صدیق جھانى
اعتصاب کارگران نیشکر ھفت تپه، وارد بیست و پنجمین روز شد. قابل ذکر است که ھم اکنون کارگران اعتصابى، در محاصره کامل نیروھاى گارد ویژه و لباس شخصىھا قرار گرفته و آنھا در صدد آن مى باشند که توسط زور و یا از طریق وعده و وعید، صفوف ھمبسته کارگران اعتصابى را متلاشى سازند.
اما کارگران با در پیش گرفتن روشھاى مسالمت آمیز و متینانه و ھم صدا و در یک نبرد جدى و نابرابر به اعتصاب خویش ادامه مى دھند. اراده فولادین این عزیزان، تابحال صدھا طرح و نقشه ضد کارگرى کارفرماھا و دولتمردان را نقشه بر آب کرده است.
کارگران و مردم آدیخواه!
استثمار شدگان نیشکر ھفت تپه، به حمایت فورى یکایک شما نیاز مبرم دارند. ھمانطور که اطلاع دارید، آنھا در یک شرایط دشوار و دھشتناک بسر مى برند و جھت رھایى از این جھنم ، ٢۵ روز پیش یک اعتصاب متحدانه را آغاز کرده‌اند. در پشتیبانى از اعتصاب این عزیزان، تابحال صدھا نامه اعتراضى از جانب تشکل ھاى کارگرى در سطح جھان براى کارفرماھا و دولت حامى آنھا ( جمھورى اسلامى ) ارسال شده است.
از آنجایکه کارفرماھا از پشتیبانى بى دریغ یک رژیم دیکتاتور برخوردارند، بسیار بعید بنظر مى رسد که نامه‌ھاى اعتراضى ما بیش از این ثمر بدھد و یا اراده و سیاست ضد کارگرى دولتمردان را با شکست مواجه سازد. زیرا تجربه ثابت کرده که این رژیم به آقاى "گاى رایدر" ، "آى ال.او" و … گوش نمى دھد. در نتیجه لازم است که ما در فکر راه حل جدى ترى باشیم.
از نظر من، بھترین و موثرترین راه حل این است که ما کارگران نیشکر ھفت تپه را تنھا نگذاریم. درد و رنج کارگران ھفت تپه درد و رنج ھمگى ما است. در نتیجه لازم است که در حول و حوش این درد مشترک متحد بشویم. اگر این درد مشترک است، اگر مطالبات دیگر رشته‌ھاى کارگرى در سراسر جامعه یکى و یا مشابه است، پس چه دلیلى دارد که چالش ھاى کارگرى بصورت پراکنده سازماندھى بشود؟ به باور من، روز آن رسیده است که کارگران نساجى کردستان، شاھوى سنندج، ایران خودرو، شرکت واحد و … بجاى ارسال نامه‌ھاى حمایتى و گذاشتن آن روى سایتھاى اینترنتى، ھر کدام در رشته کارى خود به اعتصاب مشابھى دست بزنند.
تا آنجایکه به حمایت ھاى بین المللى در دفاع از کارگران ھفت تپه و … برگردد، فکر مى کنم این روز فرارسیده که ما فعالین کارگرى در خارج کشور منسجمتر از پیش عمل نمایم.
در اینجا منظور از انسجام تنھا جمع شدن دور ھم نیست بلکه منظور اصلى این است که ما فعالین کارگرى ابتکار یک مبارزه جدى و موثر در خارج کشور را بدست گیریم. این ابتکار نوین بخصوص در این شرایط کنونى، براى ما ھائز اھمیت است. زیرا با اتکا به آن و اتخاذ یک شیوه کار نوین، جلب حمایت بین المللى راحتر است و از طرف دیگر زمینه براى فشار آوردن به نھادھا، پارلمانھا و دولت ھاى که با رژیم اسلامى مماشات مى کنند، مساعدتر خواھد بود.
این کار زمانى ممکن است که ما در سطح مدیاى این کشورھا ظاھر بشویم و علاوه بر این بطور تنگاتنگ با بدنه اتحادیه‌ھاى کارگرى و … در تماس باشیم. ما باید به آن سمت برویم که کارگران بار انداز و حمل نقل در کشورھاى مختلف، آشکارا و با اعلام حمایت از ھم سر نوشتان خود دست به اعتصاب بزنند. از طریق دامن زدن به این گونه مبارزه است که ما مى توانیم وارد یک کارزار جدیتر بشویم. بدون در نظر گرفتن این نکته و یا پاسخگویی به این چالش ھا محال است که ج.اسلامى از سیاست ھاى ضد کارگریش دست بردارد. اگر ما به این سو گام برداریم و در تداوم آن خود روى غلتک بیافتیم، آنگاه در کمال آرامش مى توانم بگویم که ما در خارج کشور به پشتیبان موثر کارگران ھفت تپه و … مبدل گشته‌ایم. ھمانطور که تاکید کردم، این ضرورت فرا رسیده و جا دارد که تشکل ھاى کارگرى در سطح بین المللى ابتکار این مبارزه نوین را در دست بگیرند.
٢٩ ماه مى ٢٠٠٨