همگان از طریق دنیای مجازی پرازخبرو اطلاع رسانی متوجه شدند که روز چهار شنبه ١٧.٠۴.٢٠١٣در شهر مریوان (کردستان ایران)، یکی از متهمین مرد را که گویا خاطی بوده است لباس زنانه بر تنش می کنند و برای تنبیه او و عبرت دیگران اورا سوار بر ماشین نیروی انتظامی کرده و با اسکورت چند ماشین پلیس ، اورا در خیابانهای شهرمی گردانند. خبر در سطح شهر می پیچد و مردم شهر بخصوص فعالین زنان از این کردار چندش آور کار بدستان رژیم اسلامی به اعتراض می پردازند و این حرکت آشکارا توهین آمیز به زنان برایشان قابل تحمل نبوده و بلافاصله با لباس قرمز رنگ که به رنگ لباسی بوده است که به زور به این مرد پیجانده اند ، به خیابان می آیند و ندای اعتراض سر می دهند و به دفاع از کرامت و شخصیت زن بر می خیزند.
این ابتکار و خلاقیت مبارزاتی در لحظات اول شاید ایده یکنفر بوده و جمعی نه چندان زیاد را به خیابان آورد، در وحله اول حرکت ساده به نظر می رسد و شاید در بعد کوچک به چشم میخورد ، منتها مابعد خبر از یک خیابان و یک شهر گذر کرده و مرزها را درنوردید و تکانی را در سطح وسیعتر بوجود آورد. در جهت پشتیبانی از حرکت مبارزین مریوان و در جهت محکوم کردن این حکم ضد انسانی جو و فضای بوجود آمد که صدها مرد که اکثرآ از طیف جوان بودند در سرتاسر دنیا لباس زنانه پوشیدند و با حرکت نمادین خود درصفی ایستادند که زن ستیزی را به چالش کشاندند و نه تنها علیه قانون و حکم زن ستیز جمهوری اسلامی بلکه علیه فرهنگ مردسالار حاکم بر خانواده و جامعه هم بپا خاستند.
بعدازگذشت یکی دو روزاز این رویداد، در سطح انترنیت و در تلویزیونها تحلیل و تفاسیر متفاوت روی این مسئله صورت گرفت، عمدتأ بحث در رابطه با شکل مبارزه دور می زد ، در برنامه فارسی تلویزیون امریکا سئوال از جوانانی که لباس زنانه پوشیده بودند این بود که هدفشان از اینکار چه بوده است؟ جواب مشترکشان این بود که بخاطر و علیه تحقیر و توهین به زن دست به این کار زده اند و به این کمپین پیوسته اند و در ضمن تلاشی بوده است علیه فرهنگ و سنتی که تشبیه کردن مرد به زن را بعنوان توهین قلمداد می کند و این فرهنگ، زن را بعنوان جنس دوم بحساب می آورد و برابری زن و مرد را از لحاظ حقوقی نمی پذیرد. افرادی هم به درست از حقوق انسانی مردی که به زور اورا نمایش داده بودند، دفاع می کردند.
این حرکت فرصتی بود که در سطح سراسری و در خارج ازکشور هم می بایست فعالین مسئله زنان را بیشتربه جوش و خروش در می آورد و یک همبستگی مبارزاتی وسیع را دامن می زد . می شد این حرکت کاربدستان دادگاه و یا نیروی انتظامی جمهوری اسلامی را در مریوان بعنوان نمونه برجسته و آشکارا توهین به حرمت و کرامت و شخصیت زن قلمداد و عمده نمود . متأ سفانه دامنه اعتراضات عمدتأ در سطح لباس زنانه پوشیدن مردان جوان محدود ماند و بخصوص فعالین زن و تشکلهایشان کمتر پیگیر این رویداد بودند . در اروپا تشکلهای زنان ایرانی و کرد نسبتأ زیادی موجود هستند ، تعدادی از فعالینشان فقط به این اکتفا کردند که عکس آقایان زنانه پوش را در فیس بوک تکثیر کنند و به آنها آفرین بگویند . سئوال اینجاست چرا در چنین مواقعی در شهرهای بزرگ اروپا که به صدها و هزاران زن و مرد مبارز (طرفدار حقوق برابری زن و مرد ) ایرانی اعم از ملیتهای مختلف و از جمله زنان و مردان کرد هم هستند ، از خود عکس العمل آنچنانی نشان نمی دهند ؟ چرا اینبار و همزمان با اعتراض روز جمعه در مریوان که دو روز بعداز این ماجرا صورت گرفت و تعدادی زن و مرد مبارز در میدانی جمع شدند و شعاردادند و نارضایتی خودرا نشان دادند . به اعتراض به این عمل شنیع کارگزاران جمهوری اسلامی ، جلو سفارتخانه ای را نگرفتند و به پشتیبانی از مبارزین مریوان بر نخاستند ؟ در صورتیکه این مسئله فقط در مریوان محدود نماند و حتی به مجلس اسلامی هم درایران کشیده شد.
ابتکار فعالین حقوق زن در مریوان را باید بعنوان الگو وسرمشق از آن درس گرفت . این حرکت ضمن اعتراض به جنایت و پایمال کردن حقوق زنان ازجانب جمهوری اسلامی ، همبستکی مبارزاتی زنان و مردان طرفدار حقوق برابری را بیش از پیش برجسته نمود و به آن استحکام بخشید . این حرکت نمادین نشان داد که در جامعه و در سطح مبارزین ابتکار و خلاقیتهای مبارزاتی گرانبهای در دستور قرار گرفته است که سطح مبارزه را به ابعاد وسیعی سوق خواهد داد. جا دارد در اینجا به این عزیزان در مریوان گفت شما و کسانی نظیرشما هم در سایر جاهای دیگر در فردای مبارزه هم، از پیشقراولان و مبتکرین سیر رو به پیش هستید. موفق باشید.
پیروز باد مبارزه علیه اجحافات و قوانین ضد انسانی و زن ستیز جمهوری اسلامی
٢٣.٠۴.٢٠١٣