“همیشه برای اولین لحظه،
سیمای تو را بسختی می شناسم؛
تو در ساعتی از شب،
به خانه ای بازمی گردی..
که در جانب پنجره من،
واقع شده..
خانه ای تماماً رؤیایی..
* * *
در آنجاست که من،
لحظه به لحظه..
در تاریکی محض،
یکبار دیگر،
پیدایش آن شکاف مسحور کننده را؛
انتظار می کشم..
یگانه شکاف،
در آستانه و
در درون قلبم..
* * *
در واقعیت؛
به تو هر چه نزدیکتر می شوم،
کلید بر در اتاق ناشناخته ای،
که تو در آن بتنهائی..
در برابرم ظاهر می شوی،
پر صدا تر می گردد..
در ابتدا،
تو تماماً با روشنی،
در گوشه لغزان پرده..
در هم می آمیزی..
مزرعه یاسی وجود دارد،
که من در یک سپیده دم،
در جاده ای در حومه “گِرَسه”*
به آن خیره شدم..
با دخترانی،
که در شیب مورٌبش
در حال گلچیدن بودند..
پشت سرشان،
بالهای تیره و اُفتان
گیاهانی عریان..
در پیش رویشان،
میدانی از نور خیره کننده..
* * *
پرده بطور نامحسوسی بلند شد..
در هیجانی دیوانه وار،
همه گُلها به داخل هجوم آوردند..
* * *
تو در کشاکش با آن ساعت طولانی هستی..
که هرگز تا لحظه خواب،
فروغ خود را از دست نمی دهد..
بنظر می رسد،
که می توانی ثابت بمانی..
حتی اگر من هرگز،
ملاقاتت نکنم..
تظاهر می کنی که
نمی دانی نگاهت می کنم..
من بطور شگفت انگیزی،
دیگر به آگاهی تو
اطمینانی ندارم..
* * *
بی هدفی تو،
چشمانم را اشکبار می سازد..
هجومی از تفسیرها..
هریک از حرکات تو را در بر میگیرند..
هنگام شکار شهد گیاهان است..
صندلیها بر روی عرشه،
تکان می خورند..
شاخه هایی در جنگل هستند،
که می توانند..
تور را زخمی سازند..
* * *
در پنجره مغازه ای در خیابان “نُتقه دام دی لورِت”**
دو پای زیبای متقاطع،
پوشیده در جوراب زنانه بلند،
دیده می شوند..
نردبان ابریشمی،
افراشته شده بر روی پیچکی،
در مرکز شبدر سفیدرنگ بزرگی؛
مشتعل شده..
* * *
بوسیله خم شدن،
بر روی پرتگاهِ
حضور .. و غیاب تو ..
در آمیزشی نومیدوار ..
رمز دوست داشتن توست؛
که من آنرا،
.. همیشه مثل اولین بار ..
کشف می کنم ..”
* بخشی از جنوب شرقی کشور فرانسه، که در خط ساحلی مدیترانه ای بنام ریوِرا واقع شده.
** ایستگاه قطاری در شهر پاریس.
منابع دیگر:
“همیشه برای اولین بار، آندره برتون” – ترجمه انگلیسی
http://www.poemhunter.com/poem/always-for-the-first-time/
“گرایشات تخیلی، آندره برتون” – ترجمه از زهره مهرجو:
http://rowzane.com/more-articles/168-1391-01-17-20-21-57/10838–6-.html