کارگران، مردم شریف، انسانهای برابری طلب و آزادیخواه، حکومت فقر، بی خانمانی، گرسنگی، فلاکت و کشتار. روز بروز زندگی کارگران و مردم را بیشتر از آنچه که هست به ورطه نابودی کشانیده است. با دستمزدهای یک چهارم زیر خط فقر و بالا رفتن هر روزه قیمت ابتدایی ترین هزینه های اساسی زندگی، رمقی برای کسی نمانده است. از طرف دیگر اعتراضات و مبارزات کارگری به وضع موجود رو به افزایش است. این زندگی جهنمی شایسته ما نیست و باید پایان پذیرد. اول ماه مه در راه است. ۱۱ اردیبهشت روز اعلام اعتراض به وضع فلاکتبار موجود است. شرایطی که سود و سرمایه و حاکمان اسلامی به ما تحمیل کرده اند باید تغییر داد. با طرح خواستها و مطالبات خود در اول مه باید به میدان آمد و خواستار تحقق کامل آنها شد.
افزایش دستمزدها متناسب با سطح تورم که خواست اقشار وسیع جامعه را در بر می گیرد مطالبه ای است که می تواند میلیونها انسان را بدور این خواست معین جمع کند. آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی، آزادی هر چه سریع تر فعالین و رهبران کارگری، آزادی تشکل و اعتصاب، آزادی بیان، برابری بدون قید و شرط زن و مرد، لغوِ بدون قید و شرط احکام ضد انسانی اعدام، خواست بیمه بیکاری مکفی برای بیکاران تا زمانیکه بیکار هستند و تلاش برای بدست آوردن این خواسته، هموار کننده خلاصی از نکبت حکومت اسلامی سرمایه داران است.
اول مه فرصتی است که می توانیم نیروی ۹۹ درصدی خود را در یک صف و زیر یک پرچم واحد برای طلب خواستهای خود گرد آوریم و اعلام داریم که این وضع دیگر قابل دوام و تحمل نیست و آنرا نمی پذیریم. اول ماه مه امسال ما کارگران، ما ستمدیدگان، به سرمایه داران و دولت اسلامی حامی آنان باید نشان دهیم که تا تحقق خواستها و آرزوهای انسانی خود ساکت نخواهیم نشست. یک زندگی شایسته انسان امروز حق بی چون و چرای ما مزدبگیران جامعه است و آنرا بدست خواهیم آورد.
اول ماه مه امسال می توان و باید در سطح گسترده تر و با شکوه تر از سالهای قبل تظاهرات واعتراضات و اجتماعات خود را با برافراشتن پرچم مطالبات و خواستهایمان که خواست و مطالبات کل جامعه است برگزار کنیم. هیچ زمانی در ایران مثل امروز رهبران جنبش کارگری چنین با اعتماد بنفس در مقابل استثمار گران ظاهر نشده و عرض اندام نکرده اند و هیچ زمانی اختلافات جناحهای نظام اسلامی چنین حاد نبوده است. ترس و واهمه سرمایه داران و دولت اسلامی حامی آنان از این جنبشِ لرزه بر پیکرشان انداخته است و این قدرت و عظمت جنبش کارگری را نشان می دهد. به همین دلیل است که در آستانه اول مه حکومت اسلامی شروع به دستگیری، بازداشت و اذیت و آزار فعالین و رهبران کارگری و سایر رهبران اعتراضی بخشهای دیگرجامعه کرده است.
طبقه کارگر ایران باید با خواستها و مطالبات روشن خود در مقابل سرمایه داران و دولت فاسد آنها بمیدان بیاید وبا عظمی راسخ جامعه را نمایندگی کند و با صدای رسا اعلام کند ما این اوضاع جهنمی را تحمل نخواهیم کرد. با قدرت و توان خود بعنوان طبقه ای که شاهرگ حیاطی جامعه را در دست داریم برای تغییر آن دست به اعتصابات سراسری و متحدانه خواهیم زد.این کیفر خواست ما کارگران علیه سرمایه داران و حکومت حامی آنان است.
بنابراین راهی بجز اعتراض، راهی بجز متشکل شدن برای پیروزی وجود ندارد. با در دست داشتنِ خواستها و مطالبات بر حق و انسانی خویش به خیابانها، میادین و هر جا ومکانی که هستیم و در هر جا و مکانی که امکان پذیر است به استقبال این روز با شکوه برویم و با گرامیداشت اول ماه مه روز جهانی کارگر صفوف خود را برای حرکتهای عظیم تر متحد و گسترده تر کنیم.
زنده باد اول مه. زنده باد انسانیت.
۱۴ آوریل ۲۰۱۳