شعله های اعتراض و مبارزه برای افزایش دستمزدها کماکان در اشکال مختلف در محافل جنبش کارگری در جریان است. در روزهای گذشته محوریترین شعار و مطالبه تحت عنوان “اعتصابات و تجمعات سراسری” راه برون رفت از این وضعیت، اعلام شد. از سوی دیگر در جبهه “خودیها” هم سرو صدای نهاد و تشکل های دولتی(رسمی به بیان میدیای ایران) نخوابیده و طرح شکایت و افزایش دستمزدها هم در جریان است. هیچ دوره ای به اندازه امسال سنبه “تشکلهای” دولتی و یا رسمی به اعتراض به میزان دستمزدهای تصویب شده، تند نبوده است. و “نهضت شکایت علیه مزد ناعادلانه” را راه انداخته اند!. سال ٩٢ سال پر از مبارزه طبقاتی و در واقع به سال چلنچ و به مصاف کشیدن های سخت، تبدیل شده است. سال ٩٢ سال متفاوتی شده است. جنبش کارگری در سال ٩٢ با مصافهایی روبرو است که قواعد و مقرارت تاکنونی در عرصه مبارزه برای افزایش دستمزدها، برگزار مراسم های اول ماه مه در سال های قبل به این شکل را تجربه نکرده است. و در یک کلام سال اتکا بخود و جنبش خود و اتکا به خودآگاهی درون جنبش کارگری است. سوال این است که چه چیز و کدام فاکتورها تغییر کرده اند که امسال را متفاوت تر از گذشته کرده است. برای هر ناظری که از نزدیک مسائل جنبش کارگری را تعقیب کرده، اولین جواب سر راست و روشن این خواهد بود که بحران اقتصاد جهانی سرنوشت بخش اکثریت از ساکنین این کرده زمین را دگرگون کرده است. مهار این بحران و تامین سود و ثروت های میلیاردی را میخواهند از طریق زدن معیشت و زندگی، و امکانات رفاهی، بهداشتی، حق و حقوق روزانه و مزایای کارگر تامین کنند. هر روز بر خیل بیکاران افزوده میشود. و تعداد بی سرپناهایی که با خانواده های چند نفری روانه خیابان و زندگی در آوارگی میشوند، بیشتر و بیشتر میشود. و ده ها درد و مصیبت اجتماعی که به مزدبگیران میلیارد نفری جامعه تحمیل کرده اند. در ایران هم موقعیت اقتصادی و معیشت و زندگی طبقه کارگر و خیل عظیم مزدبگیران جامعه تغییر کرده است. تامین زندگی سخت شده و طبقه کارگر با این اندازه از دستمزدها نمیتواند به معیشت خود ادامه دهد. و حتی نمیتواند برای بازیابی نیرو و انرژی کافی، قدرت عضلات و فعالیت فکری و توانایی جسمی اش را ترمیم و روانه کارخانه شود. دومین فاکتور، موقعیت ابژکتیو طبقه کارگر و اعتراضات او در چند سال گذشته و بویژه از یکسال گذشته است. این موقعیت در اشکال اعتراضات متحد و همبسته در شکل طومار سی هزار امضا و تجمعات سخنگویان بخشهایی از کارگران در مقابل مجلس و صدها اعتصاب و تظاهرات و راه پیمایی در مراکز کار و تولیدی بوده است. و یک فاکتور دیگر، اوضاع سیاسی و وضعیت نابسامان بالایی ها و ترس از قیام و انقلاب و گسترش اعتراضات توده ای میباشد.
در چنین اوضاع و احوالی هنوز بحث بر سر میزان دستمزدها در جریان است. در کشورهایی که اتحادیه و سندیکا ها وجود دارند، آزادی بیان و تشکل و میدیا هم غیر قانونی نیست، ده ها سمینار و مناظره تلویزیونی و همه پرسی در جامعه انجام میشود. در ایران تحت حاکمیت استبداد سیاسی جمهوری اسلامی، و هژمونی بورژوازی مفت خور و سود جو، طبقه کارگر با عبور از موانع امنیتی و سرکوب و دستگیری توانسته است، موقعیت زنده و نارضایتی های فوری خود را ابراز کند. میدیا و تلویزیون و امکانات تبلیعی در دست کارگران و فعالین این جنبش نیست. اعتراض و اعتصاب، تجمع های اعتراضی و طومار نویسی ابزار این ابراز وجود است.
“جبهه خودی ها” در ارتباط با حداقل دستمزد مصوبه شورای عالی کار اکنون بر محور “شکایت” میچرخد. بگزارش ایلنا «حداقل ۶”تشکل کارگری” در اعتراض به نقض معیارهای قانونی تعیین مزد سال جاری به دیوان عدالت اداری شکایت کرده اند» و ادامه میدهد«همین امر سبب شده است تا درخواست اعضای شورای عالی کار به منظور تشکیل جلسه ویژه شورای مذکور برای افزایش حق مسکن و خواربار کارگران به اعتراضات بی سابقه کارگران و تشکل های مستقل و رسمی کارگری به رقم تعیین شده برای مزد ٩٢ و “نهضت شکایت علیه مزد ناعادلانه” ارتباط داده شود اگر چه درخواست کنندگان ، این مساله را تکذیب می کنند”. و آنها معتقدند “اعلام تشکیل جلسه ویژه شورای عالی کار برای افزایش حق مسکن و خوار و بار کارگران، واکنش شورای تعیین مزد(شورای عالی کار) به اعتراضات بی سابقه و هماهنگ کارگران و تشکل های مستقل و رسمی کارگری به مزد ٩٢ است”. خارج از اعتراضات بی سابقه که ویژه گی و متفات بودن موقعیت طبقه کارگر را در دو سطح یکم؛ معیشت و بالا بودن گرانی و بیکارسازی های وسیع، دوم؛ ابراز وجود و اعتراض و مبارزه متشکل در اعتراض به میزان دستمزدها، را منعکس میکند، این تشکلات دست ساز دولتی که در برگیرنده شورای عالی کار، شوراهای اسلامی، خانه کارگریها و خیل مفت خوران نمایندگان مجلس به منظور التیام و آرام کردن بخشهای رادیکال جنبش کارگری بازی شکایت کشی را راه انداخته اند. و به این منظور بر طبل “نهضت شکایت علیه مزد ناعادلانه” میکوبند. طرح و آلترناتیو اینها مشخص است، مزد روزانه را تکه تکه میکنند، و بخشی از آن را تحت عنوان یارانه و یا بن کالاها به منظور کمک به پرداخت حق مسکن و تهیه خوار و بار به کارگران پرداخت میکنند. این مبلغ در واقع از جیب کارگران دزدیده و به آنها با هزار منت و طی تشریفات “نهضت شکایت علیه مزد ناعادلانه” به آنها میدهند!. در مقابل اینها، طبقه کارگر و جنبش افزایش دستمزدها کوتاه نخواهد آمد و بر سر افزایش دستمزدها بالاتر از یک و نیم میلیون پایفشاری، میکند.
سال متفاوت٩٢، جنبش کارگری را وارد رویا روئی های جدی کرده است! این جنبش و فعالین آن باید مورد بیشترین حمایت و پشتیبانیها قرار گیرند. تلاش آگاهانه برای ایجاد تشکل سراسری از هر دوره ای ضروری تر و از فاکتورهای جدی برای پیشبرد خواست و مطالبات طبقه کارگر در ایران است. سال متفاوت ٩٢، در اول اردیبهشت ماه با برگزاری اعتصاب بزرگ در کارخانه نورد لوله صفا، رو در روئی کارگران با بورژواها و دولت، آغاز شده است. صدها کارگر لوله نورد صفا در اعتراض به اخراج و عدم پرداخت حقوق شان بطور اعتراض آمیزی وارد این کارخانه شدند و با پیوستن همه کارگران به آنان، تولید در کارخانه متوقف شد.

هفته گذشته، بار دیگر اعتراضات کارگری در اشکال تجمع، و نامه های اعتراضی ادامه یافت. در مراکز کارگری(فولاد زاگرس قروه)، (کارخانه نساجی سیمین نو اصفهان)، (کارگران آهنگری تراکتورسازی تبریز)، (ازکارکنان پیمانکاری وزارت نفت)، (تجمع متقاضیان مسکن مهر زنجان)، (کارکنان منابع طبیعی استان کهگیلویه و بویراحمد) عدم دریافت حقوق های پرداخت نشده، تعطیلی کارخانه، بلاتکیفی موقعیت کاری، حقوق بازنشستگی، حق مسکن، رسیدگی به مشکلات و عدم پرداخت وام های مسکن، و اعتراض به کلاه برداری افرادی از سپاه پاسداران محوریترین خواست و مطالبات بوده اند.

و در هفته گذشته بار دیگر نیروهای مزدور جمهوری اسلامی و در آستانه اول ماه مه اقدام به فراخواندن فعالین کارگری از جمله رضا شهابی کرده اند. رضا شهابی از طریق ویدئو یوتوب ضمن قدردانی از حمایتهایی که از او و فعالین کارگری در بند شده، به بازداشت مجددش اعتراض کرد. رصا شهابی همچنین روز جهانی کارگر را به کارگران تبریک گفت. در ارتباط با بازگشت رضا شهابی به زندان، اتحادیه جهانی کارگران حمل و نقل طی نامه ای به لغو مرخصی رصا شهابی اعتراض کرد.
نسان نودینیان
٢ اردیبهشت ١٣٩٢
٢٢ آوریل ٢٠١٣