غروب امروز که خبر آزادی کبری رحمانپور را در صفحه ی قیس بوک دیدم تمامی صحنه های جدال و کشمکشهای همگانی برای نجات کبری از مقابل دیدگانم عبور کرد.تریبون ۸ مارس سال ۸۲ و کمپین اعتراض به اعدام و فریاد رسای نه به اعدام کبری رحمانپور در برابر دیدگان سرسپردگان نظام قتل و جنایت و جرم و مکافات وسوال پس دادن های مکرر و ملال آورفقط به خاطر این دفاع. تماسهای مکرر با وکیل کبری وتلاش برای دیدار مادرش و یادآوری طنین آن صدای پر از حزن درست در روزهایی خاکستری کبری در هراس از طناب دارو تمامی خشم و نفرتمان از سیستم ضد بشری و توحش بار جمهوری اسلامی و قوانین ظالمانه و جرم آفرین اش ،سبب سفری چند ساعته در دنیای خاطره و خیالات شد و آلان درست پس از مرور آن همه خاطره و بازگشت به حال؛ از شنیدن این خبر احساس گرمی خاصی در وجودم دارم که به جاست گرمی این احساس را با سطوری هر چند کوتاه با همه ی همراهان تقسیم نمایم . اگر چه واضح است که تلخی دیگر تعرضات دردناک این نظام و دیگر هم جرمانشان آرامش را از هر انسان بیدار و مبارزی سلب کرده است , اماباید گفت که هیچ تلخی ای جلودار درک شیرینی این پیروزی نمی شود واین پیام امیدواری بیشتر به نیروی عظیم جمعی تمامی انسانهای مبارز وبیدار چه در سطح داخلی ویا بین المللی در پس راندن هر اقدام ضد بشری است.
با احساس غرور و امیدواری و با درود بر همت والای همه ی همراهان گرانقدر , این پیروزی را به تمامی انسان های بزرگ و بشر دوست ومنافی توحش و بربریت و تمامی کسانی که حتی با برداشتن قدمی کوچک زندگی را به کبری هدیه کردند ، تبریک می گویم وضمن آرزوی به بار نشستن دیگرمطالبات وآمال انسانیمان در سایه ی مبارزات خستگی ناپذیر همه ی انسانهای بیدار و سختکوش به جاست تا با گرامیداشت یاد و خاطره ی همه ی جانباختگان راه آزادی و برابری ؛ دیگر قربانیان بی حقوقی و ظلم و تمامی بی گناهانی که آماج قساوت و خونخواری این نظام متوحش شدند, امشب را در شاد باش این پیروزی و به پاس شادی دل کبری در سر گذاشتن بر بستررها از هراس مرگ و دار و همراهی با آرامش مادر و خانواده اش شاد باشیم.
یکشنبه ۹ ژوئن ۲۰۱۳
ثریا محمدی