مناظره امروز شبکه یک صدا و سیمای ایران که برای هشت کاندیدای ریاست جمهوری تدارک دیده شده بود، در نوع خود بی سابقه بود .جدای از خنده بازار قسمت دوم مناظره که سوالهای تستی و تحلیل عکس بود و همزمان در شبکه های اجتماعی تبدیل به جوک و خنده بازارشد، سیاست صدا وسیما در ایجاد فضایی به ظاهر آرام ، بدون تشنج و بدون بحران در جمهوری اسلامی و همچنین برخورد مودبانه و بدون مناقشه جناحهای مقابل بر پایه اخلاق اسلامی ، قابل توجه بود. 
مناظره های دو به دو، سال ۸۸ مخصوصا مناظره “موسوی و احمدی نژاد” صدا و سیما و شورای نظارت بر انتخابات را بر آن داشت که این دوره از مناظره های دو به دو خوداری کنند و هشت کاندیدا را همزمان به پای مناظره بکشاند.
از شواهد اینطور پیداست که مناظره تشنج زا که همین مناظره اقتصادی بود تمام شد ،مناظره بعدی فرهنگی ،هنری است و سومی هم هنوز تیترش معلوم نیست .اما هر چه هست از همین مناظره اول معلوم بود که کاملا حساب شده تدارک دیده شده و مناقشه و تشنجی در مناظره های بعدی هم دیده نمی شود.گویا انتخابات آرامی در پیش است !!!! اینهایی که در دوره قبل به بگم بگم های احمدی نژاد و لمپنیسم و گرو کشی های او احتیاج داشتند ظاهرا محترم شده اند . امسال قرار است  مناظره ها  بدون تشنج و محترمانه پیش برود که البته فعلا در میان مردم به جوک تبدیل شده.
جمهوری اسلامی در سیاست انتخابات ، برای کشاندن بخش بیشتری از مردم به پای صندوق های رای استاد است . رژیمی که صد هزار اعدام را در پرونده اش دارد با همچین اعتماد به نفسی انتخابات برگزار میکند که انگار نه انگار سی و سه سال است مخالفینش را سرکوب و اعدام میکند .قطعا این دوره، مثل انتخابات ۸۸ و دوره های پیش نخواهد بود. خوشبختانه اعتماد بخش زیادی از مردم به جناحهای مختلف و اینکه یکی از این جناحها میتواند بهبودی در زندگیشان ایجاد کند سلب شده اما با این وجود تلاش میکنند با استفاده از حربه های مختلف، صندوق های رای را تا این حد که خوراک تبلیغاتی را ازش بسازند ، شلوغ کنند . پنجاه میلیون ایرانی و البته به نقل از”محمد غرضی” پنجاه و پنج میلیون !! ایرانی حق رای دارند.این آمار کمی نیست و قطعا اگر کمتر از نصف این جمعیت هم در ایران در یک روز به پای صندوق های رای بروند ، سران جمهوری اسلامی از خوشحالی پر در می آوردند. در این شکی نیست که چند درصدی را به آرا اضافه میکنند . اما تمام تلاش خود را برای کشاندن مردم به پای صندوق رای میکنند. این مناظره آرام و بی تشنج و البته مسخره نمونه ای از این تلاش است.
قطعا هر دوره از انتخابات برای بخشی از مردم منفعتی دارد و هر قشری با توجه به زاویه طبقاتی اش به پدیده انتخابات می نگرد.  اما بخش عظیم تری با این توهم که بالاخره بین بد و بدتر یکی را باید انتخاب کرد عملا وارد بازی جنگ دشمنان خود میشوند. بخشی از جامعه که در انتخابات ۸۸ صف کشیده بودند که نخست وزیر دوران اعدامها را به عنوان رئیس جمهور خودشان انتخاب کنند، و توهم داشتند که آزادی از کانال انتخاب او میگذرد. امیدوارم این دوره به خود آمده باشند و کهریزک ها ،تجاوزها و کشتن ها از حافظه شان مثل خاوران ها پاک نشده باشد و به این نتیجه رسیده باشند که با شرکت در انتخابات فقط مهر تائید به صد هزار اعدام و تجاوز و شکنجه می زنند و همچنین در بقای این جنایات جمهوری اسلامی شریک هستند. شرکت در انتخابات با هر هدفی حتی هدف تضعیف ولی فقیه، مشروعیت دادن به کلیت جمهوری اسلامی است.بخشی از طبقه کارگر هم با شعارها و طرحهای زیرکانه مستضعف پناهی احمدی نژاد وارد عرصه انتخابات شدند که حتما، تورم و گرانی سرسام آور، این بخش را هم قانع کرده که هیچ کدام از جناحهای سرمایه هم منفعت با کارگران نیستند و اتفاقا در جهت استثمار بیشتر آنها قدم بر می دارند.
این جدال هیچ ربطی به طبقه کارگر و فرودست جامعه ندارد.
این مضحکه هیچ ربطی به جوانی که خلاصی فرهنگی می خواهد ندارد.
این مضحکه هیچ ربطی به زنان و دخترانی که در جمهوری اسلامی نصف مردها به حساب می آیند ندارد.
کل جمهوری اسلامی و مضحکه انتخاباتش پوچ است.
انتخاب ما بعد از سرنگونی کل حاکمیت جمهوری اسلامی است.
بختیار پیرخضری
۳۱ می ۲۰۱۳