روز ۲۶ آوریل درسراسر سوئد ساعت یک بعد از ظهر، یک دقیقه سکوت برگزار شد برای بزرگداشت یاد همه کارگران واشخاصی که در محیط کار در سوئد جان باخته اند. ابتکار این حرکت با سازمان سراسری کارگران و کارمندان یعنی اتحادیه ال اوبود. طبق آمار ثبت شده در سال بیش از ۱۴۰۰ نفر گارگر در محیط کار جان خودرا از دست میدهند. در همین اثنا چند روز پیش از این در بنگلادش دهها کارگر کارگاه لباس دوزی جان باختند زیرا ساختمان هشت طبق در مرکز داکا پایتخت بنگلادش فرو ریخت. در ایران سالانه هزارها نفر در محیط کار بر اثر سوانح مختلف جان خودرا از دست میدهند. همه این نمونه ها بازگوی یک واقعیت است که سرمایه داری و نظام فاسد آن در همه جای دنیا کارگران را قربانی نا امنی محیط کار میکنند. نا امنی و بی حفاظت بودن محیط کار مشکلاتی دیرنه است که صاحبکار بانی و مسبب آن است. 
امسال اول می در شرایطی بر گزار میشود که در دنی بحرن ملی صد ه هزر کارگر ر بیکر کرده و نیز صده هزر دیگر به انوع مختلف ی نقص لعضو شده اند ی جن خودر بر ثر سونح در محیط کر ز دست داده ند. در ایران شرایط سخت اقتصادی، اوضاع نا بسامان اجتماعی و در همان حال دولتمردان برای انتخابات ریاست جمهوری خودرا آماده میکنند. اختلافات دیگر عیان است و هر قلدری در حاکمیت برای خود دارو دسته جمع کرده تا در این هماوردی داخلی زور آزمایی های خودرا به نمایش بگذارند. این جنگ زرگری در حاکمیت هیچ ربطی به مردم و کارگران ندارد. مسئله بیکاری، نا امنی در محیط کار، نبودن امنیت شغلی و نبودن امنیت اجتماعی و بحران اقتصادی در ایران کمر کارگران و مردم عادی جامعه را خم کرده. حقوق ماهیانه نا چیزی بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان حتی کفاف یک کرایه خانه معمولی را نمیدهد تا چه رسد به برآ وردن نیاز های اولیه دیگر، مثل بهداشت، غذا و درمان. این زندگی لایق ما نیست این را سرمایه داران و حرص و طمع بی انتهایشان برای ثروت اندوزی بما تحمیل کرده اند.
بر خیز ای داغ لعنت خورده
دنیای فقر و بردگی است ….
آری روز اول می روز اتحاد و همبستگی طبقاتی است. از محیط کار که بگویید، از شرایط زندگی و بحران اقتصادی که بگیرید همه و همه مردم و کارگران را سلاخی میکنند برای سود بیشتر و سرمایه داران حریص هیچوقت سیر نخواهند شد. این نظام فاسد سرمایه داری با تمام فاکتورهایش نشان داده که قادر به جوابگویی به مسائل جامعه نیست و در بهترین حالتش هر دولتی برای خود برنامه ای موقت دارد که از این ستون به آن ستون است. جامعه سرمایه داری برای این سر پا مانده که ما متحد نیستیم والا علنا اعلام ورشکستگی خودرا کرده است. به نمونه های فراوان در یک سال اخیر نگاه کنید؛ از کانادا ، آمریکا و اروپا سیل بیکاری کارگران همه جا را گرفته تا چه رسد به ورشکستگی اقتصادی در یونان، قبرس، اسپانیا و ایتالیا و فرانسه. از آسیا تا اقیانوسیه و آفریقا و دیگر نقاط دنیا. این کارگران هستند که هر روز کار و معیشت خودرا از دست میدهند. سرمایه داری با تمام ترفند هایش عاجز از جواب به مشکلات اقتصادی و اجتماعی است. اما پراکندگی و بی تشکلی و تحمیل عقب افتادگی که سرمایه داری بر جامعه تحمیل کرده تنها راه نجات سرمایه داری شده. در همه جا اگر خیل بیکاران و فقرا جمع شوند میتوانند دنیایی بهتر را به جهانیان مژده دهند.
در اول می باید بر اتحاد و همبستگی جهانی خود پا فشاری کنیم. تنها اتحاد و متشکل شدن ما ضامن بیرون آمدن ما از این فلاکت و محنت است.
بر خیز ای داغ لعنت خورده، بر خیز