اخیرا در یک گردهمایی از احزاب ناسیونالیست و قوم پرست کردستان ایران، عراق، ترکیه و سوریه، در شهر سلیمانیه، با شرکت دبیر کل سازمان جهانی “انترناسیونال سوسیالیست”، کمیته کردی این سازمان تشکیل و معرفی شده است. هم دبیرکل و نماینده این سازمان و هم نمایندگان احزاب ناسیونالیست کرد شرکت کننده در این مجمع، این اقدام را پیشرفتی در جهت دمکراسی و حقوق مردم نامیدند.
صرفنظر از دعواها و بند و بست های میان احزاب ناسیونالیست کرد بر سر اینکه کدام از دیگری برای عضویت در این سازمان جهانی شایسته تر است و یا رقابت بر سر ریاست و معاونت کمیته کردی…، اما نفس این اقدام، نشانه بی اعتباری و ورشکستگی بیش از پیش سازمانی است که خود را انترناسیونال سوسیالیستی می نامد.
سازمان “انترناسیونال سوسیالیست” مرکب از تعدادی از احزاب سوسیال دمکرات و دمکرات و وابستگانشان اساسا در اروپا، سال ها است با تشکیل کنگره های پشت سر هم و صدور قطعنامه ها و بیانیه های مکرر، اما سر سوزنی در سیاست جهان معاصر خود تاثیری نداشته و ندارد. قبای سوسیالیسم و آزادیخواهی بر تن این سازمان، مدتها است پوسیده شده است.
سازمانی جهانی و به نام “انترناسیونال سوسیالیست”، که در جهان تاچر و ریگان، نظم نوین خونین، جنگهای امپریالیستی و اشغال کشورها و کشتارهای جمعی در افغانستان و عراق و فلسطین، در جهانی که کارگران بخاطر مطالبات رفاهی و دستمزد کارشان به گلوله بسته می شوند و در جهان فقر و گرانی و گرسنگی و بیکاری…، مشغله اش برگزاری کنگره های فرمال و نهایتا ایجاد کمیته های از نوع کمیته کردی شده است، نهادی نامربوط به سوسیالیسم و اساسا ننگ سوسیالیسم و آزادی و برابری است.
“انترناسیونال سوسیالیست” این جناح شرمگین و منفعل دنیای سرمایه و کشتار جمعی، نه تنها ناظری بی خاصیت، بلکه شریک و دخیل در همه جنایاتی است که نظام سرمایه داری در دهه های اخیر به جامعه بشری در جهان تحمیل کرده است.
تشکیل کمیته کردی در سازمان انترناسیونال سوسیالیست، خود شاهد دیگری بر بی آبرویی و بی خاصیتی این سازمان و بی ربطی اش به سوسیالیسم و آزادی و انسانیت است.
سازمانی که یکی از کمیته هایش را احزاب ناسیونالیست و فدرالیست قومی تشکیل می دهد که مبلغ و مبشر تفرقه و نفرت قومی و ضدیت با طبقه کارگر و مردم زحمتکش در منطقه اند، باید از سوسیالیست نامیدن خود شرم کند.
“انترناسیونال سوسیالیست” نه تنها هیچ منفعتی از طبقه کارگر بین المللی را نمایندگی نمی کند بلکه در جناح چپ بورژوازی جهانی، علیه منافع طبقاتی کارگران و مدافع نظام تبعیض و ستم و بردگی مزدی ایستاده است.
احزاب سوسیال دمکرات اروپایی و اعضای این سازمان جهانی، چند دهه است که بظاهردر جناح چپ بورژوازی کشورهای خود ایستاده، اما در واقع زمانی که در قدرت اند، در راست روی و پس گرفتن دستاوردهای مبارزات طبقه کارگر کشورهای خود و زدن رفاهیات و خدمات اجتماعی و دستمزد کارگران…، از احزاب جناح راست، گوی سبقت را ربوده اند.
“انترناسیونال سوسیالیست”، نه یک سازمان جهانی مبارز راه سوسیالیسم و آزادی، بلکه یک غده سرطانی بر بدن طبقه کارگر و سوسیالیسم و کمونیسم این طبقه است. در غیاب یک انترناسیونال کارگری متشکل از احزاب کمونیستی طبقه کارگر در کشورهای مختلف جهان، انترناسیونال سوسیالیستی بدتر از یک کاریکاتور از سوسیالیسم، بلکه یک فریب و ریاکاری شرم آور است.
طبقه کارگر جهانی در تجربه دهه های اخیر خود آموخته است که نه تنها به احزاب سوسیال دمکرات و دمکرات کشورهای متبوعه امیدی ندارد و وقعی نمی نهد، بلکه باید راه خود را از آنها جدا کرده و به ایجاد احزاب کمونیست و سوسیالیست و برابری طلب و ضد سرمایه داری و برای آزادی و برابری و بر انداختن نظام سرمایه دارانه ی کار مزدی بپردازد.
ایجاد احزاب کمونیستی و کارگری از جانب طبقه کارگر و در هر کشور، سنت انترناسیونال کارگری و کمونیستی مارکس را بار دیگر زنده خواهد کرد و سرود انترناسیونال و پرچم دروغین و ریاکارانه سوسیالیسم را از دست جناح چپ بورژوازی خواهد گرفت.
مظفر محمدی
۲۷ فروردین۹۲ (۱۶ آوریل ۲۰۱۳)