فؤاد عبدالهی که از اعضای رهبری حزب حکمتیست و سردبیر نشریه مرکزی آن حزب است، در نوشته ای تحت عنوان “خوش آمدی “اتاتورک”! در حاشیه اظهار نظر “اسلاوی ژیژک”” در مورد رخدادهای ترکیه”، به بهانه برخورد به اظهارات ژیژک به اعتراضات صدها هزار نفره مردم در خیابانهای ترکیه حمله کرده و به تمسخر گرفته است. او می نویسد: “اسلاوی ژیژک یک متد دارد با چاشنی بالایی از هارت و پورت. … ژیژک نیز کشمکش در جامعه را نه جدال طبقات و جنبش های اجتماعی در برابر هم بلکه جدال جناح “تام” علیه جناح “جری” می داند.” این تقصیر فؤاد عبدالهی نیست که معنای “جنگ طبقات” را نمی داند. در حزب حکمتیست سالهاست این را به خورد کسانی مثل او داده اند که “جنگ طبقات” یعنی جنگ کارگر در کارخانه با سرمایه دار. کارگر در این متد تنها زمانی کارگر است که لباس کار تنش باشد. در این متد “طبقه کارگر” یعنی “جمع انسانهایی که ما به آنها می گوییم کارگر”. این تعریف رفیق کورش مدرسی از طبقات و جنگ طبقاتی است که از فرط پرتی، همه را به خنده انداخته است. با این متد حزب حکمتیست، فؤاد عبدالهی حق دارد که همه اعتراضات را غلفتی و با دست و دلبازی به جیب آتاتورک، رفسنجانی و خمینی، مرسی، النهضه، ناتو و جانواران اینچنینی بریزد. من توصیه ام به فؤاد عبدالهی و دیگر اعضای حزب حکمتیست این است که برای درک مارکسیسم و “جنگ طبقات” بروند سری به ٣ جلد از کتابهای مارکس درباره جنگ طبقاتی در فرانسه هم بزنند. فرق متدها را متوجه خواهند شد.

لینک نوشته فؤاد عبدالهی:
http://www.azadi-b.com/G/2013/06/post_423.html

١٨ خرداد ١٣٩٢
rashid.yousefi@yahoo.com
http://rashidxan.wordpress.com/