چپ: انتخابات، کارزار ایران تریبونال ، پیام اخوان و پارلمان امپریالیستهای کانادا
چگونه نظرات برخی از “چپ” ها در عرصه انتخابات منطبق بر سیاست اصلاح طلبان حکومتی است!
برخی از چپ ها با کنار کشیدن محمد رضا عارف به سود روحانی آچمز شده اند!
این “چپی” است که در مقابل حرکت رفرمسیتی لُنگ اندخته و سر فرود آورده است. و در دقیقه ۹۰ تحت تاثثر تبلیغات کلیه جناح های رژیم و بی بی سی و صدای آمریکا که می خواند مردم را با روش خویش به پای صندوق بکشانند، قرار گرفته !
وحشت برش داشته است و فکر می ک…ند که توده ها در انتخابات شرکت می کنند! و به توده ها می گوید حالا که در انتخابات شرکت می کنید فکر فردایتان هم باشید! و هشدارهای رفرمسیتی می ده!
بجای خلاف جریان “انتخابات” شنا کردن و توده های ناآگاه را به انصراف از شرکت در انتصابات فراخواند به توجیه حرکت عقب مانده ترین بخش توده ها می پردازد!
فراموش نکنیم که ایدئولوگ های رژیم ابتدا برای آوردن مردم به پای صندوق انتصابات گفتند: “کسی که در انتخابات شرکت نکند٬ جهنم رفتنش قطعی است : ۱۷ خرداد ۱۳۹۲ احمد علم‌الهدی -امام جمعه مشهد
بعد هم متممی بر آن الماده شان افزودند که: “شرکت نکردن در انتخابات مثل تنها گذاشتن «امام حسین» در شب عاشورا است.” احمد علم‌الهدی
سپس ترمیم کنندگان (اصلاح طلبان) حکومتی که گوى چاپلوسى از رهبر را از اصولگرایان ربوده اند، تاکتیک خود را اینچنین اعلام کردند که به خاطر اینکه با انتخاب شدن جلیلی وضع مردم بدتر خواهد شد و “بیچاره ملتی که جلیلی رئیس جمهورش باشد”! مردم را تشویق به شرکت در انتخابات و رای دادن به روحانی می کنند. این بخش هیچگاه قادر نیست که از جنبش سبز گسست رادیکال نماید و در مقبل توده های نا آگاه جنبش سبز فکر می کنند با رای دادن به روحانی می توانند تغییری در زندگی شان بدهند، اعلام کنند: رأی تو طرفدار جنبش سبز در سال ۸۸ به یک مفهوم واقعی به سرمدار اصلی جمهوری اسلامی و محافظ اصلی فرجام صندوق انتصابات خامنه ای بود. او این حرف را بارها گفته است. باز پس از انتصابات ۹۲ نپرسی که :«رأی من کو»؟! رای تو به یک مفهوم واقعی به ادامه حیات ننگین و ضد بشری رژیم جهل و جنایت و جمهوری اسلامی به سرمداری ولی فقیه شان خامنه ایست!
جناحمختلف هیئت حاکمه جمهوری اسلامی از جمله اصلاح طلبان حکومتی، همواره تاکتیک انتخاب بین بدترین ها را تنها گزینه در مقابل بشریت زحمتکش ستم دیده و استثمار شده قرار داده است!
در شرایط کنونی هر گونه عقبگرد و پس نشستن در تحریم انتصابات فرمایشی به مفهوم افتادن در دامی است که اصلاح طلبان حکومتی به عنوان رهبر ارکسترای آهنگ گوشخراش و ناهنجار “شرکت در “انتخابات” ضد مردمی برای داغ کردن تنور انتصابات رژیم ولایت فقیه گسترده اند!
• دوستان و رفقا نمی دانم موضع شما در مورد پیام اخوان و شرکت احزاب و سازمانهای رفرمیستی ( که خیلی هم دم از براندازی رژیم جمهوری اسلامی می زنند) که در آن کارزار ضد مردمی شرکت سیاسی و تشکیلاتی کردند چیست؟! چپ کمونیست در هر زمان مشخص از مبارزه طبقاتی مواضعش با اتکاء به متدولوژی علمی کشف حقیقت بطور صحیح ارتقاع پیدا می کند، و عمیقتر می شود.
بقول یکی از رفقا بنام سعید پوریان
• “اگه چپ باشی نمیتونی بی خیالی طی کنی و رفیق سلطنت طلب داشته باشی،، نمیتونی طرفدار حمله نظامی باشی، نمیتونی تو صورت پیام اخوان تًف نندازی، نمیتونی تو پارلمان استوکهلم بری و برای آینده ایران تصمیم بگیری، نمیتونی به جرج بوش بگی پرزیدنت،، نمیتونی از مردم بخواهی به روحانی رأی بدن،، چپ بودن و چپ موندن سخته، اگه تو یکی از این کارهایی که گفتم انجام میدی، بدون که از چپ فقط افه شو دوست داری،، دوست داری مارک چپ بخوری چون این افه رو دوست داری” پایان نقل قول،،
چپ رادیکال و کمونیست مواضع و دیدگاهش با انکشاف مبارزه طبقاتی با در نظر داشت منافع بشریت ستکش و استثمارشونده تغییر فاحش می کند. مفهوم چپ بودن اینطور نیست که برخی فکر می کنند یکبار چپ شدند و فکر کردند که برای همیشه چپ خواهد ماند،
نه اصلا و ابدا اینگونه نیست!
چپی که در کارزار از رهبری پیام اخوان و ایران تریبونال فرمایشی و ضد مردمی حمایت کرد، دیگر چپ رادیکال و کمونیست نیست! چپی است رفرمیست و در یک پیچگاه تاریخی از مبارزه طبقاتی به سمت عقب پسروی نمود! و تمام دانسته های تئوریکش را بطور ناصحیح و غیر مارکسیستی برای توجیه گردش به راستش را در اصلح سازی کمیته حقیقت یاب مشتی مهره امپریالیسم قرار داد! دیگر چپ رادیکال کمونیست نمی تواند تلقی شود و نیست!
چپی که در مقابل پارلمان امپریالیستاهای کانادا که به حکم پیام اخوان (فردی که خود مهره امپریالیسم می باشد و وکیل و دادستان اصلی کارزار ایران تریبونال است، و تمامی شهادتها و مدارک ایران تریبونال را در اختیار دار) و شرکای ایرانی نامرعیش(!) لایحه “کشتار سال ۶۷ را قتل عام عیله بشریت توسط جمهوری اسلامی” را برای منافع دول امپریالیستی، سکوت معنی دار اختیار می کند، و آنرا برای حفط استقلال سیاسی-ایدئولوژیکش محکوم
نمی کند، دیگر چپ رادیکال کمونیست نمی تواند تلقی شود و نیست!
در شرایط کنونی حتی چپی که از براندازی جمهوری اسلامی صحبت می کند ولی ابزار والات آنرا بیان نمی کند، دیگر چپ رادیکال کمونیست نمی تواند تلقی شود!
چپی که با حضورش در نشست احزاب و سازمانهای چپ و رادیکال با کلی گوئی در مورد ساختن “بدیل سوسیالیستی در مقابل آلترناتیو سازی امپریالیسم جهانی برای تغییر رژیم در ایران” و بدون اینکه محتوای بدیل سوسیالیسم خویش را برای دیگر شرکت کنندگان در ان نشست بطور شفاف روشن نسازد، و فرق بین بدیل سوسیالیستی خویش با بقیه شرکت کنندگان روشن نسازد، بر سر آن مبارزه سیاسی-ایدئولوژیک ننماید، دیگر چپ رادیکال کمونیست نمی تواند تلقی شود و نیست!
چپی که به دام حمایت از جنبش سبز در مبارزات انتخاباتی سال ۸۸ حول “رای من کو” افتاد و در آن بدون انکه خط صحیحی کمونیسم انقلابی را به پیش گذارد شرکت کرد وبه دنباله روی از خط سیاسی غالب موسوی-کروبی بر ان جنبش بطور ضمنی حمایت کرد، دیگر چپ رادیکال کمونیست نمی تواند تلقی شود و نیست!
چپی که با حضور چند روزه رفسنجانی بعنوان کاندیدای ریاست جمهوری نظام جهل و جنایت به راست روی پرداخت و او را “مصلحترین”، “ورزیده ترین” و “عاقلترین” کاندیدا برای بیرون آوردن همان رژیم از بحران عمیق هسته ای، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی حمایت نمود، دیگر چپ رادیکال کمونیست نمی تواند تلقی شود و نیست!
نه به انتصابات فرمایشی و آری به انقلاب کمونیستی!
برهان عظیمی
سه شنبه ۱۱ ژوئن ۲۰۱۳ – ۲۱ خرداد ۱۳۹۲