفرانسهای خارج کشور با لیبرالهای ایرانی و ورشکستگان سیاسی و جنبش ارتجاعی “سبز و بنفش” از آن سوء استفاده میکنند.
در ٣١ خراد، سالروز جانباختن سعید معینی(خانه) و تمام جانباختگان راه آزادی و سوسیالیزم سر تعظیم فرود آورده و بر همه کسانی که در شکل دان به این تاریخ و اهداف انسانی و کمونیستی فداکاری نموده و اعضا بدنشان را از دست داده و همچنین خانواده بزرگوار همه جانباختەگان و معلولین راه انقلاب کارگری درود میفرستم . ٣١ خراد نه تنها بعنوان روز یک نیروی معیین(کومەلە) بلکه بعنوان روزی که در تقویت و شکل گیری یک حرکت عظیم اجتماعی خلاف جریان ،تاریخ ساز شد ، نام آن بر صفحات درخشان تاریخ مبارزات مردم کردستان و ایران خواهد ماند.
یاد همه عزیزان جانباختە در این روز برای همیشه در قلب هایمان زنده خواهد بود.
٣١خرداد١٣٩٢